Śródbłonek naczyniowy i kapilarny – brązowy – – główne prace referencyjne

śródbłonek jest jednowarstwą komórek, które wyściełają wewnętrzne światło wszystkich naczyń krwionośnych. Komórki śródbłonka reagują zarówno na siły mechaniczne wytworzone przez przepływ krwi, jak i cząsteczki stymulujące we krwi, wytwarzając cząsteczki wazoaktywne, które kontrolują napięcie naczynia, zakrzepicę i adhezję leukocytów. Zdrowy śródbłonek tworzy powierzchnię niezhrombogenną, ale gdy stymulowane przez uraz, komórki śródbłonka mogą wytwarzać cytokiny lub chemokiny aktywatorów kaskady krzepnięcia lub reakcji zapalnej. Choroby naczyniowe, takie jak miażdżyca, cukrzyca i niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, obejmują zmiany funkcji śródbłonka, w którym komórki promują skurcz naczyń oraz stan prozakrzepowy i prozapalny. Podczas gdy komórki śródbłonka mają zdolność do proliferacji, komórki progenitorowe śródbłonka Pochodzące ze szpiku kostnego i krążące we krwi mają potencjał do regeneracji uszkodzonych regionów śródbłonka. Te komórki progenitorowe stanowią nowe źródło śródbłonka, które może opóźnić początek miażdżycy i być wykorzystywane do wytwarzania nowych naczyń krwionośnych.