Auguste Comte

myśl pozytywistyczna

Pozytywizm jako termin jest zwykle rozumiany jako szczególny sposób myślenia. Metodologia jest dla Comte ’ a produktem systematycznego przeklasyfikowania Nauk i ogólnej koncepcji rozwoju człowieka w historii: prawa trzech etapów. Comte, podobnie jak Markiz de Condorcet, którego uznawał za poprzednika i G. W. F. Hegla, którego spotkał w Paryżu, był przekonany, że żadne dane nie mogą być odpowiednio zrozumiane, z wyjątkiem kontekstu historycznego. Zjawiska są zrozumiałe tylko pod względem ich pochodzenia, funkcji i znaczenia we względnym biegu historii ludzkości.

ale w przeciwieństwie do Hegla, Comte utrzymywał, że nie ma Geista ani ducha ponad historią, który uprzedmiotawia się poprzez kaprysy czasu. Comte reprezentuje radykalny relatywizm: „wszystko jest względne; jest jedyna rzecz absolutna.”Pozytywizm absolutyzuje względność jako zasadę, która sprawia, że wszystkie poprzednie idee i systemy są wynikiem uwarunkowań historycznych. Jedyną jednością, jaką daje system pozytywizmu w jego wyraźnym antymetafizycznym uprzedzeniu, jest nieodłączny porządek myśli ludzkiej. Tak więc prawo trzech etapów, które odkrył już w 1820 roku, próbuje pokazać, że historia ludzkiego umysłu i rozwój nauk podążają za wyznacznikiem, który jest równoległy do wzrostu instytucji społecznych i politycznych. Według Comte ’ a system pozytywizmu opiera się na prawie naturalnym i historycznym, zgodnie z którym „z samej natury ludzkiego umysłu każda gałąź naszej wiedzy musi przechodzić kolejno przez trzy różne stany teoretyczne: stan Teologiczny lub fikcyjny; stan metafizyczny lub abstrakcyjny; wreszcie stan naukowy lub pozytywny.”

etapy te reprezentują różne i przeciwstawne typy ludzkiego poczęcia. Najbardziej prymitywnym typem jest myślenie teologiczne, które opiera się na” empatycznej błędności ” odczytywania subiektywnych doświadczeń w działaniach natury. Perspektywa teologiczna rozwija się dialektycznie poprzez Fetyszyzm, politeizm i monoteizm, ponieważ wydarzenia są rozumiane jako ożywiane przez własną wolę, wolę kilku bóstw lub dekret jednej Istoty Najwyższej. Politycznie Państwo teologiczne zapewnia stabilność pod rządami królów nasyconych boskimi prawami i wspieranych przez potęgę militarną. W miarę rozwoju cywilizacji etap metafizyczny zaczyna się jako krytyka tych koncepcji w imię nowego porządku. Byty nadprzyrodzone są stopniowo przekształcane w siły abstrakcyjne, podobnie jak prawa polityczne są kodyfikowane w systemy prawa. W końcowym etapie pozytywnej nauki poszukiwanie wiedzy absolutnej zostaje porzucone na rzecz skromnego, ale precyzyjnego badania względnych praw natury. Absolutystyczne i feudalne porządki społeczne są stopniowo zastępowane przez wzrost postępu społecznego osiąganego poprzez stosowanie wiedzy naukowej.

z tego badania rozwoju ludzkości Comte był w stanie uogólnić konkretną pozytywną metodologię. Podobnie jak René Descartes, Comte uznawał jedność Nauk. Nie chodziło jednak o jednoznaczną metodę myślenia, ale o sukcesywny rozwój zdolności człowieka do radzenia sobie ze złożonością doświadczenia. Każda nauka posiada specyficzny tryb dociekań. Matematyka i astronomia były naukami, które ludzie rozwijali wcześnie ze względu na swoją prostotę, ogólność i abstrakcyjność. Jednak obserwacja i obramowanie hipotez musiało zostać rozszerzone poprzez metodę eksperymentowania, aby poradzić sobie z fizycznymi naukami fizyki, chemii i biologii. Metoda porównawcza jest wymagana również do badania nauk przyrodniczych, człowieka i instytucji społecznych. W ten sposób nawet historia nauki i metodologii wspiera prawo trzech stron, ujawniając hierarchię Nauk i kierunek metodologiczny od ogólnego do szczegółowego, od prostego do złożonego. Socjologia bada poszczególne społeczeństwa w sposób kompleksowy, ponieważ człowiek jest zarówno podmiotem, jak i przedmiotem tej dyscypliny. Grupy społeczne można rozpatrywać z punktu widzenia „statyki społecznej”, która obejmuje elementy spójności i porządku, takie jak rodzina i instytucje, lub z punktu widzenia” dynamiki społecznej”, która analizuje etap ciągłego rozwoju, jaki osiągnęło dane społeczeństwo.