aktualne kryteria ustalania czynników rakotwórczych u ludzi

kilka krajowych i międzynarodowych agencji zdrowia na całym świecie ustanowiło programy identyfikacji czynników rakotwórczych w celu identyfikacji czynników i narażenia, które przyczyniają się do globalnego obciążenia rakiem. Programy te mają wiele wspólnych cech. Program IARC jest szczegółowo opisany, z naciskiem na to, jak oceny mogą być zmieniane za pomocą danych mechanistycznych. Ostatnio kilka programów rozszerzyło wytyczne, które dostarczają w ocenie danych mechanistycznych. Najbardziej wszechstronnym przykładem jest niedawny projekt ostatecznych wytycznych EPA dotyczących oceny ryzyka rakotwórczego. Jednak we wszystkich programach główną rolą informacji mechanistycznej było wspieranie pozytywnych wyników obserwowanych w badaniach epidemiologicznych lub dyskontowanie znaczenia pozytywnych wyników obserwowanych w eksperymentalnych testach biologicznych zwierząt. Proponuje się alternatywny paradygmat identyfikacji czynników rakotwórczych, w którym główną rolę odgrywają badania mechanistyczne, a nie wspierające. Zgodnie z tym paradygmatem potencjalnie rakotwórcze czynniki byłyby identyfikowane poprzez (1) identyfikację kluczowych prekursorowych zdarzeń i procesów związanych z rakiem u ludzi oraz (2) testowanie w celu sprawdzenia, czy czynnik może wpływać na te zdarzenia i procesy. W ramach tego paradygmatu, który jest zgodny z wieloczynnikowym spojrzeniem na karcynogenezę, możliwe jest zidentyfikowanie czynników rakotwórczych poprzez samo mechaniczne zrozumienie, bez czekania na badania epidemiologiczne lub dwuletnie testy biologiczne dotyczące karcynogenezy u szczurów i myszy. Paradygmat ten stawia pytanie: „Czym jest rakotwórczy czynnik ludzki? Czy jest to środek, który obserwujemy, aby wywołać guzy, czy bardziej ogólnie, środek o wyraźnej roli w rozwoju nowotworu?”