12.4: samo‑splicing przez introny grupy i (pre‑rRNA Tetrahymena)

Intron jest katalizatorem splicingu w tym układzie

udział RNA w samo‑splicingu jest stechiometryczny, ale wycięty intron ma aktywność katalityczną in vitro. Po serii wewnątrzcząsteczkowych reakcji cyklizacji i rozszczepiania, liniowy wycięty intron pozbawiony 19 nukleotydów (zwany L-19 IVS) może być użyty katalitycznie do dodania i usunięcia nukleotydów do sztucznego substratu. Na przykład C5, który jest komplementarny do wewnętrznych sekwencji prowadzących intronu, można przekształcić na C4 + C6 i inne produkty (rysunek 3.3.12).

trójwymiarowa struktura złożonego RNA odpowiada za specyficzność i efektywność reakcji (analogicznie do ogólnych wyobrażeń o białkach o aktywności enzymatycznej). Specyficzność splicingu jest spowodowana, przynajmniej częściowo, parowaniem Zasady między 3 ’ końcem egzonu wyższego rzędu a regionem w intronie zwanym wewnętrzną sekwencją prowadzącą. Inicjujący g nt wiąże się również ze specyficznym miejscem w RNA w pobliżu miejsca splotu 5′. Tak więc dwa miejsca w intronie pre-rRNA są wykorzystywane sekwencyjnie w splicingu (Fig. 3.3.13 A i 3.3.13.B.).

rysunek 3.3.13.A.

wewnętrzna Sekwencja przewodnika (IGS) nie jest wymagana do katalizy, ale nadaje specyficzność. W ten sposób można zaprojektować RNA do wymiany egzonów w komórkach. Ta potencjalna droga do terapii zaburzeń genetycznych nazywa się ” exon replacement therapy.