ATIVAN (lorazepam) objawy i leczenie przedawkowania

Po wprowadzeniu leku do obrotu przedawkowanie lorazepamu występowało głównie w skojarzeniu z alkoholem i (lub) innymi lekami.

objawy: w przypadku benzodiazepin, w tym lorazepamu, objawy łagodnego przedawkowania obejmują senność, splątanie psychiczne i letarg. W cięższych przypadkach przedawkowania objawy mogą obejmować ataksję, hipotonię, niedociśnienie tętnicze, hipnozę, śpiączkę w stadium od I do III, a bardzo rzadko śmierć. Objawy mogą mieć różne nasilenie i obejmują, oprócz powyższych, dyzartrię, reakcje paradoksalne, depresję OUN, depresję oddechową i depresję sercowo-naczyniową.

leczenie: w przypadku przedawkowania doustnego, jeśli wymioty nie wystąpiły samoistnie, a pacjent jest w pełni przytomny, można wywołać wymioty syropem ipecac 20-30 mL (w przypadku ryzyka aspiracji, nie zaleca się wywoływania wymiotów). Należy jak najszybciej wykonać płukanie żołądka i wprowadzić do żołądka i pozostawić do niego 50-100 g węgla aktywowanego.

Lorazepam jest słabo dializowalny. Glukuronid lorazepamu, nieaktywny metabolit, może być wysoce podatny na dializę.

ogólne leczenie wspomagające należy wdrożyć zgodnie ze wskazaniami. Należy dokładnie monitorować parametry życiowe i równowagę płynów. Należy utrzymywać odpowiednie drogi oddechowe i w razie potrzeby stosować wspomagane oddychanie. Przy normalnie funkcjonujących nerkach wymuszona diureza dożylnie płynami i elektrolitami może przyspieszyć eliminację benzodiazepin z organizmu. Ponadto leki moczopędne osmotyczne, takie jak mannitol, mogą być skuteczne jako środki wspomagające. W bardziej krytycznych sytuacjach może być wskazana dializa nerkowa i transfuzje krwi wymienialnej. Opublikowane raporty wskazują, że dożylna infuzja fizostygminy w dawce od 0,5 do 4 mg z szybkością 1 mg/minutę może odwrócić objawy podmiotowe i przedmiotowe wskazujące na centralne przedawkowanie antycholinergiczne (splątanie, zaburzenia pamięci, zaburzenia widzenia, omamy, majaczenie); należy jednak rozważyć ryzyko związane ze stosowaniem fizostygminy (np. wywołanie napadów padaczkowych) w porównaniu z możliwymi korzyściami klinicznymi.

antagonista benzodiazepin flumazenil może być stosowany u pacjentów hospitalizowanych jako uzupełnienie, a nie substytut właściwego postępowania w przypadku przedawkowania benzodiazepin. Lekarz powinien być świadomy ryzyka wystąpienia napadu drgawkowego w związku z leczeniem flumazenilem, szczególnie u długotrwałych pacjentów przyjmujących benzodiazepiny i w przypadku cyklicznego przedawkowania leków przeciwdepresyjnych.