Christa McAuliffe-Nauczycielka, astronautka, bohaterka

28 stycznia 1986 r.prom kosmiczny Challenger rozpadł się zaledwie o 73 sekundy, zabijając wszystkich siedmiu członków załogi. Byłem w szkole średniej, oglądałem start w tandetnym telewizorze, który pomogłem mi dostać się na zajęcia z francuskiego. Nadal widzę go siedzącego na chwiejnym czarnym wózku, antena ustawiona po prostu-tak, aby uzyskać przyzwoite zdjęcie, jak siostra Yvette podkręciła głośność, abyśmy wszyscy mogli usłyszeć odliczanie. I wciąż pamiętam jej Szepczące słowa modlitwy, gdy obraz promu został zastąpiony przez skręcające się smugi dymu.

po tragedii moja szkoła opłakiwała stratę całej załogi Challengera, ale szczególnie mocno uderzyła strata Christy McAuliffe. Byla nauczycielka w Concord, New Hampshire na polnoc od gdzie mieszkalem, a ona stal sie codziennym punktem na lokalnych wiadomosciach. Każdej nocy widzieliśmy klipy i zdjęcia tej kobiety, która była „tylko” nauczycielką, która dostała szansę życia. Christa miała nawet przemówić na naszej maturze w tym roku i stała się bohaterką dla dziewcząt z mojej małej prywatnej szkoły. Gdyby nauczyciel z naszego małego stanu mógł polecieć wahadłowcem, pomyśleliśmy sobie, co moglibyśmy kiedyś zrobić.

katastrofa Challengera stała się przełomowym momentem w życiu nie tylko moich kolegów z klasy, ale także niezliczonych młodych mężczyzn i kobiet, którzy oglądali start w klasach na całym świecie. Zaszczepiło w nich determinację, by stworzyć jakiś sens poza łzami i bólem serca. Christa podjęła ogromne ryzyko, kiedy zdecydowała się zająć to miejsce na promie. Zrobiła coś, co wielu uważało, że nie może zrobić, lub nie powinno, a wielu nigdy nie próbowałoby tego zrobić. Ale to zrobiła. Podjęła ryzyko. Próbowała. Chociaż nigdy nie miała okazji przeprowadzić lekcji z kosmosu, które zaplanowała, wciąż docierała do milionów dzieci. Nie mogę zliczyć liczby ludzi, którzy w ciągu dwudziestu pięciu lat od jej śmierci powiedzieli mi, że kontynuowali karierę w nauce i inżynierii, ponieważ zainspirowała ich Christa. Misja, którą rozpoczęła, nigdy się nie skończyła.

imię Christa McAuliffe można teraz znaleźć w szkołach, tablicach, muzeach, a nawet aplanetarium. Tak wspaniałe jak wszystkie te pomniki, najlepsze są te, które nosimy w naszych sercach. Tych, które utrzymują nas w dążeniu do osiągnięcia tego, co uważamy za niemożliwe.

„Jeśli mogę zainteresować jakiegoś studenta nauką, jeśli mogę pokazać członkom społeczeństwa, co się tam dzieje w programie kosmicznym, to moja praca została wykonana.”- Christa McAuliffe