Co się stało z Arthurem Andersenem

Która z wielkiej czwórki wyceniła Maytas Properties, której planowane przejęcie za 1,3 mld USD wywołało bunt akcjonariuszy, nadal nie została upubliczniona. Ale Satyams biegły rewident Price Waterhouse, firma stowarzyszona PwC, jest pod skanerem. Porównanie z Arthurem Andersonem, który stracił miejsce wśród wielkiej piątki po ujawnieniu luk w swoich audytach Enron, jest zdecydowanie potrzebne w tym momencie.

skandal z Enronem a) podkreśla, jak związek między korporacjami a ich firmami księgowymi może stać się ciemny i paskudny, a b) pokazuje, że taki wzór oszustwa podważa zaufanie do (prawie sancytowanych) liczb, które podpierają rynki. Pamięć publiczna jest krótka, wszystkie ramy regulacyjne wymagane w czasie tego skandalu brzmiały świeżo w 2008 roku. Ale w 2002 roku, kiedy Andersen został skazany za utrudnianie wymiaru sprawiedliwości poprzez niszczenie dokumentów związanych z Enronem, głośno było o niezależnej agencji, która mogłaby ścigać zarówno firmy księgowe, jak i ich klientów i egzekwować natychmiastowe sankcje wobec audytorów, które zagrażają interesowi publicznemu. Gdyby ten krzyk został trafnie zaadresowany, można by powiedzieć, że skandal Madoffa mógł zostać zażegnany.

w 2005 roku Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych uszanował wyrok Andersensa z powodu błędnych instrukcji ławy przysięgłych. Mimo to, firma nigdy nie odzyskała pozycji jako rentowny, pozostawić w spokoju premier, biznes. Aby nie zwrócić uwagi samych audytorów na skandale księgowe, należy pamiętać o tym, co powiedział były przewodniczący SEC Arthur Levitt: historia Enronu była historią nie tylko upadku firmy księgowej, ale także tradycyjnych strażników: Zarządu, Komisji Rewizyjnej, prawników, bankowców inwestycyjnych, agencji ratingowych. Wszyscy mieli w tym udział.