Lantus

jak działa ten lek? Co to dla mnie zrobi?

insulina jest naturalnie występującym hormonem wytwarzanym przez trzustkę, który pomaga naszemu organizmowi wykorzystać lub przechowywać glukozę (cukier), którą otrzymuje z pożywienia. Dla osób z cukrzycą, albo trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny, aby spełnić wymagania organizmu, lub organizm nie może prawidłowo używać insuliny, która jest wytwarzana. W rezultacie glukoza nie może być używana ani prawidłowo przechowywana i gromadzi się w krwiobiegu. Insulina wstrzykiwana podskórnie pomaga obniżyć poziom glukozy we krwi.

istnieje wiele różnych rodzajów insuliny, które są wchłaniane w różnym tempie i działają przez różne okresy czasu. Insulina glargine jest insuliną o przedłużonym działaniu, długo działającą. Po wstrzyknięciu zaczyna działać około 90 minut, a po około 24 godzinach przestaje działać. Po wstrzyknięciu insulina glargine jest powoli i stale uwalniana do krwiobiegu.

ten lek może być dostępny pod wieloma markami i/lub w kilku różnych formach. Każda konkretna marka tego leku może nie być dostępna we wszystkich formach lub zatwierdzona dla wszystkich warunków omówionych tutaj. Jak również, niektóre formy tego leku nie mogą być stosowane we wszystkich warunkach omówionych tutaj.

lekarz mógł zasugerować ten lek dla Stanów innych niż wymienione w tych artykułach informacyjnych o lekach. Jeśli pacjent nie omówił tego z lekarzem lub nie ma pewności, dlaczego przyjmuje ten lek, powinien porozmawiać z lekarzem. Nie przerywaj stosowania tego leku bez konsultacji z lekarzem.

nie podawaj tego leku nikomu innemu, nawet jeśli mają takie same objawy jak ty. Stosowanie tego leku może być szkodliwe dla ludzi, jeśli ich lekarz go nie przepisał.

w jakiej formie (- ach) występuje ten lek?

fiolka
każdy mL jałowego roztworu zawiera 100 jednostek insuliny glargine. Składniki niemedyczne: glicerol, m-krezol, polisorbat 20 (tylko fiolka 10 mL), woda do wstrzykiwań i cynk. Kwas solny i wodorotlenek sodu mogły zostać dodane w celu uzyskania odpowiedniego pH.

wkład
każdy mL jałowego roztworu zawiera 100 jednostek insuliny glargine. Składniki niemedyczne: glicerol, m-krezol, polisorbat 20 (tylko fiolka 10 mL), woda do wstrzykiwań i cynk. Kwas solny i wodorotlenek sodu mogły zostać dodane w celu uzyskania odpowiedniego pH.

SoloSTAR jednorazowy wstrzykiwacz
każdy mL jałowego roztworu zawiera 100 jednostek insuliny glargine. Składniki niemedyczne: glicerol, m-krezol, polisorbat 20 (tylko fiolka 10 mL), woda do wstrzykiwań i cynk. Kwas solny i wodorotlenek sodu mogły zostać dodane w celu uzyskania odpowiedniego pH.

jak należy stosować ten lek?

wymagana dawka insuliny zależy od ilości naturalnej insuliny wytwarzanej przez trzustkę i zdolności organizmu do jej wykorzystania. Lekarz prowadzący lub edukator ds. cukrzycy określi odpowiednią dawkę dla pacjenta na podstawie różnych czynników stylu życia oraz wartości stężenia glukozy we krwi uzyskanych podczas monitorowania stężenia glukozy we krwi.

dawka insuliny powinna być wstrzykiwana podskórnie (pod skórę) zgodnie z zaleceniami lekarza lub pedagoga diabetologicznego. Nie wstrzykiwać insuliny glargine do żyły i nie stosować insuliny glargine w pompach insulinowych. Dawka insuliny jest mierzona w jednostkach międzynarodowych (J.M.). Każdy 1 mL insuliny zawiera 100 J.M. Insulinę glargine wstrzykuje się pod skórę raz na dobę. Oprócz insuliny glargine, zwykle stosuje się dawki szybko działającej insuliny w celu kontrolowania wpływu przyjmowanego pokarmu na poziom cukru we krwi w ciągu dnia. Istnieje wiele odmian dawkowania insuliny.

insulina glargine powinna być przezroczysta i bezbarwna. Nie należy stosować insuliny, jeśli zauważy się jakiekolwiek objawy nietypowe w wyglądzie roztworu, takie jak zmętnienie, odbarwienie lub zbrylanie się roztworu. Nie ma potrzeby wstrząsania ani obracania fiolki przed użyciem. Leku nie należy mieszać z innymi insulinami.

wiele rzeczy może mieć wpływ na dawkę leków, których dana osoba potrzebuje, takich jak masa ciała, inne schorzenia i inne leki. Jeśli lekarz zalecił dawkę inną niż wymienione tutaj, nie zmieniaj sposobu stosowania leku bez konsultacji z lekarzem.

bardzo ważne jest, aby stosować ten lek dokładnie zgodnie z zaleceniami lekarza. Czas przyjmowania insuliny podczas posiłków ma kluczowe znaczenie dla utrzymania poziomu cukru we krwi pod kontrolą i zapobiegania niepożądanym działaniom niepożądanym.

przechowywać nieotwarte butelki z insuliną w lodówce do czasu potrzebnego. Mogą być używane do daty ważności zamieszczonej na etykiecie. Nie wolno dopuścić do zamrożenia insuliny. Aktualnie używaną insulinę można przechowywać w temperaturze pokojowej nie dłużej niż 28 dni, a następnie wyrzucić. Nie wystawiać insuliny na działanie ekstremalnie wysokich temperatur ani na działanie promieni słonecznych. Przechowywać insulinę w miejscu niedostępnym dla dzieci.

nie wyrzucaj leków do ścieków (np. do zlewu lub toalety) lub do domowych śmieci. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, które nie są już potrzebne lub wygasły.

kto nie powinien przyjmować tego leku?

nie należy stosować insuliny glargine, jeśli:

• jesteś uczulony na insulinę lub którykolwiek ze składników leku
• masz śpiączkę cukrzycową
• masz niski poziom cukru we krwi (hipoglikemia)

jakie działania niepożądane są możliwe w przypadku tego leku?

wiele leków może powodować działania niepożądane. Efektem ubocznym jest niepożądana reakcja na lek, gdy jest przyjmowany w normalnych dawkach. Działania niepożądane mogą być łagodne lub ciężkie, tymczasowe lub trwałe. Wymienione poniżej działania niepożądane nie występują u każdego, kto przyjmuje ten lek. Jeśli obawiasz się skutków ubocznych, porozmawiaj z lekarzem o ryzyku i korzyściach płynących z tego leku.

następujące działania niepożądane zostały zgłoszone przez co najmniej 1% osób przyjmujących ten lek. Wiele z tych skutków ubocznych może być zarządzane, a niektóre mogą odejść na własną rękę w czasie.

skontaktuj się z lekarzem, jeśli wystąpią te działania niepożądane, które są ciężkie lub uciążliwe. Farmaceuta może udzielić porad dotyczących postępowania z działaniami niepożądanymi.

• zaczerwienienie, swędzenie lub obrzęk w miejscu wstrzyknięcia

chociaż większość działań niepożądanych wymienionych poniżej nie występuje zbyt często, mogą one prowadzić do poważnych problemów, jeśli pacjent nie skonsultuje się z lekarzem lub nie zwróci się o pomoc lekarską.

należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów niepożądanych:

• objawy niskiego stężenia glukozy we krwi:
• niepokój
• niewyraźne widzenie
• splątanie
• trudności z koncentracją
• trudności w mówieniu
• zawroty głowy
• senność
• szybkie bicie serca
• ból głowy
• głód
• nudności
• nerwowość
• drętwienie lub mrowienie warg, palców lub języka
• pocenie się
• zmęczenie
• drżenie
• osłabienie

należy przerwać przyjmowanie leku i natychmiast zgłosić się do lekarza, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów:

• wysypka lub pęcherze na całym ciele
• drgawki
• objawy ciężkiej reakcji alergicznej (np. obrzęk twarzy lub gardła, trudności w oddychaniu, świszczący oddech lub swędząca wysypka skórna)
• utrata przytomności

u niektórych osób mogą wystąpić działania niepożądane inne niż wymienione. Skonsultuj się z lekarzem, jeśli zauważysz jakikolwiek objaw, który cię martwi podczas przyjmowania tego leku.

czy istnieją inne środki ostrożności lub ostrzeżenia dotyczące tego leku?

przed rozpoczęciem stosowania leku należy poinformować lekarza o wszelkich schorzeniach lub alergiach, przyjmowanych lekach, ciąży lub karmieniu piersią oraz innych istotnych faktach dotyczących zdrowia. Czynniki te mogą wpływać na sposób stosowania tego leku.

reakcje alergiczne: jeśli wystąpią objawy ciężkiej reakcji alergicznej (obrzęk twarzy lub gardła, trudności w oddychaniu, świszczący oddech lub swędząca wysypka skórna), należy przerwać stosowanie leku i natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską.

wygląd insuliny: Zawartość fiolki z insuliną glargine powinna być przezroczysta i bezbarwna. Nie należy stosować tego leku, jeśli zauważysz coś niezwykłego w jego wyglądzie, takiego jak zmętnienie, przebarwienie lub zbrylanie.

monitorowanie poziomu glukozy we krwi: ważne jest, aby osoby stosujące insulinę regularnie monitorowały poziom glukozy we krwi, zgodnie z zaleceniami lekarza lub pedagoga diabetologicznego. Szczególnie ważne jest częstsze badanie stężenia glukozy we krwi w przypadku zmiany dawki insuliny lub schematu leczenia, choroby lub stresu. Jeśli badania krwi wykazują wysokie lub niskie stężenie glukozy we krwi, należy skontaktować się z lekarzem lub pedagogiem diabetologicznym.

zmiany w miejscu wstrzyknięcia: jeśli zbyt często wykonuje się wstrzyknięcia w to samo miejsce, tkanka tłuszczowa pod skórą może się kurczyć lub zagęścić. Aby uniknąć tego działania, należy zmieniać miejsca każdego wstrzyknięcia. W przypadku zauważenia zapadania się skóry lub zgrubienia w miejscu wstrzyknięcia należy zwrócić się do lekarza lub pedagoga ds. cukrzycy.

zmiany w zapotrzebowaniu na insulinę: wiele czynników może wpływać na poziom glukozy we krwi i zapotrzebowanie na insulinę. Należą do nich:

• niektóre choroby (np. infekcje, choroby tarczycy lub choroby nerek lub wątroby)
• niektóre leki zwiększające lub zmniejszające poziom glukozy we krwi
• dieta
• ćwiczenia
• choroba
• uraz
• stres
• chirurgia
• podróżowanie po strefach czasowych

ważne jest, aby lekarz znał aktualną sytuację zdrowotną zmiany, które mogą wpływać na zapotrzebowanie na insulinę. Należy regularnie kontrolować stężenie glukozy we krwi zgodnie z zaleceniami lekarza lub pedagoga diabetologicznego.

identyfikacja cukrzycy: Ważne jest, aby nosić bransoletkę (lub naszyjnik) lub nosić ze sobą kartę informującą o cukrzycy i przyjmowaniu insuliny.

Rodzina i przyjaciele: poinformuj swoją rodzinę i przyjaciół o objawach hipoglikemii (niski poziom glukozy we krwi). W przypadku wystąpienia ciężkiego niskiego stężenia glukozy we krwi i utraty przytomności należy zachować dostępny zestaw glukagonu i poinstruować go o jego prawidłowym stosowaniu.

wysoki poziom glukozy we krwi (hiperglikemia): w przypadku zbyt małej dawki insuliny lub pominięcia dawki insuliny może wystąpić hiperglikemia. Objawy hiperglikemii Zwykle narastają w ciągu godzin lub dni. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy hiperglikemii, takie jak zwiększona potrzeba oddawania moczu, nudności, wymioty, senność, suchość w ustach, zaczerwieniona sucha skóra, utrata apetytu i owocowy zapach w wydychanym powietrzu, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub pedagogiem diabetologicznym.

Jeśli można kontynuować hiperglikemię, może wystąpić stan znany jako cukrzycowa kwasica ketonowa. W tym stanie, organizm zaczyna używać tkanki tłuszczowej jako paliwa, ostatecznie prowadzi do dużego stężenia kwasu w krwiobiegu. Może to prowadzić do utraty przytomności, śpiączki lub śmierci. Aby temu zapobiec, konieczne może być dostosowanie dawki insuliny.

czynność nerek: choroba nerek lub upośledzenie czynności nerek mogą zmieniać zapotrzebowanie organizmu na insulinę. Jeśli masz problemy z nerkami, porozmawiaj z lekarzem o tym, jak ten lek może wpływać na stan zdrowia, jak stan zdrowia może wpływać na dawkowanie i skuteczność tego leku oraz czy konieczne jest specjalne monitorowanie. Lekarz może chcieć regularnie sprawdzać czynność nerek za pomocą badań krwi podczas przyjmowania tego leku.

czynność wątroby: Choroba wątroby lub upośledzenie czynności wątroby mogą zmieniać zapotrzebowanie organizmu na insulinę. Jeśli masz problemy z wątrobą, porozmawiaj z lekarzem o tym, jak ten lek może wpływać na stan zdrowia, jak stan zdrowia może wpływać na dawkowanie i skuteczność tego leku oraz czy konieczne jest specjalne monitorowanie. Lekarz może chcieć regularnie sprawdzać czynność wątroby za pomocą badań krwi podczas przyjmowania tego leku.

niski poziom glukozy we krwi (hipoglikemia): hipoglikemia może wystąpić, jeśli użyto zbyt dużej ilości insuliny, pominięto posiłki lub wykonano większy niż zwykle wysiłek fizyczny. Objawy łagodnej do umiarkowanej hipoglikemii mogą wystąpić nagle i mogą obejmować zimne poty, nerwowość lub drżenie, szybkie bicie serca, ból głowy, głód, splątanie, zawroty głowy, osłabienie i drętwienie lub mrowienie (język, wargi lub palce). Łagodna do umiarkowanej hipoglikemia może być leczona przez jedzenie żywności lub napojów, które zawierają cukier. Osoby przyjmujące insulinę powinny zawsze mieć przy sobie szybkie źródło cukru, takie jak twarde cukierki, tabletki glukozy, sok lub zwykłe napoje bezalkoholowe (nie dietetyczne napoje bezalkoholowe).

objawy ciężkiej hipoglikemii mogą obejmować dezorientację, utratę przytomności i drgawki. Osoby, które nie mogą przyjmować cukru doustnie lub są nieprzytomne, mogą wymagać wstrzyknięcia glukagonu lub podania dożylnego glukozy.

ciąża: ważne jest utrzymanie prawidłowej kontroli stężenia glukozy we krwi przez cały okres ciąży. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w pierwszym trymestrze ciąży oraz zwiększa się w drugim i trzecim trymestrze ciąży. W związku z tym, jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje zajście w ciążę, powinna skontaktować się z lekarzem.

karmienie piersią: nie wiadomo, czy insulina glargine przenika do mleka matki. Jeśli jesteś matką karmiącą piersią i używasz tego leku, może to mieć wpływ na twoje dziecko. Należy porozmawiać z lekarzem o tym, czy należy kontynuować karmienie piersią. Dawkowanie insuliny lub dieta kobiet karmiących może wymagać zmian.

Dzieci: Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania tego leku nie zostały ustalone dla dzieci w wieku poniżej 6 lat.

Seniorzy: objawy hipoglikemii mogą być trudniejsze do rozpoznania u seniorów.

jakie inne leki mogą wchodzić w interakcje z tym lekiem?

There may be an interaction between insulin glargine and any of the following:

• ACE inhibitors (e.g., ramipril, enalapril, lisinopril)
• alcohol
• anabolic steroids (e.g., testosterone)
• antipsychotics (e.g., aripiprazole, clozapine, haloperidol, olanzapine, quetiapine, risperidone)
• beta-blockers (e.g., atenolol, metoprolol, pindolol, propranolol, sotalol)
• birth control pills
• bismuth subsalicylate
• bromocriptine
• buserelin
• certain diuretics (e.g., hydrochlorothiazide)
• corticosteroids (e.g., prednizon, prednizolon)
• danazol
• decongestants (e. g., pseudoephedrine)
• adrenalina
• estrogens
• everolimus
• glukagonu
• growth hormone
• HIV protease inhibitors (e. g., atazanawir, indynawiru, rytonawir, sakwinawir)
• ланреотида
• linezolid
• liraglutide
• MAO inhibitors (e. g., fenelzynę, tranylcypromine)
• mifepristone
• niaid
• oktreotid
• oral medications for diabetes (e. g., gliclazide, glyburide, pioglitazone, rosiglitazone)
• phenytoin
• progesterone
• quinine
• quinolone antibiotics (e.g., ciprofloxacin, norfloxacin)
• salicylates (e.g., ASA) in daily doses greater than 1.5 g
• selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs; e.g., citalopram, duloxetine, fluoxetine, paroxetine, sertraline)
• sirolimus
• somatropin
• sulfa antibiotics (e.g., sulfametoksazol, sulfadiazyna)
• takrolimus
• testosteron
• terapia zastępcza tarczycy (jeśli rozpoczyna się lub zmienia dawkę)
• tryptorelin

jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z tych leków, należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. W zależności od konkretnych okoliczności lekarz może zalecić:

• przerwanie przyjmowania jednego z leków,
• zmianę jednego z leków na inny,
• zmianę sposobu przyjmowania jednego lub obu leków lub
• pozostawienie wszystkiego tak, jak jest.

interakcja między dwoma lekami nie zawsze oznacza, że musisz przerwać przyjmowanie jednego z nich. Porozmawiaj z lekarzem o tym, jak zarządzane są lub powinny być zarządzane interakcje z lekami.

leki inne niż wymienione powyżej mogą wchodzić w interakcje z tym lekiem. Należy poinformować lekarza lub lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach na receptę, dostępnych bez recepty (bez recepty) i lekach ziołowych. Powiedz im również o wszelkich suplementach, które przyjmujesz. Ponieważ kofeina, nikotyna z papierosów lub narkotyki uliczne mogą wpływać na działanie wielu leków, powinieneś poinformować lekarza, jeśli ich używasz.