[leczenie chirurgiczne złamania proksymalnej kości ramiennej]

cel pracy: Celem pracy było porównanie medycznych aspektów alternatywnych metod leczenia chirurgicznego złamań proksymalnej kości ramiennej w określonych wskazaniach (złamania dwu-i trzyczęściowe).

materiał i metody: Prospektywne randomizowane badanie dotyczące leczenia operacyjnego złamań dwu-i trzyczęściowych kości ramiennej proksymalnej przeprowadzono w Klinice Chirurgii Szpitala Uniwersyteckiego w Hradcu Králové od stycznia 2006 r.do stycznia 2010 r. W badaniu brali udział pacjenci ze złamaniami bliższej kości ramiennej wskazanymi do leczenia operacyjnego. Kryteria włączenia do badania były następujące: świadoma zgoda, typy złamań AO A2, A3, B1 lub C1, wiek od 18 do 80 lat i zgodność pacjenta. Kryteria wykluczenia obejmowały otwarte złamanie, związane z nim obrażenia (AIS . 2), otwarte płytki wzrostu, lub taki stan zdrowia pacjenta, który ograniczyłby zakres zabiegu. Porównano dwie grupy. Jeden z nich obejmował pacjentów leczonych metodą Zifko minimalnie inwazyjną osteosyntezą ze śródszpikowym przewodem K (grupa MIO), a drugi (Grupa ORIF) pacjentów poddawanych otwartej redukcji z osteosyntezą stabilną pod kątem przy użyciu płytki Filosa (Synthes, Szwajcaria). Pacjentów randomizowano do grup za pomocą programu komputerowego, który ułatwia utrzymanie jednorodności porównywanych grup. Zabieg u każdego pacjenta opierał się na metodzie zamkniętej koperty.

wyniki: Grupa ORIF składała się z 28 pacjentów. Odzyskanie prawidłowej funkcji kończyny górnej zajęło im średnio 27,2 tygodnia (9-72). Końcowy wynik CM wyniósł 86,6% (64-100%) w porównaniu do zdrowej kończyny. Doskonałe i dobre wyniki uzyskano u 89% chorych, powikłania odnotowano u 39%. Grupa MIO obejmowała 27 pacjentów. Złamania zagoiły się we wszystkich. Prawidłową czynność kończyny górnej odzyskano średnio po 21,4 tygodniu (13-36). Końcowy wynik CM był 87.5% (52-100%) w porównaniu ze zdrową kończyną. Doskonałe i dobre wyniki uzyskano u 89% chorych, a powikłania rozwinęły się u 33% chorych.

wnioski: statystyczna ocena wyników, przy użyciu niesparowanego testu t, nie wykazała żadnych istotnych różnic ani w wynikach funkcjonalnych, ani w liczbie powikłań między dwiema grupami. Jedyną istotną różnicę stwierdzono w czasie operacji (odpowiednio 117 min i 72 min w grupach ORIF i MIO). Różnica w czasie potrzebnym do odzyskania funkcji kończyny (27 i 21 tygodni) była na marginalnym poziomie istotności statystycznej. Przy obu metodach uzyskano 89% doskonałych i dobrych wyników, a podobna liczba pacjentów miała powikłania (11 i 9).