chlewnia

Wprowadzenie do hodowli trzody chlewnej

zalety hodowli trzody chlewnej

• świnie konwertują niejadalne pasze, pasze, niektóre produkty uboczne ziarna uzyskiwany z młynów, mięsa przez produkty, uszkodzonych pasz i śmieci na cenne pożywne mięso. Większość z tych pasz nie jest jadalna lub niezbyt smaczna dla ludzi
• Świnia szybko rośnie i jest płodnym hodowcą, porodując od 10 do 12 prosiąt na raz. Jest w stanie wyprodukować dwa mioty rocznie w optymalnych warunkach gospodarowania
• zwrot tuszy jest dość wysoki tj. 60-80% żywej masy ciała
• dzięki niewielkim inwestycjom w budowę i wyposażenie, prawidłowe żywienie i zdrowy program zwalczania chorób rolnik może z zyskiem wykorzystać swój czas i pracę w tym zawodzie pomocniczym
• odchody świń są wykorzystywane jako obornik do utrzymania żyzności gleby

chów świń – dla kogo?

• rolnicy drobni i bezrolni
• Niepełny etat zarobkowy dla młodzieży wykształconej, zajmującej się rolnictwem
• młodzież niewykształcona
• hodowla kobiet

rasy świń

rodzima Świnia od dawna jest podstawą produkcji trzody chlewnej. Ma niewielkie rozmiary. Udoskonalone rasy są obecnie wykorzystywane do klasyfikacji postaci stanowiących podstawę produkcji trzody chlewnej na obszarach wiejskich.

importowane rasy świń hodowane w Indiach są następujące

duże białe Yorkshire

• najczęściej używana rasa egzotyczna w Indiach
• ciało kolor jest biały z okazjonalnymi czarnymi plamkami
• wyprostowane uszy, pysk średniej długości i wysuszona twarz
• doskonała Rasa do hodowli krzyżowej
• płodne rasy
• dojrzały dzik 300-400 K.g
• Mature sow 230-320 kg

Landrace

• White with black skin spot
• Long body, large drooping ears and long snout
• Prolific breeding and efficient in utilizing feed
• Carcass quality equal to Yorkshire
• Excellent breed for crossbreeding
• Mature boars weigh 270-360 kg
• Mature sow weighs 200-320 kg

Middle white Yorkshire

• używany w niektórych obszarach w Indiach
• szybko rośnie, daje dobry procent opatrunku
• nie tak płodny jak duży biały Yorkshire
• mężczyźni 250-340 kg
• kobiety 180-270 kg

rasy dla północno-wschodnich Indii

hodowla świń jest bardzo ważny składnik w północno-wschodnich Indiach. Z całkowitej populacji świń w Indiach, 28% uprawia się w tym regionie. Poniżej znajdują się powszechnie uprawiane rasy. Dobrej jakości rasy są dostępne w ICAR Research Complex dla regionu NEH, Barapani-793 103, Meghalaya.

Hampshire

HSX 1

duży biały Yorkshire

Duroc

Landrace

Typ rodzimy

świnka Ghungroo

Ghungroo rodzimy szczep świni pierwsze doniesienia z Bengalu północnego są popularne wśród miejscowej ludności ze względu na wysoką płodność i zdolność do utrzymania w systemie o niskim nakładzie. Ta rasa / szczep produkuje wysokiej jakości wieprzowinę wykorzystującą rolnicze produkty uboczne i odpady kuchenne. Ghungroo są przeważnie koloru czarnego z typowym wyglądem twarzy „Bull dog”, z wielkością miotu 6-12 prosiąt, pojedynczo ważą około 1,0 kg przy urodzeniu i 7,0-10,0 kg przy odsadzeniu. Obie płcie są bardzo uległe i łatwe w obsłudze. W układzie lęgowym są one utrzymywane w systemie padlinożernym i pełnią głównie rolę ubezpieczenia dla rolnictwa deszczowego.

w Narodowym Centrum Badań świń, rani, Guwahati, Ghungroo świnie są utrzymywane w systemie intensywnego chowu ze standardowym systemem hodowli, żywienia i zarządzania. Trwa ich ocena potencjału genetycznego do wykorzystania w przyszłych programach hodowlanych, a ten rodzimy szczep osiąga bardzo dobre wyniki pod względem wydajności produkcyjnej i reprodukcyjnej. Niektóre z wybranych Loch dostarczyły miot o wielkości 17 prosiąt przy urodzeniu w porównaniu z innymi rodzimymi szczepami świń utrzymywanymi w gospodarstwie Instytutu.

Breeding Management

wybór stada hodowlanego

ważne cechy, które należy wziąć pod uwagę w rozwijaniu dobrego stada Loch, to

• Rozmiar miotów
• siła i wigor miotów
• zdolność udojowa
• temperament

wzrost i wydajność paszy, płodność, selekcja poszczególnych zwierząt ze stada jest ważniejsza niż selekcja konkretnej rasy. Każdy producent w momencie zakładania swojego stada powinien kupować swoje zwierzęta od wiarygodnego stada wolnego od choroby i powinien uzyskać jak najwięcej informacji o zwierzętach. Po ustaleniu stada wybór loszek i knurów do zastąpienia w stadzie hodowlanym powinien opierać się na typach i wynikach.

selekcja loszek (Suk)

• selekcja loszek dla stada hodowlanego powinna być dokonywana według wagi rynkowej tj. Jeśli zwierzęta ważą około 90 kg
• Wybierz loszki z Loch, które konsekwentnie pochodziły i odstawiały Duże mioty
• dotarły do Rynku w minimalnym czasie i mają pożądany typ rynkowy
• pożądane byłoby wybranie loszki, których mioty i inne pełnoporcjowe dały dobre wyniki w dobowym przyroście masy ciała i wydajności konwersji paszy

wybór Knura (samca)

• wybór knura jest niezwykle ważny, w szczególności w przypadku małego gospodarstwa lub jednostki hodowlanej
• dzik powinien być zakupiony od hodowcy lub gospodarstwa posiadającego odpowiednie informacje o jego osiągnięciach
• dzik powinien być wybrany z matki, która konsekwentnie odchowywała i odstawiała wysokie mioty
• dobry dzik będzie ważył 90 kg w ciągu około 5-6 miesięcy będzie w dobrym typie i będzie silny na stopach i nogach
• konwersja paszy od odsadzenia do 90 kg wagi byłaby najbardziej pożądana.

punkty, które należy uwzględnić przy wymianie Knurów i loszek

• matka wybranej świni powinna mieć duże mioty liczące 8 prosiąt lub więcej. Waga odsadzenia (po 56 dniach) miotu w przypadku selekcji loszek powinna wynosić 120 kg, a w przypadku Loch nie mniej niż 150 kg
• loszka lub dzik powinny osiągnąć masę ciała około 90 kg w ciągu około 6 miesięcy
• Świnia powinna mieć odpowiednią długość i głębokość ciała, grube dobrze umięśnione szynki powinny być jędrne i wykończone
• Świnia powinna mieć zdrowe nogi i nogi
• tłuszcz pleców u żywych zwierząt nie jest jeszcze praktykowany w tym kraju. W przypadku tłuszczu pleców o grubości 4 cm lub mniejszej, knury o grubości 3,2 lub mniejszej
• loszki powinny mieć co najmniej 12 równomiernie rozmieszczonych, funkcjonalnych strzyków. Należy unikać zwierząt ze ślepymi strzykami, ponieważ mleko z tych strzyków będzie niewielkie lub nie będzie żadnego mleka, a wada jest dziedziczna
• podczas selekcji należy wykonać ujemne badanie krwi na brucelozę i leptospirozę, a świnie należy zaszczepić przeciwko pomorowi świń
• świnie powinny być wolne od innych chorób i wad fizycznych

wiek stada hodowlanego

dobrze rozwinięte loszki mogą z reguły zostać wyhodowane do porodu w wieku 12-14 miesięcy. To zależy bardziej od rozwoju niż od wieku. Loszki powinny ważyć co najmniej 100 kg przed hodowlą. Szybkość owulacji wzrasta w kolejnych okresach rujowych (do piątego) po okresie dojrzewania. Dlatego korzystne jest opóźnienie hodowli loszek do drugiej lub trzeciej Rui. Wielkość miotu wzrasta średnio w kolejnych ciąż do piątego lub szóstego miotu. W związku z tym korzystne jest wybranie lochy ze stada hodowlanego lub handlowego po piątym lub szóstym miocie, ponieważ wielkość miotu zmniejsza się później.

wykrywanie ciepła

średnia długość cyklu rui u świń wynosi 21 dni. Objawy Rui trwają od pięciu do siedmiu dni, począwszy od obrzęku sromu i upławy. W prawdziwej Rui występuje częste oddawanie moczu, zmniejszony apetyt, montaż i stanie do służby wykryte przez erekcję uszu i unieruchomienie, gdy normalne ciśnienie jest stosowane do pleców. Zastosowanie nacisku na plecy służy do określenia prawidłowego czasu hodowli. Zwierzęta z predyspozycją do słabej Rui powinny być zbliżone do dzika, aby nieco wyraźniej wykazywać objawy ciepła.

Najlepszy czas na hodowlę przypada w drugiej połowie pierwszego dnia lub na początku drugiego dnia hodowli. W wielu przypadkach loszki i lochy nadal wykazują ciepło stojące następnego dnia. W takich przypadkach zwierzęta powinny zostać poddane rebredowi, a odstęp czasu w przypadku rebredingu powinien wynosić 12-14 godzin. Procedura ta zapewni wysoki wskaźnik poczęcia w stadzie.

lochy wpadają w rui od jednego do czterech dni po porodzie, ale nie powinny być hodowane w tym czasie. Lochy mogą również wejść w ciepło dwa do dziesięciu dni po odsadzeniu i mogą być hodowane w tym czasie. Ale lepsze wyniki można uzyskać, hodując je w drugiej Rui po laktacji. Hodowane zwierzęta należy obserwować pod kątem pojawienia się kolejnych Rui. Jeśli lochy nie poczęły się nawet po udanym kryciu z dzikiem w dwóch ciągłych cyklach Rui, pożądane jest wybranie ich ze stada.

płukanie

jest to metoda karmienia loch i loszek przed hodowlą. Dobra racja hodowcy karmiona lochami i loszkami siedem do dziesięciu dni przed hodowlą pomaga w zwiększonych wskaźnikach owulacji. Po rozrodzie lochy i loszki powinny być karmione ograniczoną, ale dobrze zbilansowaną porcją do ostatnich sześciu tygodni ciąży, a następnie należy wznowić pełne karmienie.

opieka i postępowanie z ciężarnymi zwierzętami

okres ciąży lochy waha się od 109-120 dni, średnio 114 dni. Ciężarne zwierzęta powinny być trzymane w grupach w oddzielnych pomieszczeniach i nie powinny być mieszane z nowymi zwierzętami, aby uniknąć walki, która czasami może doprowadzić do aborcji. Wskazane byłoby również trzymanie ciężarnych loszek i loch w oddzielnych grupach podczas ciąży. Około 3 m2 suchej obudowy powinno być dostępne dla każdej lochy. Ciężarne zwierzęta powinny mieć możliwość poruszania się codziennie rano na wolnym wybiegu lub na pastwisku, jeśli są dostępne. Uważa się, że obszar pastwisk jest czysty, jeżeli uprawiana uprawa została podniesiona.

Zarządzanie podczas porodu

czas porodu jest krytycznym czasem w produkcji trzody chlewnej. Śmiertelność jest wysoka podczas porodu i pierwszy tydzień po porodzie. Lochy mogą być porodowane w kojcach wyposażonych w poręcze ochronne i przestrzeń pełzania w skrzyniach porodowych lub w boksach porodowych. Odpowiednie jest pióro wyposażone w poręcze i przestrzeń na pełzanie. Wstrzykiwacz należy utrzymywać w temperaturze 24ºC do 28ºC do 3 lub 4 dni życia prosiąt oraz w temperaturze 18ºC do 22ºC do około 6 tygodni życia prosiąt. Lampy grzewcze powinny być zawieszone 45 cm od podłogi i odpowiednio zabezpieczone. Kojce porodowe powinny być dokładnie oczyszczone przed wprowadzeniem lochy. Zapobiegnie to dużej liczbie chorób prosiąt. Locha powinna przynieść do kojca porodowego co najmniej na tydzień przed porodem, aby zaznajomiła się z otoczeniem. Należy ją dokładnie umyć przed wprowadzeniem do pióra porodowego. Porcja paszowa powinna być nieporęczna poprzez zastąpienie jednej trzeciej zwykłej porcji otrębami pszennymi. Ilość karmionej porcji powinna być również zmniejszona o jedną trzecią, aż do porodu lochy. Locha powinna być uważnie obserwowana pod kątem określenia przybliżonego czasu oproszenia, a paszy nie należy podawać 12 godzin przed oproszeniem.

Opieka podczas porodu

opiekun powinien być pod ręką, gdy locha porodu. W przeciwnym razie wiele prosiąt umrze. To trwa zwykle 2 do 4 godzin do całkowitego porodu się odbyć. Prosięta powinny być usuwane, gdy są porodowane i utrzymywane w cieple w przestrzeni pełzania, aż do zakończenia porodu. Każdy prosiak powinien być oczyszczony ze wszystkich śluzów, aby upewnić się, że drogi oddechowe są czyste. Przewód pępka powinien być związany w odległości 2-5 cm od pępka, pocięty dezynfekowaną parą nożyczek i kikuty pomalowane jodem. Prosięta powinny być karmione po urodzeniu. W ciągu około 2 dni osiedlają się do swoich pojedynczych strzyków. Karmią 8-10 razy w ciągu 24 godzin w początkowym okresie. Deptanie przez Loch należy zapobiegać w ciągu pierwszych dwóch tygodni.

opieka i postępowanie z prosiętami

usuwanie zębów igłowych

prosięta rodzą się z czterema parami ostrych zębów, z dwiema parami na każdej szczęce. Nie mają one praktycznej wartości dla prosiąt i mogą podrażniać wymiona lochy podczas karmienia lub powodować obrażenia innych prosiąt. Obcięcie tych zębów tuż po urodzeniu zapobiegnie uszkodzeniu wymion spowodowanemu zębami igłowymi.

niedokrwistość u prosiąt

niedokrwistość jest częstą chorobą żywieniową u prosiąt. Warunek ten można zapobiec i utwardzane przez dostarczanie żelaza doustnie lub przez wstrzyknięcie. Podawanie doustne polega na opryskiwaniu lub wymazywaniu wymion Loch nasyconym roztworem siarczanu żelazawego (0,5 kg siarczanu żelazawego w 10 litrach gorącej wody). To rozwiązanie musi być stosowane codziennie od urodzenia do momentu, gdy prosięta zaczną jeść paszę pełzającą. Wewnątrzmięśniowe zakażenie związkami żelaza-dekstranu jest skuteczniejszą metodą zapobiegania niedokrwistości.

chów prosiąt sierocych

śmierć lochy po oproszeniu, zapalenie sutka, niewydolność laktacyjna miotów większych niż locha jest w stanie wychować, powoduje u świń sierocych. Jeśli inna locha oprodziła się w krótkim czasie wcześniej, prosięta sieroce mogą zostać przeniesione do niej. Przeniesienie to musi być wykonane w ciągu kilku dni po porodzie, ponieważ te części wymion Loch nie są używane wkrótce zaprzestać produkcji mleka. Aby zapewnić przyjęcie nowych świń, locha powinna zostać oddzielona od własnej ściółki na krótki czas, a następnie nowe prosięta są dostarczane do niej i środek dezynfekujący lub inny materiał posypany wszystkimi prosiętami w celu zamaskowania zapachów.

prosięta sieroce mogą być również hodowane z mlekozastępcami. Preparat mlekozastępczy składa się z jednego żółtka dokładnie wymieszanego z litrem mleka krowiego. Ta mieszanka dostarcza dobrze zbilansowanej diety z wyjątkiem żelaza. Aby zrekompensować brak żelaza, do jednego litra mleka można dodać jedną ósmą łyżeczki siarczanu żelaza. Można również wstrzyknąć związek żelaza.

kastracja

samce prosiąt, które nie zostały wybrane do hodowli, mogą być kastrowane w wieku od trzech do czterech tygodni.

oddzielenie prosiąt od matki (odsadzenie)

normalny wiek odsadzenia prosiąt wynosi 8 tygodni. Locha powinna być oddzielona od prosiąt na kilka godzin każdego dnia, aby zapobiec stresowi spowodowanemu odstawieniem od piersi, a pasza jest stopniowo zmniejszana. Prosięta powinny być odrobaczone po 2 tygodniach od odsadzenia. Prosięta powinny być stopniowo przesuwane z 18 procent pełzającej paszy białkowej do 16 procent racji dla hodowców w okresie dwóch tygodni. W każdym kojcu należy umieścić grupę 20 prosiąt w mniej więcej tym samym wieku.

Zarządzanie żywieniem świń

punkty, które należy uwzględnić przy formułowaniu racji żywieniowych

• należy wybrać najbardziej ekonomiczne składniki
• ziarna – kukurydza, sorgo, owies, inne mleczka, pszenica i ryż powinny stanowić podstawowe składniki
• suplementy białkowe – Makuchy, mączki rybne i mączki mięsne
• suplementy witaminowe nie są konieczne, jeśli świnie mogą wypasać lub karmić świeżymi zielonymi roślinami strączkowymi. Dodatek witaminy B 12 byłby konieczny, jeśli karmione jest niewielką ilością białka zwierzęcego lub jego brak
• suplementy antybiotykowe w ilości 11 mg antybiotyku na kilogram dawki pokarmowej
• należy dostarczyć suplementy mineralne

poniższa tabela zawiera w szczególności różne wymagania dotyczące tworzenia racji pełzania, hodowców i finiszerów dla świń.

skład koncentratu paszowego dla świń różnych grup wiekowych

The most convenient way to feed animals on a farm is to przygotuj pełną porcję zalecaną dla różnych klas i podaj świniom ilość, którą będą jeść bez odpadów dwa lub trzy razy dziennie. Poniżej przedstawiono przybliżoną ilość suchej paszy, którą będą spożywać świnie.

wszystkie ziarna w mieszanych paszach powinny być zmielone. Zasadniczo karmienie w postaci mokrego zacieru nie jest lepsze niż (karmienie Slopem) karmienie na sucho. Karmienie slopem wymaga więcej czasu i nadmiernej pracy. Jeśli porcja zawiera dość dużo błonnika, granulowanie paszy może zwiększyć szybkość i skuteczność przyrostu masy ciała. Granulowanie może również zmniejszyć ilość marnowanej paszy.

ważne jest, aby nie przekarmiać wyhodowanych Loch. Ponad tłuszczu lochy są zdolne do produkcji słabych świń i zmiażdżyć więcej prosiąt w farrwoing. Lochy powinny uzyskać około 35 kg, a loszki około 55 kg od hodowli do porodu.

Zarządzanie mieszkaniami świń

odpowiednie pomieszczenia i sprzęt do hodowli świń są niezbędne, aby zapewnić schronienie przed niepogody, zapobiegać chorobom, zwalczać pasożyty i oszczędzać siłę roboczą.

normalne zapotrzebowanie na powierzchnię podłogi, przestrzeń wodną i powietrzną w kojcach dla różnych klas świń podano poniżej

przestrzeń pełzania

podłoga powinna mieć szorstkie wykończenie i powinna być regularnego typu masonarnego składającego się z wodoodpornej zaprawy cementowej. Należy zapewnić odpowiednie odpływy, aby ścieki były usuwane. Na ogół w warunkach wiejskich obudowa może składać się z zagród o wymiarach 3 M X 2,4 m lub 3 M X 3 M z otwartym podwórzem o prawie tym samym wymiarze lub w niektórych przypadkach nieco dłuższym. Ściany powinny być 1,2 – 1,5 m wysokości od podłogi. Do celów porodowych niektóre kojce można przekształcić w kojce porodowe, zapewniając barierki wykonane z rur G. I O Średnicy 5 cm, wzdłuż ścian, w odległości 20-25 cm od ziemi i ściany. Dodatkowo do poręczy można zapewnić przestrzeń pełzania dla prosiąt wzdłuż ściany, wykonując przegrodę lub w jednym z narożników z oddzielnymi wejściami dla prosiąt. Ta przestrzeń Zwykle o powierzchni 0,75 m X 2,4 m. W wielu gospodarstwach podwórze jest wyposażone w regularne podłogi.

długotrwałe narażenie świń egzotycznych ras na działanie promieni słonecznych może powodować przegrzanie świń nawet przy umiarkowanej pogodzie. Cień pomaga w zapobieganiu zgonom i zwiększaniu wydajności produkcji podczas upałów. Podczas gdy pożądane jest sadzenie drzew w sąsiedztwie kojców w celu zmniejszenia intensywności ciepła. Nie jest jednak pożądane sadzenie drzew w celu uzyskania regularnego cienia, ponieważ pozwalają one na szybki wzrost poziomu pasożytów.

pióro porodowe

Na obszarach o ciepłej pogodzie Dojrzałe zwierzęta hodowlane i tuczne potrzebują walenia w miesiącach letnich. Zamiast zezwalać na niehigieniczne ściany, pożądane byłoby murowanie z odpowiednim drenażem. Wielkość walenia zależy od liczby i wielkości zwierząt.

zapobieganie i zwalczanie chorób świń

• wszystkie świnie powinny być szczepione przeciwko pomorowi świń w wieku 2-4 tygodni. Świnie hodowlane powinny być badane pod kątem brucelozy i leptospirozy. Jako rutynowy środek wszystkie młode świnie w momencie odsadzenia powinny zostać zaszczepione przeciwko pomorowi świń.
• Zwierzęta zakupione do gospodarstwa powinny być nabywane ze stad wolnych od choroby. Nowo zakupione zwierzęta powinny być izolowane od innych zwierząt w gospodarstwie przez okres trzech do czterech tygodni. Nie wolno odwiedzać gospodarstwa. Te chlewnie lub chlewnie oczyszczone ze zwierząt są trzymane puste przez trzy do czterech tygodni w celu zniszczenia mikroorganizmów wywołujących chorobę.