Akty nawigacyjne

akty nawigacyjne miały na celu wprowadzenie teorii merkantylizmu w rzeczywistą praktykę. Począwszy od 1650 roku Parlament działał w celu zwalczania zagrożenia szybko rozwijającym się handlem holenderskim. Późniejsze ustawy uchwalono w latach 1651, 1660, 1662, 1663, 1670 i 1673. W 1696 roku uchwalono prawo wykonawcze.Zgodnie z przepisami tego ustawodawstwa handel z koloniami miał być prowadzony wyłącznie na statkach angielskich lub kolonialnych. Niektóre „wyliczone” przedmioty (takie jak cukier, tytoń i indygo) miały być wysyłane tylko na terenie imperium. Handel przeznaczony dla narodów spoza Imperium musiał najpierw udać się do Anglii.Część przepisów miała chronić interesy kolonialne. Na przykład produkcja tytoniu w Anglii była zabroniona, pozostawiając kolonie jako jedyne źródło tego lukratywnego produktu.Amerykańscy koloniści nigdy nie byli w pełni zgodni z tymi prawami, ale stali się gorliwie przeciwni przejściu ustawy cukrowej z 1733 roku. Na mocy tego prawa nałożono cło na przywóz cukru z francuskich Indii Zachodnich, zmuszając amerykańskich destylatorów rumu do zakupu droższego cukru z brytyjskich Indii Zachodnich. Najważniejszym skutkiem działań nawigacyjnych w historii Ameryki było zahamowanie produkcji kolonialnej i wzrost niechęci do kraju macierzystego.