Międzynarodowy alfabet fonetyczny

Międzynarodowy alfabet fonetyczny (IPA), alfabet opracowany w XIX wieku, aby dokładnie reprezentować wymowę języków. Jednym z celów Międzynarodowego alfabetu fonetycznego (IPA) było zapewnienie unikalnego symbolu dla każdego wyróżniającego się dźwięku w języku—to znaczy każdego dźwięku lub fonu, który służy do odróżnienia jednego słowa od drugiego.

Międzynarodowy alfabet fonetyczny
Międzynarodowy alfabet fonetyczny

Wykres Międzynarodowego alfabetu fonetycznego.

International Phonetic Association, Department of Linguistics, University of Victoria, Victoria, British Columbia, Canada

pojęcie IPA zostało po raz pierwszy poruszone przez Otto Jespersena w liście do Paula Passy ’ ego z International Phonetic Association i zostało opracowane przez A. J. Ellis, Henry Sweet, Daniel Jones i Passy pod koniec XIX wieku. Intencją jego twórców było ujednolicenie reprezentacji języka mówionego, unikając w ten sposób zamieszania spowodowanego niespójnymi konwencjonalnymi pisowniami używanymi w każdym języku. IPA miał również zastąpić istniejącą wielość poszczególnych systemów transkrypcji. Po raz pierwszy został opublikowany w 1888 roku i był kilkakrotnie zmieniany w XX i XXI wieku. Międzynarodowe Stowarzyszenie fonetyczne jest odpowiedzialne za alfabet i publikuje Wykres podsumowujący go.

IPA używa głównie znaków rzymskich. Inne litery są zapożyczone z różnych skryptów (np. Grecki) i są modyfikowane w celu dostosowania do stylu rzymskiego. Znaki diakrytyczne są używane do precyzyjnego rozróżniania dźwięków i pokazywania nasalizacji samogłosek, długości, akcentu i tonów.

IPA może być używany do transkrypcji szerokiej i wąskiej. Na przykład w języku angielskim jest tylko jeden dźwięk t wyróżniany przez native speakerów. Dlatego w szerokiej transkrypcji potrzebny jest tylko jeden symbol, aby wskazać każdy dźwięk T. Jeśli istnieje potrzeba transkrypcji wąsko w języku angielskim, można dodać znaki diakrytyczne, aby wskazać, że litery t w słowach tap, pat i stem różnią się nieznacznie wymową.

uzyskaj subskrypcję Britannica Premium i uzyskaj dostęp do ekskluzywnych treści.

IPA nie stał się uniwersalnym systemem transkrypcji fonetycznej, jaki zamierzali jego projektanci i jest stosowany rzadziej w Ameryce niż w Europie. Pomimo stwierdzonych braków, jest szeroko stosowany przez językoznawców i słowników, choć często z pewnymi modyfikacjami. IPA jest również używany przez śpiewaków.



Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.