Bitwa pod Bunker Hill
w nocy 16 czerwca amerykański pułkownik William Prescott wyprowadził 1500 ludzi na Półwysep. Początkowo Putnam, Prescott i ich oficer inżynier, kapitan Richard Gridley, nie zgadzali się, gdzie umieścić swoją obronę. Breeds Hill wydawało się łatwiejsze do obrony i postanowili zbudować tam swój pierwszy Bastion. Prescott i jego ludzie, korzystając ze schematu Gridleya, zaczęli kopać fortyfikacje o długości 50 metrów i szerokości 25 metrów z rowami i glinianymi ścianami. Dodali odcinki rowów i wałów przeciwpowodziowych do rzeki Charles po ich prawej stronie i zaczęli wzmacniać ogrodzenie po ich lewej stronie.
o świcie, około 4 rano, wartownik na pokładzie HMS Lively zobaczył nową fortyfikację. Lively otworzył ogień, tymczasowo zatrzymując pracę amerykańskich osadników. Admirał Graves na swoim flagowym statku HMS Somerset obudził się zirytowany ogniem, którego nie rozkazał. Kazał się zatrzymać, ale zmienił zdanie, gdy wspiął się na pokład i zobaczył prace. Nakazał wszystkim 128 działom Zatoki otworzyć ogień na pozycje osadników, ale burty statku okazały się nieskuteczne na widok, że Dział nie można podnieść wystarczająco wysoko, aby celować w fortyfikacje.
przez wąski kanał w Bostonie przebywali generał Gage, jego współpracownicy i Abidża Willard, wierny koronie osadnik. Patrząc przez teleskop, Willard rozpoznał swojego szwagra, pułkownika Prescotta. „Czy on będzie walczył?”zapytał Gage. – Nie mogę mówić za waszych ludzi – odparł Willard. – ale Prescott będzie walczył z wami do bram piekła. Kiedy młody żołnierz został zabity przez ogień armatni, Prescott kazał go pochować szybko i w najbardziej niepozorny sposób, ale duża grupa mężczyzn zorganizowała mu uroczysty pogrzeb, a wkrótce potem kilku zdezerterowało.
prawie sześć godzin zajęło zorganizowanie siły piechoty i sprawdzenie ludzi na paradzie. General Howe miał poprowadzić główny szturm, okrążając lewą flankę kolonistów, a tym samym wziąć ich od tyłu. Generał brygady Robert Pigot na brytyjskim lewym skrzydle poprowadziłby bezpośredni atak fortyfikacji. Dowódca John Pitcairn dowodził flanką lub siłami rezerwowymi. Potrzeba było kilku podróży do Chalupa, aby przetransportować siły Howe ’ a do wschodniego rogu Półwyspu znanego jako Moultons Hill. W upalny dzień, z ubrania wykonane z wełny, a cały sprzęt pole, ważył około 27 kg, Brytyjczycy w końcu zostały opracowane przez około dwie godziny.
amerykańscy osadnicy, widząc tę działalność, wezwali również posiłki. Jedyne siły, które osiągnęły zaawansowane pozycje były pierwszy i trzeci pułk New Hampshire 200 mężczyzn, pod dowództwem pułkowników John Stark i James Reed (później obaj generałowie.) Ludzie Starka zajęli pozycje wzdłuż ogrodzenia północnej granicy pozycji amerykańskiej. Gdy odpływ otworzył zagłębienie wzdłuż Mystic River po północno-wschodniej stronie półwyspu, szybko rozciągnęli ogrodzenie z krótkim kamiennym murem na północ, znajdując się na brzegu wody na małej plaży. GRIDLEY lub Stark postawili kołek około trzydziestu metrów przed płotem i kazali nikomu nie strzelać, dopóki regularni go nie pokonają. Szeregowiec John Simpson jednak sprzeciwił się i otworzył ogień, gdy tylko otrzymał wyraźny strzał, rozpoczynając w ten sposób walkę.
General Hou podzielił więc i firm, lekka piechota i grenadierów wszystkich pułków są dostępne. Na wąskim brzegu, prawej flance najdalej od pozycji amerykańskiej, Howe umieścił swoją lekką piechotę. Rozkazał ustawić się w szyku czterech i o głębokości kilkuset ludzi, dowodzonych przez oficerów w szkarłatnych kurtkach. Za prymitywnym kamiennym murem znajdują się ludzie Starka. W środku brytyjskich linii, aby zaatakować żelazne ogrodzenie między plażą a redutą, stacjonowali ludzie Reeda i reszta New Hampshire Regiment Stark. Aby im się przeciwstawić, Howe połączył wszystkie kompanie grenadierów flankujących w pierwszej linii, wspierane przez kompanie liniowe 5 i 52 pułku.atakiem na samą Redutę dowodził generał brygady Robert Pigot, który dowodził 38 i 43 kompaniami liniowymi wraz z Marines.
Prescott tracił mężczyzn w stałym tempie. Stracił niewiele w bombardowaniu, ale wybrał dziesięciu ochotników, aby dostarczyć rannych do tyłu. Inni wykorzystali zamieszanie, aby dołączyć do odwrotu. Dwaj generałowie dołączyli do siły Prescotta, ale obaj zrezygnowali z przywództwa i po prostu walczyli indywidualnie. Jednym z nich był dr Joseph Warren, przewodniczący rady i widoczny szef rewolucyjnego rządu Massachusetts (jego komisja jako generała dywizji nie była jeszcze skuteczna). Do czasu rozpoczęcia bitwy, 1400 osadników bronił się z 2600 regularnych żołnierzy.
pierwsze szturmy na płot i Redutę spotkały się z masowym ogniem z bardzo bliskiej odległości, który ich odbił, powodując liczne straty Brytyjskie. Rezerwa zgromadzona na północ od miasta również poniosła straty z powodu pożaru karabinu w mieście. Ludzie Howe ’ a ponownie uformowali się na boisku i wykonali drugi atak na ścianę, ale bez powodzenia.
do tego czasu Amerykanie stracili całą dyscyplinę ognia. W tradycyjnych bitwach XVIII wieku, kompanie ludzi strzelał, przeładowywane i poruszał się na określonych rozkazów, tak jak zostali przeszkoleni (patrz sekcja taktyki wojennej w „muszkietów”). Po początkowej salwie Amerykanie walczyli jako jednostki, każda osoba strzelała tak szybko, jak tylko mogła. Brytyjczycy wycofali się niemal na swoje pierwotne pozycje na półwyspie w celu przegrupowania. Marynarka wojenna wraz z artylerią Copps Hill na Półwyspie Bostońskim ostrzeliwała Charlestown. Wszystkie około 400 budynków i pomostów całkowicie spłonęły, ale snajperzy bezpiecznie wycofali się.
trzecim brytyjskim atakiem udało się zdobyć Redutę. Brytyjskie rezerwy zostały włączone do tego ataku, a obie flanki zostały skoncentrowane w Reducie. Obrońcom zabrakło amunicji, przez co wszystko sprowadzało się do walki na bagnety, ale większości amerykańskich muszkietów brakowało bagnetów.