Co zrobić, gdy maluch zaczyna się bić
pewnej nocy przed obiadem Sarah Campbell* poprosiła dwuletniego Scotta o umycie rąk. – Spojrzał na mnie i z otwartą ręką uderzył się w głowę-wspomina. W następnych tygodniach Campbell zauważył, że Scott również sam się uderza, gdy jest zakłopotany. „Kiedy pewnego popołudnia odebrałam go wcześniej z przedszkola, stał się nieśmiały i świadomy siebie i uderzył się. Inne dzieci uznały to za zabawne, więc kontynuował to”, mówi.
Alanna Norman, wychowawca wczesnego dzieciństwa w Ottawie, miał dwuletniego ucznia, który wykazywał podobne zachowania w klasie, jeśli sprawy nie poszły po jego myśli. „Zatrzymywał to, co robił, uderzał rękami w głowę, a czasem nawet uderzał głową lub ciałem o ścianę” – mówi.
chociaż może to być niepokojące dla rodziców, takie zachowanie jest dość powszechne—około jedna czwarta maluchów uderzy się w twarz lub głowę z pewną regularnością, mówi Kiran Pure, zarejestrowany kliniczny Psycholog Dziecięcy w Halifax. „Trzask głowy często zaczyna się po około 6 miesiącu życia, a szczyty w wieku 18 do 24 miesięcy”, mówi.
Dlaczego oni to robią? Każde zachowanie jest komunikowaniem czegoś, mówi Alexandra Carter, Psycholog Dziecięcy w Port Moody, BC. Więc twoje dziecko jest prawdopodobnie sfrustrowane lub szuka uwagi. Uderzanie lub uderzanie może być nawet autostymulujące-co oznacza, że czuje się dobrze i zaspokaja potrzeby zmysłowe. Jeśli przyczyna nie jest oczywista, Carter mówi, że rodziny powinny spędzić tydzień na nagrywaniu obserwacji. Szukaj wzorów: czy zdarza się to o określonej porze dnia? Podczas konkretnego zadania? Po konkretnym typie imprezy? W pewnym otoczeniu? Rejestrowanie tych szczegółów może pomóc w określeniu kontekstu zachowania i jego przyczyny.
wiele dzieci, które się biją, doświadcza silnych emocji, których nie potrafią wyrazić werbalnie. „Słowa związane z uczuciami dziecka mogą jeszcze nie być w ich leksykonie” – mówi Pure. Najlepszym podejściem, mówi, jest pomóc dziecku etykietować swoje emocje. Spróbuj powiedzieć: „wyglądasz na wściekłego „lub” wydajesz się smutny ” i popracuj nad nauczeniem ich pozytywnych strategii radzenia sobie.
Kiedy dziecko w jej klasie zaczyna być fizyczne, Norman amortyzuje głowę, a następnie powoli pomaga mu się położyć. „Wykonujemy techniki oddychania. Następnie, gdy jest spokojny, rozmawiamy o problemie i dostarczamy mu słów i narzędzi do użycia następnym razem ” – mówi.
Jeśli jest wyraźny WYZWALACZ, Carter zaleca modyfikację środowiska lub harmonogramu dziecka, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia zachowania. Na przykład, jeśli Twoje dziecko uderzy w głowę, gdy nadejdzie czas, aby wyłączyć telewizor i zjeść obiad, może nie radzić sobie dobrze z przejściami. W takim przypadku możesz spróbować utworzyć wizualny harmonogram, aby przygotować się do zmian i użyć metody odliczania. Jeśli Twoje dziecko wydaje się być w prawdziwym niebezpieczeństwie, trzymaj je, powiedz coś uspokajającego, daj im pocieszający przedmiot i usuń pobliskie przedmioty, które mogą wyrządzić krzywdę-radzi Carter.
maluchy mogą również uderzyć się, gdy odczuwają ból, np. z powodu ząbkowania lub infekcji ucha. „Może to spowodować odwrócenie uwagi od fizycznego uczucia”, mówi Pure. Jeśli dzieci nie mogą powiedzieć, co boli, Walenie może być również sposobem komunikowania ich bólu opiekunom. Szukaj innych objawów-ślinienie się, czerwone policzki i nocne przebudzenie są oznakami ząbkowania, podczas gdy gorączka, dyskomfort w pozycji leżącej i szarpanie uszu mogą wskazywać na infekcję ucha.
niektóre Maluchy rozwijają nawyk kołysania i rytmicznego uderzania głową, próbując zasnąć. „Rytmiczne ruchy mogą powodować ukojenie, podobnie jak w fotelu bujanym”, mówi Pure. Większość dzieci z tego wyrasta, ale w międzyczasie należy wdrożyć pewne środki bezpieczeństwa i kontroli hałasu. Jeśli Twoje dziecko nadal śpi w łóżeczku, Regularnie sprawdzaj, czy nie ma niezabezpieczonych nakrętek i śrub, ponieważ kołysanie może je poluzować. Możesz również powiesić tkaninę na ścianie, aby stłumić Walenie lub całkowicie odsunąć łóżeczko lub łóżko od ściany.
podczas gdy uderzanie głową niekoniecznie jest czymś, o co należy się martwić, Carter mówi, że może, w niektórych przypadkach, być oznaką podstawowego zaburzenia neurorozwojowego, takiego jak zaburzenie ze spektrum autyzmu lub nadpobudliwość z deficytem uwagi. „Jeśli Twoje dziecko wykazuje inne objawy, takie jak opóźniony rozwój języka, trzepotanie ręką lub zmniejszone zainteresowanie kontaktami z rodzicami lub rówieśnikami, dobrze jest udać się do pediatry”, mówi.
Jeśli twój maluch wydaje się robić to dla wartości szokującej—być może przyłapujesz go na uśmiechu, gdy zauważy reakcje twoje i rówieśników-najlepiej aktywnie ignorować te zachowania, co zadziałało po około tygodniu. Dopóki nie wyrządzają poważnej szkody, wycofajcie się i nie przyznajcie się ani nie negocjujcie. „Pamiętaj, że uwaga jest jak Wielka naklejka na szczęśliwą twarz” -mówi Carter. „Jeśli to zignorujesz, w końcu się zmniejszy.”
*nazwy zostały zmienione