Jakie były główne przyczyny ludobójstwa Ormian?

Matthew Marasco był jednym z 11 Studenci Wakefield, prestiżowej szkoły Prout R. I., Aby ukończyć z dyplomem International Baccalaureate (IB). Jako wymóg Dyplomu IB, studenci są zobowiązani do napisania „esej Rozszerzony”, pracy badawczej do 4000 słów. Rozszerzony esej Mateusza był wersją następującego eseju zatytułowanego ” jakie były główne przyczyny ludobójstwa Ormian?”

***

dochodzenie

Historia, czy to rodzinna, narodowa, czy etniczna, określa, kto jest osobą. W całej historii ludzkości epoki były definiowane przez okresy pokoju i czasy konfliktów. Z biegiem czasu sposób prowadzenia konfliktów ewoluował, dlatego historia ma niezliczone odmiany walki i krzywdy. Jednym z najbardziej niszczycielskich rodzajów konfliktów i napaści na kulturę jest ludobójstwo. Według Merriam-Webster, ludobójstwo jest ” celowym i systematycznym zniszczeniem grupy rasowej, politycznej lub kulturowej.”Według Organizacji Narodów Zjednoczonych ludobójstwo to każdy z następujących czynów popełnionych z zamiarem zniszczenia, w całości lub w części, grupy narodowej, etnicznej, rasowej lub religijnej, jako takiej: zabijanie członków grupy; wyrządzanie poważnych szkód cielesnych lub psychicznych członkom grupy; umyślne zadawanie grupowym warunkom życia obliczonym na doprowadzenie do jego fizycznego zniszczenia w całości lub w części; nakładanie środków mających na celu zapobieganie narodzinom w grupie; przymusowe przenoszenie dzieci w grupie do innej grupy „(ramy). Podczas gdy każda próba ludzkiej eksterminacji miała swoją własną, unikalną i tragiczną historię, istnieją między nimi pewne podobieństwa. Wspólne czynniki widoczne w większości ludobójstw obejmują napięcia rasowe i religijne, a także desperację ze strony „atakującej” partii. Jednym z najtragiczniejszych i najmniej zbadanych masowych zabójstw było ludobójstwo Ormian. Celem tego dochodzenia jest zbadanie przyczyn tego ataku na ludzkość i zbadanie jego konsekwencji.

zanim przejdziemy dalej, należy zauważyć, że na potrzeby tego dochodzenia ataki na Ormian będą określane jako ludobójstwo, zgodnie z definicją Merriam-Webstera. Jednak znaczna część społeczności międzynarodowej, w tym Stany Zjednoczone, nie uznaje tego „incydentu” za ludobójstwo. Mimo to termin ten będzie używany w pozostałej części niniejszego sprawozdania.

aby w pełni zrozumieć wydarzenia, które miały miejsce w latach 1915-1917, należy najpierw zrozumieć historię konfliktu, zwłaszcza konfliktu religijnego, w regionie. Do 1915 r. na Bliskim Wschodzie nie było nic nowego; region ten doświadczył już wojen religijnych krucjat, serii siedmiu wojen rozpoczynających się w 1095 r.i trwających okresowo aż do 1291 r., a także zdobycia Konstantynopola, centrum chrześcijańskiego świata na wschodzie, opanowanego przez muzułmanów w maju 1453 r. Nawet w czasach Mahometa toczyły się wojny religijne, gdy zaczął podbijać i wchłaniać obszary do swojej domeny. W rzeczywistości konflikty religijne nie zakończyły się krucjatami. Nasz współczesny świat nadal cierpi z powodu konsekwencji napięć religijnych i nietolerancji sprzed pokoleń. Można argumentować, że obecny konflikt religijny między muzułmanami a chrześcijanami trwa od 1095 roku i pierwszej krucjaty i trwa do dziś w epoce terroru. Jednak czas bezpośrednio przed wydarzeniami z 1915 roku był w rzeczywistości stosunkowo spokojny, ponieważ wiele grup pod rządami osmańskimi współistniało bez konfliktów.

ta pokojowa koegzystencja jednak szybko zakończyła się w 1915 roku wraz z początkiem systematycznej rzezi i deportacji Ormian, którzy w tym czasie mieszkali w całej Turcji i części Rosji. Armenia była jednym z najbardziej zamożnych i największych królestw na Bliskim Wschodzie, kontrolując w tym czasie większość Turcji, południowych prowincji Rosji i większość Iranu (Hartunian XIV). Podobnie jak wiele przypadków przemocy, ludobójstwo Ormian nie było wydarzeniem spontanicznym (choć wydawało się, że było dla społeczności międzynarodowej), ani nie było wynikiem jednego działania. Było raczej wiele czynników długoterminowych i krótkoterminowych, z których żaden w izolacji nie mógł wywołać masowego rozlewu krwi, ale które w połączeniu stworzyły idealną burzę. Te niezwykle powiązane ze sobą czynniki obejmowały sytuację rasową, polityczną, ekonomiczną i religijną, a także historię regionu, w szczególności Imperium Osmańskiego, na przełomie XX wieku. Imperium Osmańskie było ostatnim z długiej linii najeźdźców, którzy kontrolowali armeńskie królestwo w 1915 roku; niegdyś potężne królestwo uległo wcześniej Grekom, Rzymianom, Persom, Arabom, Seldżukom, Mongołom, Tatarom, zanim wpadło w ręce Osmańskie (Hartunian XIV).

przysłowiowe pismo wisiało na ścianie, jak jeden z Ormian opowiada swoją rozmowę z tureckim przyjacielem”. . . Pewnego dnia, gdy byłem z tureckim urzędnikiem, powiedział do mnie: „przyjacielu, nie ma nadziei. Ormianie i Turcy nie mogą już żyć razem. Ilekroć znajdziesz sposobność, unicestwisz nas; a ilekroć znajdziemy sposobność, unicestwimy Ciebie. Teraz szansa jest nasza i zrobimy wszystko, aby cię skrzywdzić. Mądrą drogą dla Ciebie, kiedy nadejdzie czas, jest opuszczenie tego kraju i nigdy nie powrót. Ten Turek powiedział prawdę. Turek nie mógł już być przyjacielem Ormianina, ani Ormianin przyjacielem Turka ” (Hartunian 1).

Historia

na początek, pierwszym czynnikiem, który należy zbadać, jest historia imperium osmańskiego i sposób traktowania Ormian aż do początku ludobójstwa w 1915 roku. W związku z tym istnieją dwa niezwykle różne punkty widzenia. Niektórzy historycy twierdzą, że Ormianie nie tylko byli traktowani jako obywatele drugiej kategorii, ale byli traktowani tak, jakby nie byli ludźmi. Bierze to pod uwagę brak praw obywatelskich dostępnych dla Ormian, a także ograniczenia gospodarcze i społeczne nałożone na nich. Były to m.in. zakaz noszenia broni, pozostawienie ich na łasce większości muzułmańskiej, a także niemożność dochodzenia zemsty w sądzie (Hartunian XIV). Zgodnie z tym punktem widzenia, a także z faktem, że region, zarówno dawniej, jak i Później naród Armenii, spędził prawie 400 lat pod panowaniem tureckim (dotyczy to zarówno Turków Seldżuckich, jak i Turków osmańskich), nie wydaje się wykluczone, że ta pobita, etniczna i religijna mniejszość w końcu stanie w obliczu ohydnej przemocy i zniszczenia. W rzeczywistości nadużycia z 1915 roku nie były odosobnionym incydentem, ale raczej kulminacją masakr, które miały miejsce przez całe panowanie Osmańskie w regionie. W latach 1895-1896 z rozkazu sułtana Abdula Hamida II zginęło prawie 30 000 Ormian. przemoc nie ustała w 1917 roku; miasto Smyrna, miasto głównie okupowane przez Ormian, zostało spalone w 1922 roku (Harutian XVII).

jednak ważne jest, aby zrozumieć, że są niektórzy historycy, którzy malują inny obraz. W rzeczywistości wielu twierdzi, że traktowanie Ormian pod rządami Turków osmańskich było dalekie od surowego. Ci, którzy popierają tę teorię, traktują podbitych i skolonizowanych ludzi na terytoriach mocarstw zachodnich, co niektórzy twierdzą, że było w rzeczywistości ostrzejsze niż traktowanie Ormian. Na przykład, pod pewnymi względami Ormianie mieli więcej wolności niż ich odpowiednicy w Indiach pod rządami brytyjskimi, a na pewno więcej wolności niż dawni koloniści z Ameryki Południowej w Hiszpanii. W rzeczywistości mniejszość Ormiańska w Turcji była w rzeczywistości dość zamożna gospodarczo i kulturowo, pomimo wyżej wymienionych wad, z którymi się borykała (ormiański Instytut Narodowy). Ponadto przed dojściem do władzy młodych Turków był nawet okres reform (temat, który zostanie omówiony bardziej szczegółowo później), w którym Ormianie poczynili wielkie postępy w kierunku równości. W tym czasie mówiono o ustanowieniu rządu Konstytucyjnego, który zagwarantowałby Ormianom równe prawa na mocy prawa. Jednak nawet ci, którzy trzymają się tej historycznej interpretacji, nie mogą twierdzić, że Ormianie byli w dowolnym momencie lub na jakimkolwiek poziomie uważani za równych Turkom, a to jest bardzo niebezpieczna rzecz. Dehumanizacja jest pierwszym krokiem, jaki grupy rządzące podejmują, gdy zbliża się Zbliżające się prześladowanie, po którym następuje szybkie usunięcie Praw Obywatelskich, szerzenie propagandy, przesiedlenie i ostatecznie eksterminacja.

następnie, jak już wspomniano, grupa znana jako młodzi Turcy, Grupa reakcjonistyczna utworzona w odpowiedzi na totalitaryzm byłego sułtana Abdula Hamida II, doszła do władzy w Imperium Osmańskim na krótko przed prześladowaniami Ormian, i z pewnością nie jest to przypadek (Armenian National Institute.). Sułtan, tytuł dynastyczny nadany tradycyjnemu władcy Imperium Osmańskiego, zrezygnował z władzy absolutnej w 1908 roku, powodując próżnię władzy. Grupa znana jako młodzi Turcy wykorzystała sytuację i przejęła władzę. Początkowo Grupa zamierzała przeprowadzić szeroko zakrojone reformy mające na celu stworzenie równości w Cesarstwie poprzez utworzenie rządu Konstytucyjnego, co poparło wielu Ormian. Jednak partia szybko rozeszła się, czy liberalne czy konserwatywne reformy były potrzebne do ożywienia Imperium, a radykalne konserwatywne skrzydło partii znalazło się pod nieskrępowaną kontrolą dzięki zamachowi stanu (Armenian National Institute). To radykalne skrzydło propagowało sentyment „Turcji dla Turków” i stworzyło „ksenofobiczny (strach przed tymi, którzy nie są sobą) nacjonalizm Turecki” (ormiański Instytut Narodowy). Młodzi Turcy promowali ten strach i niechęć do obcych, w szczególności Ormian, poprzez używanie ich propagandowej gazety Harb Mecuasi, lub „War Magazine” (Dadrian, 220). Nie jest to rzadkością; raczej pozornie wszystkie partie, które próbowały stworzyć jedno państwo partyjne, używały propagandowych gazet i czasopism do rozpowszechniania swojego Przesłania.

jednym z głównych celów tej grupy było odzyskanie części honoru i prestiżu utraconego podczas wojny bałkańskiej oraz przywrócenie dominacji Imperium Osmańskiego w regionie (ormiański Instytut Narodowy). Jednym z najskuteczniejszych sposobów realizacji tego celu było stłumienie mniejszości etnicznych żyjących w ich granicach, aby nie dopuścić do kolejnych powstań i przesłanie do nowo autokratycznych Narodów, że ich niedawno uzyskana wolność nie potrwa długo. Ci radykalni muzułmańscy przywódcy znaleźli idealną grupę, aby wysłać wiadomość w ludności ormiańskiej w Turcji, ludności przyzwyczajonej do maltretowania, oraz ekonomicznie udanej mniejszości etnicznej i religijnej. Podczas wojny bałkańskiej wielu Ormian na wschodnich krańcach imperium połączyło siły z powstaniami bałkańskimi i Rosjanami, ku przerażeniu tureckiego rządu (Case). Po upokarzającej klęsce z rąk swoich byłych poddanych Turcy postanowili ściągnąć Ormian z tych prowincji i przenieść ich do obozów koncentracyjnych. Jeden z ocalałych opowiada o swoich pierwszych wrażeniach z obozu, mówiąc: „wkrótce dotarłem do obozu koncentracyjnego, gdzie wypędzono już dwanaście tysięcy Ormian-głodnych, spragnionych, nagich, brudnych, wyczerpanych, już bliskich śmierci” (Hartunian, 85). Oczywiście, byli oni narażeni na niezliczone i niewyobrażalne nadużycia, takie jak morderstwa, gwałty, pobicia i pozbawienie żywności w trakcie podróży, w tym, co było początkiem masakry.

jak wcześniej wspomniano, ludność Ormiańska w Imperium Osmańskim w tym czasie była dość zamożna, co nie jest problemem samym w sobie, ale stało się problemem, ponieważ ludność turecka, a sam rząd, był daleki od bezpieczeństwa finansowego. Pracując jako rzemieślnicy i rolnicy, Ormianie płacili Imperium wiele podatków. Ten dość bezpieczny styl życia znacznie kontrastował z „coraz bardziej niesfornymi plemionami muzułmańskimi, które teraz tworzyły ogromną, bezrobotną armię” (Harutian XIV). W rzeczywistości Imperium Osmańskie było określane w tym czasie jako” chory człowiek ” w Europie, w dużej mierze ze względu na fakt, że wiele grup mniejszościowych w Imperium, takich jak Grecy, rozpoczęło powstania; niektóre nawet uzyskały niepodległość podczas pierwszej wojny bałkańskiej. Obserwowanie, jak te” podrzędne grupy mniejszościowe „odnoszą sukcesy w w dużej mierze upadającej gospodarce, bardzo rozgniewało i zraniło dumę wielu tureckich obywateli, którzy stali się zdeterminowani, aby „przywrócić Ormian na swoje miejsce”.”

co gorsza, pierwsze kilka lat I wojny światowej było kompletną katastrofą dla Imperium Osmańskiego, a nowy młody rząd Turków kończył fundusze potrzebne do prowadzenia wojny. W związku z tym można przyjąć, że jednym z powodów ludobójstwa było zdobycie bogactwa zgromadzonego przez Ormian (Ormian).

ludność Ormiańska w Tyflisie i Baku kontrolowała większość lokalnego bogactwa—bogactwa, którego desperacko potrzebowali zarówno islamscy cywile z tego obszaru, jak i młody rząd Turków. Poza walkami finansowymi w czasie wojny, same walki szły słabo, a wina za to ponieśli również Ormianie. Gdy rząd nadal nastawiał swoich obywateli przeciwko Ormianom, przedstawiali mniejszość jako przyczynę militarystycznych porażek, twierdząc, że są one podważane od wewnątrz. Aby poprzeć to twierdzenie i zapobiec ewentualnemu oporowi przed zbliżającym się atakiem, rząd turecki rozbroił wszystkich Ormian w Imperium Osmańskim. Młodzi Turcy następnie wykorzystali wojnę, twierdząc, że wszyscy Ormianie, począwszy od tych w Anatolii, regionie o bardzo dużej koncentracji Ormian, a później rozciągając się na wszystkich, którzy żyli w Imperium, musieli zostać przesiedleni z powodu ” nagłych sytuacji wojennych.”Był to jednak prosty pozór, aby zatuszować zabójstwo, które później miało miejsce (Dadrian 219).

kolejną przyczyną prześladowań Ormian w latach 1915-1917 było napięcie religijne wywołane faktem, że byli to liczni chrześcijanie żyjący pod rządami narodu islamskiego. Imperium Osmańskie i Seldżuckie miało wyjątkową lokalizację geopolityczną, ponieważ znajdowały się na granicy między Islamskim Bliskim Wschodem a chrześcijańską Europą Wschodnią. Oba imperia zawsze uważały się za strażników wiary islamskiej i wierzyły, że ich rolą jest szerzenie wiary islamskiej na swoich terytoriach. Co więcej, Armenia nie była po prostu narodem chrześcijańskim, ale w IV wieku n. e.stała się pierwszym narodem, który przyjął chrześcijaństwo jako oficjalną religię Państwa. Podczas gdy poziom wolności religijnej i tolerancji w Imperium Osmańskim i seldżuckim wahał się na przestrzeni lat, młodzi Turcy chcieli ustanowić islamską dominację w regionie bardziej niż którykolwiek z czołowych grup przed nimi. Ta bojownicza Grupa Islamska obwiniała chrześcijańskich „niewiernych” za zmagania muzułmanów żyjących w ich granicach. Należy jednak zauważyć, że wielu islamskich przywódców religijnych protestowało przeciwko deportacji i egzekucji Ormian, a później zeznawało w imieniu prześladowanej mniejszości podczas procesów zbrodni wojennych. Mimo to trudno zaprzeczyć, że animozje religijne, o których region ma długą historię, odegrały znaczącą rolę w wydarzeniach, które miały się wydarzyć w latach 1915-1917.

Po zbadaniu głównych przyczyn ludobójstwa nadszedł czas na zbadanie samych prześladowań. W roku 1915 w granicach Imperium Osmańskiego żyło około 1,5 miliona Ormian (Ormian). Do końca prześladowań w 1917 r. zginęło ich aż 1,2 mln (Ormianie). Powszechnie przyjmuje się, że kilka pierwszych napaści na Ormian zostało przeprowadzonych przez ludność cywilną; władze rządowe i wojsko również przyczyniły się do zniszczenia w miarę rozkwitu prześladowań. Ormianie zostali zabici na różne przerażające sposoby, ale zdecydowana większość zginęła podczas przymusowych marszów, podczas których Osmańskie wojsko i cywile wypędzali Ormian, czasem całe miasta naraz, i po prostu wyprowadzili ich na pustynię bez środków i zostawili tam, aby zginęli. Ocalały wspominał później: „słyszymy krzyki dzieci, szloch matek. Są głodni, spragnieni, są zimni w nocnym powietrzu. Nie mają gdzie odpocząć. Nie mogą swobodnie poruszać wnętrznościami. Oni cierpią. Wizualizują nieznośną podróż następnego dnia i jej okropności, i szaleją. Młode dziewczyny i ładniejsze kobiety są porywane, a zaptiye (tureccy żołnierze) zaspokajają swoje żądze. Są tajne morderstwa. A niektórzy, nie mogąc znieść tych rzeczy, padają martwi” (Harutian 87). Ci, którzy mieli szczęście przeżyć, musieli po prostu iść dalej, aż dotrą do granicy i bezpieczeństwa. Niewielu miało takie szczęście. Sytuację pogorszył dopiero Traktat brzeski Litowski, w którym Rosjanie oddali wiele swoich południowych prowincji Imperium Osmańskiemu w zamian za pokój. Oznaczało to zagładę dla tysięcy Ormian, którzy uciekli z Imperium Osmańskiego w bezpieczne miejsce dla Rosji. Turcy osmańscy, z tysiącami nowych Ormian w swoich granicach, zostali ożywieni w swoich wysiłkach na rzecz wykorzenienia Ormian, zwłaszcza dlatego, że duża liczba z nich próbowała utworzyć niepodległe państwo na dawnych ziemiach rosyjskich. Rozwścieczeni Turcy szybko rozbili tę raczkującą grupę z większym zapałem i wytrwałością, niż kiedykolwiek w czasie ludobójstwa.

zaprzeczenie

skutki tego przerażającego wydarzenia można zobaczyć w całej historii i są odczuwalne do dziś. Jednym z najbardziej rażących przypomnień o przemocy wobec Ormian był Holokaust w Niemczech podczas ii Wojny Światowej. Hitler poszedł za planem młodych Turków prawie dokładnie, odczłowieczając i kozłem ofiarnym ekonomicznie udaną mniejszość rasową i religijną w czasie kryzysu. Niemcy, podobnie jak Turcy osmańscy, ponosili klęskę militarną w I Wojnie Światowej i starali się odzyskać utracony prestiż. Niemcy również borykały się z problemami ekonomicznymi, a po abdykacji cesarza Wilhelma mieli nowy i niestabilny rząd, podobny do sytuacji z sułtanem w Imperium Osmańskim. Bogata mniejszość etniczna i religijna była upokarzająca dla rządzącej rasy w Niemczech, tak jak Ormianie byli dla Turków przed ludobójstwem. Aby w pełni zilustrować, jak podobne były te dwie zbrodnie przeciwko ludzkości, w oświadczeniu z 1939 r. Sam Adolf Hitler ilustruje wykorzystanie tureckiego planu do uzasadnienia swoich działań w Polsce, mówiąc: „kto w końcu mówi Dzisiaj o unicestwieniu Ormian?”Być może, gdyby ludzie rzeczywiście pamiętali o ludobójstwie Ormian, tej drugiej tragedii można by uniknąć. Gdyby tragedia w Imperium Osmańskim została w pełni zrozumiana w całej globalnej społeczności, być może przywódcy świata w latach 40.zobaczyliby znaki ostrzegawcze i zapobiegliby ponownemu wystąpieniu takiej tragedii.

w rzeczywistości nawet dzisiaj istnieje bardzo zdecydowana grupa osób, które nie tylko „nie mówią o Ormianach”, ale zaprzeczają temu, że doszło do ludobójstwa. Wielu Turków nadal twierdzi, że nie popełniono żadnej Zbrodni Przeciwko Ormianom, co sugeruje, że Ormianie „decydowali o własnym losie” otwarcie walcząc u boku potrójnej Ententy podczas I Wojny Światowej i przeciwko Imperium Osmańskiemu podczas wojny bałkańskiej (Case). Pogląd ten uważa, że Turcy byli usprawiedliwieni w swoich działaniach przeciwko Ormianom i twierdzą, że bardzo niewielu zostało faktycznie zabitych, a raczej, że zostali po prostu deportowani ze swojej ojczyzny. Inni przyznają, że Ormianie ponieśli wielkie straty, ale nie akceptują faktu, że okrucieństwa zostały dokonane przez Imperium Osmańskie i jego wojsko. Zamiast tego sugerują, że Ormianie byli ofiarami grabieży Kurdów, którzy byli w tym czasie w okolicy (przypadek). To powiedziawszy, przekonanie, że wydarzenia z lat 1915-1917 miały w rzeczywistości charakter ludobójczy, jest powszechnie utrzymywane w społeczności międzynarodowej wśród uczonych. Niezwykle trudno zaprzeczyć, że wydarzenia miały miejsce; a młodzi Turcy mieli motyw, zamiar i zdolność do dokonania tak ohydnej zbrodni przeciwko ludzkości.

jednak ta debata rodzi pytania o dziedzinę wiedzy o samej historii i o to, w jaki sposób ludzie zdobywają wiedzę historyczną. Opowiadanie o ludobójstwie Ormian sugeruje, że w historii nie ma „prawdy absolutnej”, a stronniczość, zarówno świadoma, jak i nieświadoma, przesłania osąd i zmienia recytację wydarzeń. Zmusza to ucznia do ogromnej ostrożności wobec swoich źródeł i do rozważania, czy informator może świadomie lub nieświadomie kryć ukryte motywy i pozwala im wpływać na prezentację materiału.

ponadto przymusowe wysiedlenie Ormian z Armenii miało niesamowity wpływ na kulturę. Przez wiele lat język był zagrożony wyginięciem, a masakry ludobójstwa pozostawiły Armenię jako jeden z najrzadziej zaludnionych narodów do dziś. Rzeczywiście, 102 lata później, blizny pozostawione przez napaści nadal można zobaczyć i poczuć. Biorąc to pod uwagę, można również argumentować, że okropności 1915 roku zjednoczyły i zjednoczyły ormiańską diasporę i doprowadziły do kulturowej, religijnej i etnicznej dumy tak silnej jak każda inna na świecie. Ormianie zostali wykuci w ogniu ludobójstwa, ale zdali tę próbę i zwyciężyli śpiewająco. Obecnie na świecie jest ponad dwa razy więcej etnicznych Ormian niż wtedy, gdy młodzi Turcy próbowali ich unicestwić, co jest świadectwem ormiańskiego ducha i odporności (Hartunian XIX).

podsumowując, głównymi przyczynami ludobójstwa Ormian były sytuacja gospodarcza, polityczna, religijna i społeczna Imperium Osmańskiego w tym czasie, a także historia konfliktów w regionie. Wydarzenia, które miały miejsce w latach 1915-1917, stanowią jeden z największych ataków na ludzkość w historii świata, jednak ludobójstwo Ormian pozostaje w wielu szkołach niedostatecznie zbadane i niedouczone. Ważne jest, aby ten trend został złamany. Ludzkość musi studiować przeszłość, aby uniknąć powtórzenia okrucieństw popełnionych tak wiele lat temu. Ludzie muszą nauczyć się być świadomi grzechów przeszłości, aby stworzyć lepsze jutro. To przecież najszlachetniejszy powód, by kontynuować naukę historii.

uwagi

„Adolf Hitler, kanclerz nazistowskich Niemiec (1933-45).”Adolf Hitler-Oświadczenie o ludobójstwie Ormian. N. P., N. D. Web. 11 marca 2017.

Akyol, Mustafa. „Co kryło się za czystkami etnicznymi Ormian?”Al-Monitor. N. p., 12 kwietnia 2015. Www. 11 marca 2017.

„ludobójstwo Ormian (1915-16): przegląd.”United States Holocaust Memorial Museum. United States Holocaust Memorial Museum, n. d. Www. 11 marca 2017.

” Armenian National Institute.”Armenian National Institute. N. P., N. D. Web. 11 marca 2017.

Dadrian, Vahakn N. the History of the Armenian Genocide: Ethnic Conflict from the Balkans to Anatolia to the Caucasus. 2008-10-11 11: 00: 00 Druk.

Case, Holly. „Dwa Prawa i zło.”Nation, vol. 296, nr 13, 4/1/2013, S. 33-37.

ramy, Analiza i prawna definicja ludobójstwa. Biuro specjalnego doradcy ONZ ds. zapobiegania ludobójstwu (OSAPG) (n. d.): N. pag. Www.

„ludobójstwo.”Merriam-Webster. Merriam-Webster, N. D. Web. 11 marca 2017.

Hartunian, Abraham H. ani się śmiać, ani płakać: Odyseja wiary: Pamiętnik ludobójstwa Ormian. Belmont, Mass.: Armenian Heritage, 1999. Druk.

„Strona główna-AGMA.”Strona główna-AGMA. N. P., N. D. Web. 11 marca 2017.

• biografia Ostatnie posty

Mateusz Marasko

ostatnie posty Matthew Marasco (Zobacz wszystkie)

• jakie były główne przyczyny ludobójstwa Ormian? – 24 kwietnia 2018 r.