Haydn na dworze Esterházy

Streszczenie

wśród wybitnych geniuszy muzycznych Oświecenia, Joseph Haydn (1732-1809) był jedynym, który przynajmniej formalnie spędził ponad trzy czwarte produktywnego życia, obejmując ponad pięć dekad jako muzyk w szlacheckiej rodzinie. Można go więc nazwać „muzykiem nadwornym”, kapelmistrzem służącym w sądzie prowincjonalnym pod Wiedniem. Ten dworski status był jednak anachroniczny, jeśli weźmiemy pod uwagę rolę kompozytora w ogólnym rozwoju muzyki europejskiej — ponieważ najpóźniej od lat 80.aż do przełomu wieków Haydn był prawdopodobnie najbardziej wpływowym i indywidualnym współtwórcą stylu muzyki instrumentalnej: i to w czasach, gdy wydawcy i muzycy w Paryżu, Amsterdamie, Londynie i innych miejscach mieli jeszcze mało wiarygodnych informacji o nim lub o jego działalności. Dlaczego więc pozostał na tym przestarzałym stanowisku do końca życia? Czy może świadomie PROWADZIŁ podwójne życie, a z bezpieczeństwa i zabezpieczenia finansowego statusu nadwornego muzyka, po pewnym czasie pracował niemal wyłącznie na zewnętrzną konsumpcję? Co więcej, w jaki sposób Haydn, przez większą część roku mieszkający w prowincjach (w Eisenstadt lub Eszterházie), odciętych nawet od Wiednia, mógł wywierać bardziej trwały wpływ na publiczność (a częściowo także na kompozytorów) europejskich ośrodków muzycznych niż czołowi Kompozytorzy, którzy tam mieszkali?