Mary Todd Lincoln biografia

Pierwsza Dama

w listopadzie 1860 roku wybór Abrahama na 16.prezydenta Stanów Zjednoczonych spowodował secesję 11 południowych stanów z Unii. Większość Kent z kręgu społecznego Todda, a nawet jej ojczyzna, poparła sprawę południa, ale Maria była żarliwą i niestrudzoną zwolenniczką Unii. Mary była bardzo nielubiana w Białym Domu, była emocjonalna i szczera i spędzała dużo czasu w czasie, gdy budżety były napięte, aby walczyć w wojnie domowej. Niektórzy nawet oskarżali ją o szpiegostwo Konfederacji.

czas Marii w Białym Domu również był naznaczony tragedią. Para straciła już syna Edwarda w 1850 roku na gruźlicę, a gdy dur brzuszny uderzył w ich trzeciego syna Williama, lepiej znanego jako „Willie”, zmarł w 1862 roku. Maryja była pokonana przez smutek przez długi czas. Intensywność jej smutku była tak wielka, że nawet Abraham martwił się o jej zdrowie psychiczne, według amerykańskiego magazynu Heritage. Mary zaczęła eksplorować spirytyzm w tym czasie, kolejny jej interes, który został wyśmiany. Nie wiedziała, że czeka ją jeszcze więcej złamanych serc.

14 kwietnia 1865 roku Mary usiadła obok męża w Teatrze Forda, gdy został zastrzelony przez zamachowca. Prezydent zmarł następnego dnia, a Mary nigdy w pełni nie wyzdrowiała. Wróciła do Illinois i po śmierci swojego najmłodszego syna Thomasa w 1871 popadła w głęboką depresję. Jej jedyny żyjący syn, Robert, postawił ją przed sądem pod zarzutem niepoczytalności w 1875 roku. Twierdził, że jej wydatki, zniekształcony obraz jej finansów i obawy o własne bezpieczeństwo były oznakami choroby psychicznej. Sąd stanął po stronie Roberta, a Mary trafiła do Zakładu dla obłąkanych poza Chicago. Została zwolniona kilka miesięcy później, ale incydent spowodował, że odeszła od syna. To również pozostawiło ją z trwałym publicznym postrzeganiem jej jako wariatki.