Językoznawstwo ogólne

Fonetyka

rozróżnienie między spółgłoskami i samogłoskami

spółgłoski i samogłoski to dwie różne cechy dźwięków, które występują prawie we wszystkich językach świata.

spółgłoski są definiowane jako dźwięki artykułowane przez chwilową niedrożność w strumieniu powietrza, który przechodzi przez usta. Niedrożność wykonana przez artykulatory może być „całkowita”, „przerywana”, „częściowa” lub może stanowić jedynie zwężenie wystarczające do wywołania tarcia. W artykulacji spółgłosek biorą udział prawie wszystkie artykulatory.

samogłoski z drugiej strony są dźwiękami, które są wytwarzane bez przeszkód w przejściu powietrznym. Spośród wszystkich artykulatorów, tylko język jest zaangażowany w ich produkcję. Wszystkie dźwięki samogłosek są dźwięczne i wszystkie są dźwiękami ustnymi, ponieważ podczas ich produkcji podniebienie miękkie jest podniesione, a zatem jama nosowa jest całkowicie zablokowana.

inną ważną różnicą jest to, że spółgłoski często pojawiają się jako elementy marginalne w sylabach. Rzadko tworzą jądro lub środek sylaby, z wyjątkiem niektórych przypadków. Zazwyczaj w środku lub jądrze sylaby znajduje się samogłoska. Więcej na ten temat dowiesz się w rubryce o sylabach i strukturze sylab

, jeśli chodzi o opisywanie i klasyfikowanie spółgłosek i samogłosek wykazują wyraźne rozróżnienie. Spółgłoski są identyfikowane lub klasyfikowane pod względem głosu, miejsca artykulacji i sposobu artykulacji. Ponieważ nie ma przeszkód dla strumienia powietrza w produkcji dźwięków samogłoskowych, a ponieważ wszystkie dźwięki samogłoskowe są dźwięczne i ustne, nie możemy opisać samogłosek pod względem miejsca ich artykulacji, ale pozostawiamy sposób, w jaki są produkowane.