Historical VignetteEdwin Boldrey and Wilder Penfield's Homunculus: a Life Given by Mrs. Cantlie (In and Out of Realism)

przez prawie 90 lat pojęcia mózgu były nierozerwalnie związane z homunkulus, który stał się osadzony w edukacji medycznej jako dokładne przedstawienie funkcji korowej Rolandic. Staraliśmy się zdefiniować historię, ewolucję, dokładność i wpływ tego obrazowego sposobu pokazywania reprezentacji korowej. Matematycznie zdefiniowaliśmy ewolucyjną dokładność odpowiednich homunkul, używając technik analizy obrazu dla wszystkich punktów zdefiniowanych przez Penfielda, Boldreya, Rasmussena, Jaspera i Ericksona, obliczając prostopadłe odległości i definiując obszary i rozkłady obszarów rolandicznych i sylwiańskich oznaczonych dla aktywności sensorycznej i ruchowej w porównaniu ze wszystkimi homunkulami. Prerolandiczna reprezentacja sensoryczna składa się z 13% -47% całkowitego obszaru SENSORYCZNEGO (średnio 29%); postrolandic Motor representation Composite 15% -65% of total motor area (mean, 31%). Rozbieżność między długością prostopadłości korowej przypisaną określonej funkcji na diagramach z 1937 r. była większa niż ta przypisana homunkulusowi z 1950 r. (motor: średnia, 74%; zakres, 63% -96%; sensoryczna: średnia, 66%; zakres, 17% -92%) (P < 0,05). Homunkulus, jeśli naprawdę narysowany zgodnie z dowodami mapowania korowego, nigdy nie mógłby zostać uznany za zbliżony do humanoidalnego, ale osiągnął epicką edukacyjną i praktyczną długowieczność.