dlaczego tyle nastolatek się tnie?
trzynastolatka podwija rękaw. Bierze ostrze w prawą rękę i ciągnie je przez lewy nadgarstek. Patrzy, jak krew zaczyna płynąć. Potem robi to jeszcze raz.
To nie jest próba samobójcza. Dziewczyna siedzi w klasie w swojej szkole, otoczona przez innych uczniów, z których niektórzy patrzą, aby zobaczyć, jak się krzywdzi. Wyjęła ostrze ze swojej temperówki (innym razem może użyć kompasu do przebicia skóry, a nawet końcówki plastikowej linijki, wydłubując je tam i z powrotem na nadgarstkach). Skaleczyła się, ale nie głęboko.
po wyleczeniu ślady na ramieniu lub na wewnętrznej stronie ud mogą przypominać zadrapania kota lub jeżyny. być może nic o nich nie pomyślisz. W każdym razie, nosi spodnie i ma długie rękawy, i jest ostrożny, aby nie pokazać jej cięcia.
jest to zarówno publiczne pokazywanie, jak i prywatne samo-nadużycie, chorobliwa tajemnica i publiczne wyznanie. I jest to jednocześnie bardzo poważne i dziwnie przypadkowe-skrzyżowanie Sylvii Plath i noszenia czapki baseballowej do tyłu.
w całym kraju Nastolatki się tną, a w niektórych szkołach stało się to niemal zbiorowym gotyckim rodzajem mody: grungy display twardości (spójrz na ból, który mogę znieść) i miękkości (spójrz na ból, który czuję w środku).
są to zazwyczaj, ale nie zawsze dziewczyny, w wieku od 13 do 15 lat. Bardzo często rodzice nie mają pojęcia, co robią, ani nauczyciele. Ich rówieśnicy nie wydają się postrzegać samo-maltretowania jako głęboko niepokojącego, bardziej jako czegoś „głupiego”, „ignoranckiego” i „smutnego” w sensie żałosnego.
ich poczucie, że cięcie nie jest Nadzwyczajne, odbija się echem w otaczającej ich kulturze. W serialu Channel 4 Soap Hollyoaks jedna z postaci, Lisa, tnie się. Jej ojciec jest poważnie zaniepokojony i jej przyjaciele są zaniepokojeni. Ona chce przestać, ale nie może.
w ostatnim numerze magazynu dla nastolatków Mizz jest artykuł o nastolatce, która się tnie. Całostronicowy obrazek przedstawia ładną dziewczynę tulącą zranioną rękę, jakby to było dziecko. Teenage fiction zajmuje się zagadnieniami związanymi z cięciem. W nowej powieści Emmy Forrest, Think Skin, gwiazda filmowa o imieniu Ruby tnie jej ręce, nogi i brzuch nożami. Postać została zaczerpnięta z własnych walk autora z depresją i samookaleczeniem.
nawyk cięcia może być, jak ujęła to pielęgniarka w jednej ze szkół, w których się to odbywa, „łapaniem”. Margot Waddell z Kliniki Tavistock, autorka książki Inside Lives o dojrzewaniu, mówi, że istnieją „szkoły cięcia” i „szkoły anoreksji”, tak silna jest tendencja do naśladowania zachowań. A Sue Sherwin-White, terapeutka, która badała to zjawisko, zgadza się: „w niektórych szkołach jest to modne, ekscytujące, a nawet raczej konkurencyjne – i ma dodatkową zaletę straszenia nauczycieli i rodziców.”To, co zaczyna się jako eksperyment, może stać się perwersyjną gratyfikacją, z której trudno zrezygnować.
młodzież zawsze była znana z samookaleczania, atakowania własnych ciał w wołaniu o pomoc i jako oznaka zaburzeń psychicznych. Mogą się pociąć, poparzyć, posiniaczyć, nawet-mówi Sherwin-White-połamać kości. Mogą one stać się anorektykiem lub bulimikiem (często zaburzenia jedzenia towarzyszą innym formom samo-nadużyć). Czasami przedawkowują i kończą jako ofiary.
dziewczęta są znacznie bardziej narażone na krzywdę niż chłopcy (chłopcy i młodzi mężczyźni próbują samobójstwa znacznie rzadziej niż dziewczęta, ale znacznie częściej odnoszą sukcesy: zamierzają umrzeć, podczas gdy dziewczyny próbują uzyskać pomoc). W więzieniu kobiety zwracają swój gniew i ból do wewnątrz, przeciwko sobie, okaleczając swoje ciała, podczas gdy mężczyźni częściej krzywdzą się nawzajem.
w wielu przypadkach rzeźbienie bólu na ich ciele jest sposobem na ucieczkę od myślenia o tym, co ich niepokoi. Młodzież jest często dręczona uczuciem wstrętu do siebie, poczuciem bycia marginalnym i samotnym. Waddell cytuje pacjentkę, która przyszła do niej z gobelinem szwów na ramionach, mówiąc: „nie mogę znieść bólu psychicznego.”Ból fizyczny jest lepszy niż ból emocjonalny i psychiczny: jest głęboko w skórze. Inni krajacze mówią o erotycznym ładunku cięcia; o uldze, o zapewnieniu, że są „prawdziwe”; o dreszczyku przełamania tabu; o mocy krwi.
ale to, co dzieje się teraz w szkołach, jest jak rozwodniona wersja tego samookaleczenia, część kultury grunge, hołd dla ludzi takich jak Richey Edwards w Manic Street Preachers (który kiedyś wyrzeźbił „4 Prawdziwe” w przedramieniu i zaginął od siedmiu lat), jawny pokaz smutku. Peter Wilson, dyrektor organizacji charytatywnej YoungMinds, mówi: „Na końcu spektrum są bezlitosne i przewrotne cięcie, zastępując ból fizyczny udręką psychiczną. Ale większość dzieci unika ich żył, są ekspertami w utrzymywaniu się przy życiu.
’cięcie to potężny i ekstremalny akt, z ogromną satysfakcją – czystą, fizyczną, dotykową, a nawet zmysłową rozkoszą. To nie jest akt powodujący śmierć. Jest w tym kopa, dreszczyk emocji. To sprawia, że ludzie czują, że żyją.”Na tym ekstremalnym końcu, jak mówi, cutters bardzo często byli wykorzystywani seksualnie i teraz sami się maltretują. Zawsze potrzebują pomocy.
ale na koniec mówi, że cięcie jest aktem bardziej dwuznacznym, tak bliskim Sado-masochistycznej sztuce performance, jak i wołaniu o pomoc. Nastolatkowie w ogóle są zafascynowani odkrywaniem możliwości i granic – szczególnie tych dotyczących ich własnego ciała. Krew jest żywym przypomnieniem ciała – a miesiączkujące dziewczęta napotykają krew w bardziej bezpośredni sposób niż chłopcy. Dzieci zawsze skaleczyły się, by stać się krewnymi bliskich przyjaciół-przyciskając dwie rany, aby zmieszać krew. Nastolatki często żyją na krawędzi-eksperymentują z narkotykami, seksem i zbyt szybką jazdą.
„młodzież”, mówi Wilson, ” robi rzeczy, które nas niepokoją, z definicji. Jest coś chorobliwego w nastolatkach. Spójrz na obrazy muzyki pop, której słuchają. Pociąga ich śmierć. Nic dziwnego, że drugą najczęstszą przyczyną śmierci w tej grupie wiekowej jest samobójstwo.”
Wilson mówi, że dla większości nastolatków jest to prawdopodobnie faza przejściowa. Ale gdyby to przydarzyło się jego dzieciom, byłby bardzo niespokojny. Waddell zwraca uwagę, że – podobnie jak w przypadku anoreksji, gdzie wielu nastolatków zaczyna od diety, a tylko nieliczni rozwijają zaburzenia jedzenia-trudno jest odróżnić poważny i przypadkowy akt cięcia.
ale nawet jeśli większość nożowników naśladuje swoich rówieśników i szuka uwagi, akt cięcia jest oznaką zaburzeń lub trudności emocjonalnych, które należy rozpoznać. Zastępca wysoko postawionej szkoły prywatnej dla dziewcząt, odpowiedzialny tam za sprawy duszpasterskie, zgadza się. „Zazwyczaj jest to szukanie uwagi”, mówi. Zwykle mija. Ale zawsze traktujemy to poważnie. Dziewczęta spotykają szkolnego doradcę i szkolną pielęgniarkę, a ich rodzice zostają przyprowadzeni. Następnie są wysyłane do terapeuty.”Nie widzi żadnych oznak nasilania się tego zjawiska.
jednak lekarze i terapeuci zdecydowanie się nie zgadzają. Nie ma statystyk, ale Waddell jest pewien, że praktyka rośnie. Młodzież, z którą rozmawiałem – z różnych części kraju, ze szkół ogólnokształcących, gimnazjalnych i prywatnych-poparła to. Są nonszalanccy, nieco zdegustowani, może trochę zafascynowani. Mówią, że nożyce są głupie, albo popisują się.
nie są głupi ani szaleni, ale może próbują nam powiedzieć coś o swoim wewnętrznym życiu i nie mogą znaleźć słów. Więc odkręcają ostrze temperówki i rysują je na skórze. Krew płynie. „Spójrz na mnie”, mówią. 'Zobacz, jak mnie boli. Spójrz. I powinniśmy poszukać.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- zdrowie psychiczne
- Obserwator
- Udostępnij na Facebooku
- Udostępnij na Twitterze
- Udostępnij przez e-mail
- Udostępnij na LinkedIn
- Udostępnij na Pintereście
- Udostępnij na WhatsApp
- Udostępnij na messenger