Main navigation

poproszenie o podjęcie decyzji dotyczących opieki zdrowotnej może być przytłaczające dla kogoś, kto umiera i nie jest już w stanie podejmować własnych decyzji. Jest to jeszcze trudniejsze, jeśli nie masz pisemnych lub słownych wskazówek (patrz Advance Care Planning: dyrektywy w sprawie opieki zdrowotnej). Jak zdecydować, jaki rodzaj opieki jest odpowiedni dla kogoś? Nawet jeśli masz pisemne dokumenty, niektóre decyzje nadal mogą nie być jasne, ponieważ dokumenty mogą nie dotyczyć każdej sytuacji, z którą możesz się zmierzyć.

dwa podejścia mogą się przydać. Jednym z nich jest postawienie się w miejscu umierającej osoby i próba wybrania tego, co by chciała. Jest to tzw. wyrok zastępczy. Niektórzy eksperci uważają, że decyzje powinny być oparte na wyroku zastępczym w miarę możliwości.

inne podejście, zwane najlepszym interesem, polega na decydowaniu, co będzie najlepsze dla umierającej osoby. Jest to czasami łączone z orzeczeniem zastępczym.

jeśli podejmujesz decyzje dla kogoś pod koniec życia i próbujesz użyć jednego z tych podejść, pomocne może być zastanowienie się nad następującymi pytaniami:

• czy umierający człowiek kiedykolwiek mówił o tym, czego chciałby pod koniec życia?
• czy on lub ona wyraził opinię o tym, jak ktoś inny był traktowany?
• jakie były jego wartości w życiu? Co nadało sens życiu? Może to było bycie blisko rodziny-obserwowanie ich wzrostu i wspólne wspominanie. Być może po prostu życie było najważniejsze.

jako decydent bez konkretnych wskazówek umierającego, potrzebujesz jak najwięcej informacji, na których możesz oprzeć swoje działania. Możesz zapytać lekarza:

• czego możemy się spodziewać w ciągu najbliższych kilku godzin, dni lub tygodni, jeśli będziemy kontynuować obecny cykl leczenia?
• dlaczego proponuje się nowy test?
• czy zmieni to aktualny plan leczenia?
• czy nowy zabieg pomoże mojemu krewnemu wyzdrowieć?
• jak nowe leczenie zmieni jego jakość życia?
• czy da to więcej czasu z rodziną i przyjaciółmi?
• jak długo potrwa to leczenie, aby coś zmienić?
• Jeśli zdecydujemy się na ten zabieg, czy możemy go w każdej chwili przerwać? Z jakiegoś powodu?
• jakie są skutki uboczne proponowanego przez Ciebie podejścia?
• jeśli spróbujemy tego nowego leczenia i nie zadziała, co wtedy?
• jeśli nie spróbujemy tego leczenia, co się stanie?
• czy poprawa, którą dziś widzieliśmy, jest ogólnie pozytywnym znakiem, czy tylko czymś tymczasowym?

dobrze jest mieć kogoś z Tobą podczas omawiania tych problemów z personelem medycznym. Posiadanie przez kogoś notatek lub zapamiętywania szczegółów może być bardzo pomocne. Jeśli nie masz pewności co do czegoś, co ci powiedziano, nie bój się poprosić lekarza lub pielęgniarkę, aby to powtórzył lub powiedział w inny sposób, który ma dla ciebie sens. Zadawaj pytania, dopóki nie uzyskasz wszystkich informacji potrzebnych do podejmowania decyzji. Upewnij się, że wiesz, jak skontaktować się z członkiem zespołu medycznego, jeśli masz pytanie lub jeśli umierająca osoba czegoś potrzebuje.

czasami cała rodzina chce być zaangażowana w każdą decyzję. Może taka jest rodzinna tradycja kulturowa. A może osoba umierająca nie wybrała jednej osoby do podejmowania decyzji dotyczących opieki zdrowotnej, zanim nie stała się w stanie tego zrobić. Nie jest to niezwykłe, ale sensowne jest wybranie jednej osoby, która będzie kontaktem w kontaktach z personelem medycznym. Lekarze i pielęgniarki docenią konieczność telefonowania tylko do jednej osoby.

nawet jeśli jeden członek rodziny jest wymieniany jako decydent, dobrym pomysłem jest, w miarę możliwości, zgoda rodzinna na plan opieki. Jeśli nie możesz uzgodnić planu opieki, decydenta, a nawet rzecznika, rodzina może rozważyć mediatora, kogoś przeszkolonego, aby doprowadzić ludzi o różnych opiniach do wspólnej decyzji.

w każdym razie, gdy tylko stanie się jasne, że pacjent zbliża się do końca życia, rodzina powinna spróbować omówić z zespołem medycznym, jakie podejście do opieki po zakończeniu życia chce dla członka rodziny. W ten sposób można zaplanować podejmowanie decyzji w kluczowych sytuacjach i odczuć mniejszy pośpiech.

wspólne problemy związane z końcem życia

być może masz teraz do czynienia z podejmowaniem decyzji dotyczących końca życia dla kogoś bliskiego. Pomyślałeś o wartościach i opiniach tej osoby i poprosiłeś zespół opieki zdrowotnej o wyjaśnienie planu leczenia i tego, czego możesz się spodziewać.

ale są inne kwestie, które są ważne do zrozumienia w przypadku ich wystąpienia. Co jeśli umierająca osoba zacznie mieć problemy z oddychaniem i lekarz powie, że może być potrzebny respirator? Może jeden członek rodziny chce, by Zespół Opieki Zdrowotnej zrobił wszystko, co możliwe, aby utrzymać krewnego przy życiu. Co to oznacza? A co, jeśli członkowie rodziny nie mogą zgodzić się na opiekę po zakończeniu życia lub nie zgadzają się z lekarzem? Co się wtedy stanie?

oto kilka innych typowych problemów związanych z końcem życia. Dadzą ci ogólne zrozumienie i mogą pomóc w rozmowach z lekarzami.

Jeśli ktoś mówi „zrób wszystko, co możliwe”, gdy ktoś umiera, co to znaczy? Oznacza to, że jeśli ktoś umiera, wypróbowane zostaną wszystkie środki, które mogą utrzymać pracę ważnych narządów—na przykład za pomocą respiratora do wspomagania oddychania lub rozpoczęcia dializy w przypadku niewydolności nerek. Takie podtrzymywanie życia może być czasem tymczasowym środkiem, który pozwala ciału się wyleczyć i zacząć normalnie działać. Nie jest przeznaczony do użycia w nieskończoność u kogoś, kto umiera.

Co można zrobić, gdy czyjeś serce przestaje bić (zatrzymanie akcji serca)? CPR (resuscytacja krążeniowo-oddechowa) może czasami ponownie zatrzymać serce. Jest najskuteczniejszy u osób, które były na ogół zdrowe przed zatrzymaniem serca. Podczas resuscytacji lekarz wielokrotnie naciska na klatkę piersiową z wielką siłą i okresowo wprowadza powietrze do płuc. Wstrząsy elektryczne (zwane defibrylacją) mogą być również stosowane w celu skorygowania nieprawidłowego rytmu serca, a niektóre leki mogą być również podawane. Chociaż nie jest zwykle pokazywany w telewizji, siła wymagana do resuscytacji może spowodować złamanie żeber lub zapadnięcie się płuc. Często resuscytacja nie odnosi sukcesu u osób starszych, które mają wiele przewlekłych chorób lub są już wątłe.

Co jeśli ktoś potrzebuje pomocy w oddychaniu lub całkowicie przestał oddychać (zatrzymanie oddechu)? Jeśli pacjent ma bardzo poważne problemy z oddychaniem lub przestał oddychać, może być potrzebny respirator. Respirator zmusza płuca do pracy. Początkowo wiąże się to z intubacją, umieszczeniem rurki przymocowanej do respiratora w gardle do tchawicy lub tchawicy. Ponieważ ta rura może być dość niewygodna, ludzie często są uspokajani bardzo silnymi lekami dożylnymi. Można użyć urządzeń przytrzymujących, aby zapobiec wyciągnięciu rurki. Jeśli osoba potrzebuje wsparcia respiratora dłużej niż kilka dni, lekarz może zasugerować tracheotomię, czasami zwaną „trach” (rymuje się z „make”). Rura ta jest następnie przymocowana do respiratora. Jest to wygodniejsze niż rurka w gardle i może nie wymagać sedacji. Wprowadzenie rurki do tchawicy to operacja przy łóżku. Tracheotomia może wiązać się z ryzykiem, w tym zapadnięte płuco, zatkana rurka tracheotomijna lub krwawienie.

Skąd mogę mieć pewność, że personel medyczny wie, że pacjent ma zlecenie DNR (Nie Resuscytować)? Należy poinformować lekarza prowadzącego, gdy tylko pacjent lub osoba podejmująca decyzje dotyczące opieki zdrowotnej zdecyduje, że nie należy wykonywać RKO lub innych procedur podtrzymywania życia. Lekarz zapisze to na karcie pacjenta, używając takich terminów jak DNR (Nie reanimować), DNAR (nie próbować reanimować) i (pozwolić na naturalną śmierć) lub DNI (nie Intubować). Formularze DNR różnią się w zależności od stanu i są zwykle dostępne online.

W przypadku opieki po zakończeniu życia w domu, konieczne jest wykonanie specjalnego, nieszpitalnego DNR, podpisanego przez lekarza. Gwarantuje to, że jeśli ratownicy medyczni (EMT) zostaną wezwani do domu, uszanują Twoje życzenia. Upewnij się, że jest trzymany w widocznym miejscu, aby sanitariusze mogli go zobaczyć. Bez nie szpitalnego DNR, w wielu stanach ratownicy medyczni są zobowiązani do wykonywania RKO i podobnych technik. Personel Hospicjum może pomóc w ustaleniu, czy stan chorobowy jest częścią normalnego procesu umierania, czy też wymaga uwagi sanitariuszy.

rozkazy DNR nie przerywają całego leczenia. Oznacza to tylko, że resuscytacja i respirator nie będą używane. Zlecenia te nie są stałe—można je zmienić, jeśli sytuacja się zmieni.

czy rozruszniki serca (lub podobne urządzenia) powinny być wyłączone, gdy ktoś umiera? Rozrusznik serca to urządzenie wszczepione pod skórę na klatce piersiowej, które utrzymuje regularne bicie serca. Nie utrzyma umierającego przy życiu. Niektórzy ludzie mają wszczepiany defibrylator kardiowertera (ICD) pod skórą. ICD wstrząsa serca z powrotem do regularnego rytmu, gdy jest to potrzebne. ICD powinien być wyłączony w momencie, gdy podtrzymywanie życia nie jest już potrzebne. Można to zrobić przy łóżku bez operacji.

Co to znaczy, jeśli lekarz zasugeruje rurkę do karmienia? Jeśli pacjent nie może lub nie chce jeść lub pić, lekarz może zasugerować rurkę do karmienia. Podczas gdy pacjent wraca do zdrowia po chorobie, tymczasowe odżywianie przez rurkę do karmienia może być pomocne. Ale pod koniec życia rurka do karmienia może powodować większy dyskomfort niż brak jedzenia. W przypadku osób z demencją karmienie rurką nie przedłuża życia ani nie zapobiega aspiracji.

gdy zbliża się śmierć, utrata apetytu jest powszechna. Systemy organizmu zaczynają się wyłączać, a płyny i jedzenie nie są potrzebne jak wcześniej. Niektórzy eksperci uważają, że w tym momencie niewiele składników odżywczych jest wchłanianych z dowolnego rodzaju żywienia, w tym z tych otrzymanych przez rurkę do karmienia. Ponadto, po włożeniu rurki do karmienia, rodzina może potrzebować podjąć trudną decyzję o tym, kiedy lub czy ją usunąć.

Jeśli zostanie wypróbowane podawanie RUR, można zastosować dwie metody. W pierwszym z nich rurka do karmienia, znana jako rurka nosowo-żołądkowa lub NG, jest gwintowana przez nos do żołądka, aby zapewnić odżywianie przez krótki czas. Czasami rurka jest niewygodna. Ktoś z rurką może spróbować ją usunąć. Zazwyczaj oznacza to, że osoba musi być powściągliwa, co może oznaczać przywiązanie jej rąk do łóżka.

Jeśli wymagane jest podawanie rur przez dłuższy czas, następnie rurkę żołądkową lub G wprowadza się bezpośrednio do żołądka przez otwór wykonany z boku lub brzucha. Ta druga metoda jest czasami nazywany PEG (przezskórnej endoskopowej gastrostomii) rurki. Niesie ze sobą ryzyko infekcji, zapalenia płuc i nudności.

karmienie ręczne (czasami nazywane wspomaganym karmieniem doustnym) jest alternatywą dla karmienia rurką. Takie podejście może mieć mniejsze ryzyko, zwłaszcza dla osób z demencją.

Czy ktoś umierający powinien być uśpiony? Czasami, u pacjentów bardzo blisko końca życia, lekarz może zasugerować sedację w celu zarządzania objawami, które nie reagują na inne metody leczenia i nadal sprawiają, że pacjent czuje się nieswojo. Oznacza to stosowanie leków, aby doprowadzić pacjenta do stanu przypominającego sen. Wielu lekarzy sugeruje kontynuowanie stosowania środków pielęgnacyjnych, takich jak leki przeciwbólowe, nawet jeśli umierająca osoba jest uspokojona. Środki uspokajające można przerwać w dowolnym momencie. Osoba, która jest uśpiona, może nadal być w stanie usłyszeć, co mówisz—więc staraj się mówić bezpośrednio do niego, a nie o nim. Nie mów rzeczy, których nie chciałbyś usłyszeć od pacjenta.

Czy antybiotyki są pomocne, gdy ktoś umiera? Antybiotyki to leki zwalczające infekcje wywołane przez bakterie. Infekcje dolnych dróg oddechowych (takie jak zapalenie płuc) i infekcje dróg moczowych są często wywoływane przez bakterie i występują często u osób starszych, które umierają. Wiele antybiotyków ma skutki uboczne, więc wartość próby leczenia infekcji u umierającej osoby powinna być ważona przed nieprzyjemnymi skutkami ubocznymi. Jeśli ktoś już umiera, gdy infekcja się rozpoczęła, podawanie antybiotyków prawdopodobnie nie zapobiegnie śmierci, ale może sprawić, że osoba poczuje się bardziej komfortowo.

czy pacjenci mają prawo odmówić leczenia? Decyzja o przerwaniu leczenia, które nie leczy lub nie kontroluje choroby, lub decyzja o nie rozpoczęciu nowego leczenia, jest całkowicie legalna—niezależnie od tego, czy wybór jest dokonywany przez osobę umierającą, czy przez osobę podejmującą decyzje dotyczące opieki zdrowotnej. Niektórzy myślą, że to tak, jakby pozwolić na śmierć. Prawo nie uznaje odmowy takiego traktowania za samobójstwo lub eutanazję, czasami nazywaną zabijaniem z litości.

Co się stanie, jeśli lekarz i ja będziemy mieli różne opinie na temat opieki nad osobą umierającą? Czasami personel medyczny, pacjent i członkowie rodziny nie zgadzają się co do decyzji o opiece medycznej. Może to być szczególnie problematyczne, gdy umierający nie może powiedzieć lekarzom, jakiego rodzaju opieki na koniec życia ON lub ona chce. Na przykład rodzina może chcieć bardziej aktywnego leczenia, takiego jak chemioterapia, niż lekarze uważają, że będzie pomocne. Jeśli istnieje zaawansowana dyrektywa wyjaśniająca preferencje pacjenta, wytyczne te powinny określać opiekę.

bez wskazówek zawartych w dyrektywie advance, jeśli nie ma zgody co do opieki medycznej, może być konieczne uzyskanie drugiej opinii od innego lekarza lub skonsultowanie się z komisją etyki lub przedstawicielem pacjenta, znanym również jako Rzecznik Praw Obywatelskich, szpitala lub placówki. Pomocna może być również konsultacja opieki paliatywnej. Arbiter (mediator) może czasami pomóc ludziom o różnych poglądach uzgodnić plan.

lekarz nie wydaje się zaznajomiony z poglądami naszej rodziny na temat umierania. Co powinniśmy zrobić? Ameryka jest bogatym tyglem religii, ras i kultur. W każdej tradycji zakorzenione są oczekiwania co do tego, co powinno się wydarzyć, gdy życie zbliża się do końca. Ważne jest, aby wszyscy zaangażowani w opiekę nad pacjentem rozumieli, w jaki sposób każda rodzina może wpływać na oczekiwania, potrzeby i wybory.

twoje doświadczenie może się różnić od doświadczenia lekarza, z którym pracujesz. Możesz też być przyzwyczajony do innego podejścia do podejmowania decyzji dotyczących opieki zdrowotnej pod koniec życia niż twój zespół medyczny. Na przykład wielu pracowników służby zdrowia zwraca się do jednej osoby—osoby umierającej lub jej wybranego przedstawiciela-o podjęcie ważnych decyzji dotyczących opieki zdrowotnej pod koniec życia. Ale w niektórych kulturach, Cała najbliższa rodzina przejmuje tę rolę.

warto omówić z lekarzami i pielęgniarkami swoje tradycje osobiste i rodzinne. Jeśli istnieją religijne lub kulturowe zwyczaje związane ze śmiercią, które są dla Ciebie ważne, poinformuj o tym swoich pracowników służby zdrowia.

świadomość, że te praktyki będą honorowane, może pocieszyć umierającego. Uprzedzenie personelu medycznego może również pomóc uniknąć nieporozumień i nieporozumień w przypadku śmierci. Upewnij się, że rozumiesz, w jaki sposób dostępne opcje Medyczne prezentowane przez zespół opieki zdrowotnej pasują do pragnień Twojej rodziny dotyczących opieki po zakończeniu życia.

komunikacja z zespołem opieki zdrowotnej

upewnij się, że zespół opieki zdrowotnej wie, co jest ważne dla Twojej rodziny wokół końca życia. Można powiedzieć:

• w mojej religii my . . . (następnie opisz swoje religijne tradycje dotyczące śmierci).
• skąd pochodzimy . . . (powiedz, jakie zwyczaje są dla Ciebie ważne w momencie śmierci).
• w naszej rodzinie, kiedy ktoś umiera, wolimy . . . (opisz, co masz nadzieję, że się stanie).

przeczytaj informacje na ten temat w języku hiszpańskim. Lea sobre este tema en español.

więcej informacji na temat decyzji dotyczących opieki zdrowotnej pod koniec życia

Ta treść jest dostarczana przez NIH National Institute on Aging (NIA). Naukowcy z NIA i inni eksperci sprawdzają te treści, aby upewnić się, że są dokładne i aktualne.

zrecenzowano:17 Maj 2017