1

badania wykazały również, że ćmy z atrakcyjnymi feromonami również skorzystały, gdy znajdowały się w pobliżu nieatrakcyjnych samic, ponieważ wymagający mężczyźni wybierali je częściej niż w połączeniu z inną atrakcyjną samicą.

entomolog NC State Coby Schal i koledzy z NC State i Uniwersytetu w Amsterdamie chcieli dowiedzieć się więcej o wysiłkach sygnalizacji seksualnej stosowanych przez ćmy, zróżnicowaną grupę owadów z dobrze zidentyfikowanymi feromonami płciowymi.

wykorzystując zarówno testy w tunelu aerodynamicznym, jak i testy na farmie badawczej w Clayton, NC, naukowcy wykazali, że nieatrakcyjne kobiety-te z mniej atrakcyjną mieszanką feromonów płciowych-miały niewielkie szanse na znalezienie partnera, gdy są same. Ale kiedy w pobliżu atrakcyjnej samicy, nieatrakcyjne kobiety były w stanie przyciągnąć samca około 17% czasu.

„podejrzewamy, że ma to związek z faktem, że samce popełniają „błędy”, gdy zbliżają się do celu-atrakcyjnej samicy ” – powiedział Schal.

jednocześnie atrakcyjne samice korzystały z bliskości do nieatrakcyjnych samic. Kojarzyły się szybciej niż atrakcyjne samice, które szukały samców samotnie lub z innymi atrakcyjnymi samicami.

Schal twierdzi, że odkrycia otworzyły nowe podstawy w opisywaniu wcześniej niewidzianych strategii satelitarnych w reprodukcji zwierząt.

„te strategie satelitarne są zawsze opisywane w literaturze naukowej jako strategie męskie, ale tutaj są używane przez żeńskie ćmy”, powiedział Schal. „Opisano również strategie satelitów słuchowych i wizualnych, ale nasza praca tutaj pokazuje nowe odkrycia ze strategią węchową.”

badania pojawiają się w raportach naukowych. Autorem artykułu jest Michiel Van Wijk, doktorant w laboratorium Schala, który obecnie pracuje na Uniwersytecie Amsterdamskim. Schal, NC State post-doctoral researcher Jeremy Heath, Rik Lievers, doktorant Uniwersytetu Amsterdamskiego i Astrid Groot, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Amsterdamskiego, są współautorami prac.

finansowanie prac pochodziło z National Science Foundation (nagrody IOS-1052238 i IOS-1456973) i NC State ’ S Blanton J. Whitmire endowment. Badania wspierały również W. M. Keck Center for Behavioral Biology, Netherlands Organization for Scientific Research oraz Max Planck Society.