Historia Stanów Zjednoczonych i

Daniel Shays stał się postacią dzielącą, dla jednych gwałtownym buntownikiem dążącym do obalenia nowego rządu amerykańskiego, dla innych podtrzymywaczem prawdziwych cnót rewolucyjnych, o które walczyli Shays i inni. To współczesne przedstawienie Shays ’ a i jego wspólnika Joba Shattucka przedstawia ich w tym ostatnim świetle jako „wybitnych z więzienia.”Niezidentyfikowany artysta, Daniel Shays i Job Shattuck, 1787. Wikimedia.

w latach 1786 i 1787, kilka lat po zakończeniu rewolucji, tysiące rolników w zachodnim Massachusetts walczyło pod dużym obciążeniem długów. Ich problemy pogłębiały słabe gospodarki lokalne i krajowe. Rolnicy chcieli, aby rząd Massachusetts chronił ich przed wierzycielami, ale państwo poparło kredytodawców. Ponieważ wierzyciele grozili przejęciem ich własności, wielu z tych rolników, w tym weterani rewolucji, chwyciło za broń.

kierowani przez weterana Daniela Shaysa, Ci uzbrojeni ludzie, „Szajsici”, uciekali się do taktyki, jakiej używali patrioci przed rewolucją, tworząc blokady wokół sądów, aby powstrzymać sędziów przed wydawaniem nakazów wykluczenia. Ci protestujący postrzegali swoją sprawę i swoje metody jako przedłużenie „Ducha 1776 roku”; chronili swoje prawa i domagali się zadośćuczynienia za skargi ludu.

Gubernator James Bowdoin jednak postrzegał Szajsów jako rebeliantów, którzy chcieli rządzić rządem poprzez przemoc mafii. Wezwał tysiące milicjantów, by ich rozproszyli. Były generał Rewolucyjny, Benjamin Lincoln, stanął na czele sił stanowych, nalegając, że Massachusetts musi zapobiec ” stanowi anarchii, zamieszania i niewolnictwa.”W styczniu 1787 roku milicja Lincolna aresztowała ponad tysiąc Szajsów i ponownie otworzyła sądy.

Daniel Shays i inni przywódcy zostali oskarżeni o zdradę stanu, a kilku zostało skazanych na śmierć, ale ostatecznie Shays i większość jego zwolenników otrzymała ułaskawienie. Ich protest, który stał się znany jako bunt Shayów, wywołał intensywną debatę narodową. Podczas gdy niektórzy Amerykanie, jak Thomas Jefferson, myśleli, że „mały bunt od czasu do czasu” pomógł utrzymać kraj wolny, inni obawiali się, że naród przesuwał się w kierunku anarchii i narzekali, że Stany nie mogą utrzymać kontroli. Dla nacjonalistów, takich jak James Madison z Wirginii, Bunt Shaysa był doskonałym przykładem, dlaczego kraj potrzebował silnego rządu centralnego. „Wolność”, ostrzegła Madison, ” może być zagrożona przez nadużycia wolności, jak również nadużycia władzy.”