Kto wynalazł rydwan ?
Kto wynalazł rydwan?
najwcześniejszym odnotowanym etapem używania rydwanów jest kultura Sintaszta około 4100 lat temu.
rydwan to duży dwukołowy powóz napędzany końmi.
służyły do ochrony stad zwierząt, walki i rozpoznania.
Kto wynalazł rydwan wojenny?
rydwan wojenny zaczął pojawiać się od 2000 roku p. n. e.i stał się jednym z decydujących czynników w prowadzeniu działań wojennych.
rydwany były tak lekkie, jak to tylko możliwe, dla mniejszego obciążenia kół.
mogli wtedy poruszać się bardzo szybko – około 40 km na godzinę.
rekonstrukcja etapów bitwy na rydwanach doprowadziła do wniosku, że rydwany nigdy nie były używane jako pojazd podobny do czołgu.
nie taranowali wrogiej piechoty, nie próbowali przełamać ciągłego formowania włóczników, szermierzy i żołnierzy trzymających tarcze.
rysując analogie z nowoczesnym sprzętem wojskowym, rydwan był jak pojazd bojowy piechoty – rydwany weszły do bitwy najpierw, przyspieszyły mocno i jechały w kierunku szeregów wroga, a następnie na odległość strzelili strzałę lub rzucili włócznią.
następnie gwałtownie skręcali i jechali wzdłuż formacji wroga, uderzając ich bronią.
duża prędkość rydwanów pozwalała im z dużym prawdopodobieństwem nie zostać trafionym przez odwetowe strzały wroga.
rydwany służyły również do dostarczania pilnych wiadomości w bitwie, do transportu rannych żołnierzy, do stosunkowo masowego i szybkiego przenoszenia piechoty z jednego pola bitwy na drugie oraz do przemieszczania dowódców armii.
jednak w okresie państwa perskiego opracowano taktykę – a ciężka wersja rydwanu została rozproszona i wysłana do wroga.
rydwan wleciał w szeregi żołnierzy wroga i nieuchronnie po tym zniknął jako jednostka bojowa. Jednak rydwan mógł okaleczyć lub zabić pewną liczbę żołnierzy.
liczba rydwanów w armii może się znacznie różnić.
w Chinach i Indiach było to około jednego rydwanu na 100 żołnierzy.
w Asyrii – jeden na 200.
w Egipcie, pod koniec II tysiąclecia – po jednym na każde 50 żołnierzy.
w armii Kartaginy – jeden na 20 żołnierzy.
istnieją przesłanki, że Hetyci stanowili jeden rydwan na każde 10 żołnierzy, ale jest to mało prawdopodobne.
rydwany w swoim czasie były dość drogimi i zaawansowanymi technologicznie produktami.
w Asyrii istniała Królewska Fabryka do produkcji rydwanów, a materiały strategiczne sprowadzano z całego świata znanego Asyryjczykom.
taktyka rydwanów wojennych
na przestrzeni wieków piechota opracowała metody ochrony przed atakiem rydwanów wojennych.
osoba, która wynalazła rydwan, byłaby zaskoczona tym, jak wiele taktyk rozwinęło się, aby użyć i pokonać rydwan.
Rzymianie od czasów Juliusza Cezara również opracowali skuteczne metody zwalczania rydwanów.
w bitwie pod Magnezją atak rydwanów seronos Króla Seleucydów Antiocha Wielkiego został skutecznie odparty przez żołnierzy L. Corneliusa Scipio.
tak więc działania dobrze wyszkolonej piechoty wykorzystującej wrażliwe boki tego typu broni umożliwiły nie tylko obronę przed rydwanami, ale także zmuszenie ich do zadawania poważnych uszkodzeń własnym oddziałom.
ta okoliczność praktycznie wyeliminowała wartość bojową sierpowych rydwanów pod koniec epoki hellenistycznej.
powód upadku rydwanów
osoba, która wynalazła rydwanowiec, nie byłaby zadowolona z czytania o jego upadku.
rydwany, w porównaniu z kawalerią, są znacznie mniej zwrotne, wymagają więcej koni mechanicznych do poruszania się, a zatem mają mniej Gwarantowany zasięg i niższą średnią prędkość.
początkowo udomowione konie były zbyt krótkie, krępe, aby jeździec mógł pewnie na nich jeździć i walczyć z innymi ludźmi.
konie rozwinęły się i kiedy dobór koni osiągnął pożądany poziom, ludzie zaczęli porzucać rydwany.
rydwan to droga Jednostka.
począwszy od rydwanów Sintaszta, były one wykonane z kilku rodzajów drewna; aby go przetworzyć, potrzebne było wysokiej jakości narzędzie.
rydwan psuje się i wymaga naprawy, co komplikuje jego użycie w terenie, w izolacji od warsztatów naprawczych i dobrych rzemieślników.
czynniki te doprowadziły do stosunkowo szybkiego odrzucenia zaawansowanych armii świata z rydwanów na rzecz kawalerii.
w tym samym czasie wiele ludów i władców nadal próbowało używać ich jako jednostek bojowych, jednak skuteczność z każdą nową bitwą stopniowo spadała.