dendryt

definicja
rzeczownik, liczba mnoga: dendrites
(1) dowolne z nitkowatych rozszerzeń lub wystąpień cytoplazmy neuronu; dendron
(2) rzut rozgałęzień z ciała komórki komórki dendrytycznej układu odpornościowego lub komórki skóry
Suplement
dendryt odnosi się do rozgałęzień lub wystąpień nitkowatych z komórki, zwłaszcza neuronu. Neuron jest komórką układu nerwowego charakteryzującą się wyspecjalizowanymi częściami komórkowymi, np. somą, dendrytami i aksonami. Soma jest ciałem komórkowym neuronu. Dendryty i aksony są komórkowymi procesami neuronu. Akson jest jednak dłuższy niż dendryt, a jego funkcją jest przenoszenie eferentnych (wychodzących) potencjałów działania z ciała komórki w kierunku komórek docelowych. Dendryty neuronu mają wygląd przypominający nitki i dzięki rozgałęzieniu przypominają drzewo. Ich funkcją jest głównie odbieranie impulsów nerwowych z innego neuronu za pośrednictwem synapsy, a następnie propagacja elektrochemicznej stymulacji do ciała komórkowego. To one odpowiadają za integrację wejść synaptycznych.
dendryty Nieneuronalne to te, które znajdują się w komórkach dendrytycznych i niektórych komórkach skóry (np. melanocytach i komórkach Merkla). Podobnie jak dendryty neuronalne, dendryty nieneuronalne rozgałęziają się w cytoplazmie komórki.
pochodzenie słowa: Greckie dendrítēs („z drzewa”)
Zobacz też:

• Akson
• neuron
• komórka dendrytyczna

formy pokrewne: