gdzie żyją hobbici w Śródziemiu?

p: gdzie żyją hobbici w Śródziemiu?

odpowiedź: hobbici cieszyli się długą, choć niejasną historią Śródziemia. Według J. R. R. Tolkiena w liście hobbici byli odgałęzieniem lub podrodziną rasy ludzkiej („Human Race”). Ogólnie przypuszcza się, że przodkowie hobbitów należeli do mitycznych „ojców ludzi”, o których mówiono, że obudzili się w Hildorien, „krainie przybyszów”. Jednak Tolkien nie ujawnia nic o ruchach lub działaniach przodków hobbitów aż do wczesnego Trzeciego Wieku.

w eseju zatytułowanym „o krasnoludach i ludziach”, który Christopher Tolkien opublikował w Peoples of Middle-earth, J. R. R. Tolkien wspomniał, że hobbici osiedlili się w lub w pobliżu społeczności ludzi (z północy) w Valach Anduin we wczesnym trzecim wieku. Nie mówi, skąd pochodzą hobbici, chociaż wydaje się prawdopodobne, że wyobrażał sobie ich podążających tym samym starożytnym szlakiem migracyjnym przez elfy i ludy Edaińskie przez północne Śródziemie, mijając w pobliżu śródlądowego morza Rhun przed dotarciem do Greenwood Wielkiego.

hobbici wczesnej Trzeciej Ery mogli zatem żyć w północnych Valach Anduin przez około tysiąc lat. W” prologu ” do Władcy Pierścieni Tolkien napisał o trzech Rodach hobbitów:

przed przekroczeniem gór hobbici podzielili się już na trzy nieco różne rasy: Harfooty, Stoory i Fallohidy. Harfooty były brązowawe skóry, mniejsze i krótsze, a były bez brody i bez butów; ich ręce i nogi były gładkie i zwinne; i woleli góry i pagórki. Stoory były szersze, cięższe w budowie; ich stopy i ręce były większe i woleli płaskie ziemie i brzegi. Fallohidy miały bardziej jasną skórę, a także włosy, były wyższe i szczuplejsze niż inne; byli miłośnikami drzew i lasów. Harfooty miały wiele wspólnego z krasnoludami w starożytności i długo żyły u podnóża gór. Ruszyli wcześnie na zachód i przemierzali Eriador aż do Weathertop, podczas gdy pozostali byli jeszcze w dzikiej krainie. Były najbardziej normalną i reprezentatywną odmianą Hobbita i zdecydowanie najliczniejszą. Byli najbardziej skłonni do osiedlania się w jednym miejscu, a najdłużej zachowali swój rodowy zwyczaj życia w tunelach i dziurach.

Stoorowie długo przebywali nad brzegiem Wielkiej Rzeki Anduin i byli mniej nieśmiali mężczyzn. Szli za Harfootami na zachód i szli wzdłuż Loudwater na południe; i tam wielu z nich długo mieszkało między Tharbadem a granicami Dunlandu, zanim znowu ruszyli na północ.

Fallohidowie, najmniej liczni, byli gałęzią Północną. Byli bardziej przyjaźni z elfami niż inni hobbici i mieli więcej umiejętności w języku i śpiewie niż w rękodziele; a dawniej woleli polowanie niż uprawę. Przeprawili się przez góry na północ od Rivendell i zeszli w dół rzeki Hoarwell. W Eriadorze szybko zmieszali się z innymi rodzajami, które ich poprzedzały, ale będąc nieco odważniejszymi i bardziej odważnymi, często znajdowano ich jako przywódców lub wodzów wśród klanów Harfootów lub Stoorów. Nawet w czasach Bilbo silny szczep Fallohidish nadal można było zauważyć wśród większych rodzin, takich jak Tookowie i Władcy Bucklandu.

opis Fallohidów Tolkiena sugeruje, że mogli oni mieszkać w pobliżu elfów w pewnym momencie swojej starożytnej historii, ale zgodnie z tekstami opublikowanymi w Niedokończonych opowieściach o Numenorze i Śródziemiu ludzie Thranduila nie osiedlili się w dalekiej północy Greenwood / Mirkwood, mniej więcej do czasu, gdy Harfooty zaczęły przekraczać Góry Mgliste do Eriadoru.

ruchy ludzi Thranduila są tylko niejasno udokumentowane w różnych notatkach opublikowanych w tekstach. Możemy ustalić, że oropher, ojciec Thranduila, osiedlił się na lub w pobliżu Amon Lanc w południowym Greenwood Wielkim na początku Drugiej Ery. Później, być może z powodu wzrostu wpływów Celeborna i Galadrieli (lub z powodu rosnącej potęgi Mordoru), poprowadził swój lud do centralnego Greenwood (stopniowo przez trzy migracje), gdzie pod koniec Drugiej Ery zamieszkiwali Emyn Duil (góry w centrum lasu, później znane jako Góry Mirkwood).

To Thranduil, zgodnie z tymi notatkami, poprowadził swój lud dalej na północ, aby osiedlić się w północno-wschodnim kwadrancie lasu po tym, jak Sauron osiedlił się na Amon Lanc około trzeciego roku 1000. Możemy wywnioskować, że Fallohidowie mogli mieszkać w Greenwood w pobliżu Emyn Muir wystarczająco długo, aby związać się z ludźmi Thranduila, dopóki Sauron nie wziął Amona Lanca za siebie. Elfy uciekły następnie na północny wschód, ale Fallohidowie, być może szukając Towarzystwa liczniejszych Harfootów, uciekli na północny zachód. Harfooty wkroczyły do Eriadoru w roku 1050. Tolkien nie mówi, gdzie przekroczyli góry, ale wydaje się prawdopodobne, że przeszli przez wysoką Przełęcz, która biegła w pobliżu Rivendell. Ta wysoka Przełęcz leżała wzdłuż trasy starożytnej drogi krasnoludów, która biegła przez centralne Greenwood i Eriador.

Fallohides i Stoorowie pozostali w Valach Anduin do około roku 1150. Stoorowie prawie na pewno żyli wzdłuż lub w pobliżu rzeki Gladden w Dolinie Anduin. Fallohidowie mogli żyć w pobliżu południowej granicy tego, co później stało się Angmarem. W okolicy mieszkali ludzie, choć wydaje się, że nie byli spokrewnieni z ludami Edaińskimi.

w latach 1050-1300 Harfoci (później dołączyli do Fallohidów) mieszkali we wschodnim Eriadorze pomiędzy rzeką Mitheithel (Hoarwell) a wzgórzami pogodowymi. W latach 1150-1356 w kątach mieszkali Stoorowie (którzy przybyli na północ przez Dunland i Eregion). Tak więc przez pierwsze 150 lat swojej historii w Eriadorze wszyscy hobbici wydają się być poddanymi Dunadańskiego królestwa Rhudaur. (Uwaga: koniecznie zajrzyjcie do naszego artykułu o Hobbitach w Rhudaur Unplugged: „Rhudaur and The Little Folk”.)

wszystko to zmieniło się, gdy król czarownic założył złą krainę Angmar na północ od Rhudaur. Harfoots i Fallohides uciekli na zachód do Arthedainu za wzgórzami pogodowymi, osiedlając się w Bree i wokół niej. Stoorowie podzielili się na dwie grupy, z których jedna przekroczyła góry i wróciła na pola Gladden, a druga uciekła do Dunlandu. (Uwaga: Zobacz „Strange as News From Bree” aby uzyskać więcej informacji na temat wpływu hobbitów na Bree.)

Stoorowie z pól Gladden pozostali w tym regionie przez co najmniej 1100 lat (Deagol znalazł jeden pierścień w 2463 roku, a Smeagol został wyparty ze społeczności Stoor w ciągu następnych dwóch lat). Pod koniec Trzeciej Ery w pobliżu rzeki Gladden nie było już żadnych Stoorów. Tolkien nie mówi, czy przenieśli się gdzie indziej, ale wielu czytelników wnioskuje, że Gladden Stoors prawdopodobnie wyginęli. Nie wspomina o Stoorach z Gladden Fields w żadnej z opowieści dotyczących wczesnych Rohirrimów, chociaż narracja mówi „tacy ludzie dobrego lub złego rodzaju, którzy widzieli, że zbliżają się, uciekli z jego drogi z obawy przed jego potęgą i świetnością. Jednak Eorl poprowadził swoją armię na południe wzdłuż wschodniego brzegu Anduin, a rzeka Gladden płynęła do Anduin od zachodu, schodząc z mglistych Gór.

Stoorowie z Dunlandu przetrwali do 1636 roku. Gdy w 1600 roku król Argeleb II z Arthedainu nadał Shire braciom hobbitom Marcho i Blanco, wielu Harfootów i Fallohidów opuściło Bree, aby skolonizować nową ziemię. Około 30 lat później wielu Stoorów opuściło Dunland, migrując na wschód od Shire i osiedlając się głównie w Marish wzdłuż rzeki Baranduin (Brandywine). W 1636 Wielka zaraza zmiotła pozostałych Stoorów Dunlandu.

W roku 2340 Oldbucks opuścili Shire, przekraczając Baranduin, aby ustanowić Buckland między Shire a starym lasem. Pod koniec Trzeciej Ery jedynymi społecznościami hobbitów były te z Bree-land, Buckland i Shire.

hobbici żyli więc w wielu miejscach Śródziemia, ale żyli w różnych regionach w różnym czasie. Chociaż łatwo jest mówić o Hobbitach żyjących w „społecznościach”, takich jak Shire, Bree-land, Buckland itp. zakładali oni wiele miast i posiadłości. Ich historie były przerywane wojnami ludzi i elfów. W rzeczywistości wojny były czasami przyczyną wielkich migracji hobbitów. Dopiero względna izolacja Zachodniego Eriadoru pod koniec Trzeciej Ery zapewniła stabilność i bezpieczeństwo, którym cieszyli się hobbici Bree-land, Buckland i Shire.

# # #

czytałeś nasze inne artykuły z pytaniami i odpowiedziami Tolkiena i Śródziemia?