Mississippi River
| Mississippi River | |
|---|---|
|
|
| Origin | Lake Itasca |
| Mouth | Gulf of Mexico |
| Basin countries | United States (98.5%) Canada (1.5%) |
| Długość | 3,733 km (2,320 Mil) |
| wysokość Źródła | 450 metrów (1,476 stóp) |
| Minneapolis, MN : 210 m3/s (7,460 ft3/s) St.Louis, MO : 5,150 m3/s (182,000 ft3/S ) Vicksburg, MS : 17,050 m3/s (602,000 ft3/s) Baton Rouge : 12,740 m3/s (450,000 ft3 |
|
| powierzchnia zlewni | 2 980 000 m2 km (1 151 000 km2). rzeka Missisipi pochodzi z języka indyjskiego Ojibwa (Chippewa), co oznacza „wielką rzekę” lub dosłownie „rzekę wodospadów”, jest drugą co do długości rzeką w Ameryce Północnej, meandrującą od jeziora Itasca w północnej Minnesocie do Zatoki Meksykańskiej w Luizjanie, podróż ponad 200 km na południowy zachód od Zatoki Meksykańskiej.2300 Mil.
najdłuższą rzeką w Ameryce Północnej jest jej dopływ, Rzeka Missouri, o długości 2,341 Mil (3,767 km) od zbiegu rzeki Jefferson, Madison River i Gallatin River do rzeki Missisipi. Jefferson, Missouri i Mississippi tworzą największy system rzeczny w Ameryce Północnej o długości 3745 mil, co czyni to połączenie trzecią najdłuższą rzeką na świecie za Nilem i Amazonką. Jest największą rzeką na półkuli północnej. Mississippi osuwa całość lub część 31 Stanów Zjednoczonych. stanów i trzech kanadyjskich prowincji i tym samym jest jednym z największych wodociągów na świecie. wzdłuż Missisipi istnieje jedna z najbardziej zróżnicowanych społeczności roślin i dzikiej przyrody na świecie. Ma jeden z największych mokradeł w USA, odwiedzany przez 40 procent wszystkich kaczek, gęsi i łabędzi w Ameryce Północnej. Siedlisko wielu roślin i zwierząt, które nie występują nigdzie indziej na świecie, takich jak paddlefish, jest również drogowskazem prowadzącym miliony ptaków wędrownych i ptactwa wodnego do iz ich zimowisk każdego roku. Niezliczone inne zwierzęta wykorzystują rzekę i jej tereny zalewowe jako siedlisko. Ponad trzysta gatunków ryb jest wspieranych przez Mississippi. Samuel Clemens, znany również jako Mark Twain, barwna i lubiana postać literacka Ameryki XIX wieku, skupił swoje książki, Life on the Mississippi i Huckleberry Finn ze wspomnień dorastania na ” the Mighty Mississippi.” Geografia
źródło rzeki Missisipi na skraju jeziora Itasca
rzeka Missisipi na północ od St.Louis, Missouri
zbieg rzek Missisipi i Ohio w Cairo, Illinois
rzeka Missisipi ma długość 2348 Mil, jest drugą co do długości rzeką w Stanach Zjednoczonych po rzece Missouri. Jego źródło zaczyna się na jeziorze Itasca, 450 metrów nad poziomem morza w parku stanowym Itasca w stanie Minnesota. Rzeka spada do 725 stóp (220 metrów) tuż poniżej wodospadu Saint Anthony w Minneapolis; jedyny wodospad wzdłuż biegu rzeki. Missisipi przechodzi przez kilka jezior polodowcowych, lasy sosnowe, roślinność i bagna cattail zanim dołączy do niego dopływy. Czas retencji od początku na jeziorze Itasca do końca w Zatoce Meksykańskiej wynosi około 90 dni. Minnesota River i Illinois River są jednymi z pierwszych, które łączą się z Missisipi. Rzeka Missouri łączy się z Missisipi w pobliżu St. Louis w stanie Missouri. Czasami określany jako „Big Muddy”, jest drugim co do wielkości dopływem Missisipi pod względem objętości. Mississippi jest również połączone rzeką Ohio w Cairo w stanie Illinois i rzeką Arkansas w pobliżu Arkansas Post w stanie Arkansas. Rzeka Atchafalaya w Luizjanie jest głównym dopływem Missisipi. jej trójkątny obszar odwadniający obejmuje około 40 procent USA i obejmuje wszystkie lub część 31 stanów. Osusza większość obszaru pomiędzy Górami Skalistymi i Appalachami, z wyjątkiem obszarów osuszonych przez Zatokę Hudsona przez rzekę czerwoną północy, Wielkie Jeziora i Rio Grande. Mississippi tworzy granice ośmiu Stanów: Wisconsin, Iowa, Illinois, Missouri, Kentucky, Arkansas, Tennessee i Mississippi. Przebiega przez dwie inne: Minnesotę i Luizjanę. Rzeka wpada do Zatoki Meksykańskiej około 100 mil (160 kilometrów) w dół rzeki od Nowego Orleanu w stanie Luizjana. od źródła do rzeki Ohio rzeka nazywa się górną rzeką Missisipi, od Ohio do jej ujścia jest znana jako dolna Missisipi. Upper Mississippi jest dalej podzielona na trzy sekcje:
seria 29 śluz i zapór na górnym Missisipi, z których większość została zbudowana w latach 30.XX wieku, została zaprojektowana głównie do utrzymania dziewięciometrowego (2,7 metra) kanału głębokiego dla komercyjnego ruchu barek. utworzone jeziora są również wykorzystywane do rekreacyjnego żeglarstwa i wędkowania. Zapory sprawiają, że rzeka jest głębsza i szersza, ale jej nie zatrzymują. W okresach dużego przepływu bramy, z których część jest zatapialna, są całkowicie otwarte, a zapory po prostu przestają funkcjonować. Poniżej Ul. Missisipi jest stosunkowo swobodnie płynące, chociaż jest ograniczone przez liczne wały i kierowane przez liczne tamy skrzydłowe. dzięki naturalnemu procesowi znanemu jako przełączanie deltaiczne, dolna rzeka Missisipi co tysiąc lat przesuwa swój ostateczny bieg do oceanu. Dzieje się tak, ponieważ osady mułu i osadów podnoszą poziom rzeki, powodując, że ostatecznie znajduje się bardziej stroma droga do Zatoki Meksykańskiej. Opuszczona Dystrybucja zmniejsza objętość i tworzy tzw. bagienne. Proces ten w ciągu ostatnich pięciu tysięcy lat spowodował, że linia brzegowa Południowej Luizjany posunęła się w kierunku zatoki z 15 do 50 mil (25-80 kilometrów). Dorzecze delty rzeki Missisipi jest definiowane jako cały obszar lądu i płytkich estuariów między dwoma najdalej na północ wysuniętymi przełęczami rzeki Missisipi i Zatoki Meksykańskiej. Basin znajduje się w parafii Plaquemines w stanie Luizjana, na południe od miasta Venice. zmiany kursulodowiec Illinoian, około 200,000 do 125,000 lat wcześniej, zablokował rzekę Missisipi w pobliżu dzisiejszej Rock Island, Illinois, przekierowując ją do obecnego kanału dalej na zachód, obecnej zachodniej granicy Illinois. Kanał Hennepin w przybliżeniu podąża za starożytnym kanałem Missisipi w dół rzeki od Rock Island do Hennepin. Na południe od Hennepin, Illinois, obecna Rzeka Illinois jest w rzeczywistości po starożytnym kanale rzeki Missisipi (do Alton, Illinois) przed zlodowaceniem Illinoian. inne zmiany w biegu rzeki nastąpiły z powodu trzęsień ziemi wzdłuż strefy New Madrid Fault, która leży między miastami Memphis, Tennessee i St.Louis, Missouri. Trzy trzęsienia ziemi w 1811 i 1812, szacowane na około 8 w skali Richtera, miały tymczasowo odwrócić bieg Missisipi. Te trzęsienia ziemi stworzyły również Jezioro Reelfoot w Tennessee ze zmienionego krajobrazu w pobliżu rzeki. Uskok związany jest z nieudaną szczeliną (aulacogen), która powstała w tym samym czasie co Zatoka Meksykańska. wodociąg
wodociąg Mississippi
rzeka Mississippi ma trzeci co do wielkości basen odwadniający na świecie, przewyższany jedynie wodami Amazonii i Konga rivers. Wysysa 40% z 48 sąsiadujących Stanów USA. Dorzecze obejmuje ponad 1 250 000 mil kwadratowych (3 225 000 kilometrów kwadratowych), w tym wszystkie lub części 31 stanów i dwóch kanadyjskich prowincji, Manitoba i Ontario, lub jednej ósmej Ameryki Północnej. główne dopływy Missisipi:
główne dopływy to Tennessee River (dopływ rzeki Ohio) i Platte River (dopływ rzeki Missouri). Przyroda
wielka rzeka w Wisconsin, wzdłuż jeziora Pepin, najszerszego odcinka rzeki Missisipi; Minnesota znajduje się po drugiej stronie
w latach 60.i na początku lat 70. kilka przepisów regulujących to, co wpadło do rzeki. DDT, substancja chemiczna stosowana w nawozach była niebezpieczną substancją zanieczyszczającą. W tym czasie, Amerykański Bielik prawie wymarły, z tylko jednym gniazdem w górnej Missisipi rzeki Wildlife Refuge. Obecnie w schronisku znajduje się około 130 gniazd. Istnieje również około trzystu gatunków ptaków i 119 gatunków ryb żyjących wzdłuż i w górnej części rzeki Missisipi. Rzeka zamieszkuje Czaple, czaple i duże stada kaczek. Wzdłuż brzegów rzeki można zobaczyć piękne łabędzie tundrowe i białe pelikany. Około 3.5 milionów ludzi odwiedza upper Mississippi River Wildlife Refuge każdego roku. Missisipi, jego dopływy i drogi wodne są odwiedzane przez 40 procent wszystkich kaczek, gęsi, łabędzi i orłów Stanów Zjednoczonych. The Great River Road pozwala odwiedzającym podróżować po swoich drogach i oglądać 2,069 Mil (3,229 kilometrów) malowniczego splendoru przez Arkansas, Illinois, Iowa, Minnesota, Mississippi, Missouri i Wisconsin. około 12 milionów ludzi mieszka w 125 hrabstwach i parafiach wzdłuż rzeki Missisipi. Dolina rzeki Missisipi przynosi 7 miliardów dolarów z produktów leśnych i rolniczych oraz 29 milionów dolarów z produkcji każdego roku. Około 470 milionów ton ładunków przewożonych jest na Missisipi każdego roku. Pszenica ze Środkowego Zachodu i chemikalia petrochemiczne z Zatoki Meksykańskiej należą do jej głównych transportów. sterowanie kanałemrządowi naukowcy ustalili w 1950 roku, że rzeka Missisipi zaczęła przechodzić do kanału rzeki Atchafalaya z powodu znacznie bardziej stromej drogi do Zatoki Meksykańskiej, a ostatecznie Rzeka Atchafalaya przechwyci rzekę Missisipi i stanie się jej głównym kanałem do Zatoki Meksykańskiej. W rezultacie Kongres Stanów Zjednoczonych zatwierdził projekt o nazwie Old River Control Structure, który uniemożliwił Missisipi opuszczenie obecnego kanału, który spływa do Zatoki przez Nowy Orlean. ze względu na dużą skalę wysokoenergetycznego przepływu wody przez konstrukcję grożącą jej uszkodzeniem, w sąsiedztwie stojącej stacji sterowania zbudowano pomocniczą stację kontroli przepływu. Ten wart 300 milionów dolarów projekt został ukończony w 1986 roku przez Army Corp of Engineers. Spowodowało to wiele problemów w obszarze delty rzeki Missisipi w tworzeniu masowych strat ziemi. Rozważane są dwa plany mające na celu odwrócenie zniszczeń. Jednym z nich jest niekontrolowana dywersja rzeki Missisipi w celu utworzenia nowej delty, przy zachowaniu trasy nawigacji w jej obecnym miejscu. Drugi plan to zarządzanie wycofaniem się istniejącej delty. Druga strategia utrzymałaby bieg rzeki w jej obecnym miejscu i zoptymalizowałaby wzrost istniejącej delty poprzez redystrybucję dostępnych przepływów i osadów. przepływ ujścia rzeki
sekwencja zdjęć NASA pokazujących odpływ słodkiej wody z Mississippi do Zatoki Meksykańskiej
Mississippi wypływa ze średnią roczną prędkością między 200,000 a 200,000.700 000 stóp sześciennych na sekundę i wypuszcza około 400 milionów jardów błota, piasku i żwiru rocznie. chociaż jest piątą co do wielkości rzeką na świecie pod względem objętości, przepływ ten stanowi zaledwie ułamek produkcji Amazonki, która porusza się prawie 7 milionów stóp sześciennych na sekundę podczas deszczowych pór roku. Średnio Missisipi ma tylko jedenaście przepływ Amazonki, ale jest prawie dwa razy większy od rzeki Kolumbii i prawie sześć razy większy od rzeki Kolorado. świeża woda rzeczna płynąca z Missisipi do Zatoki Meksykańskiej nie miesza się natychmiast ze słoną wodą. Obrazy z MODIS (Moderate-resolution Imaging Spectroradiometer) NASA pokazują duży pióropusz świeżej wody, który pojawia się jako ciemna wstęga na tle jaśniej-niebieskich otaczających wód. Mississippi kontynuuje wokół krańca Florydy, zanim dokładnie miesza się ze słonymi wodami oceanu. Trwają starania, aby słona woda nie przedostała się do słodkiej wody Missisipi, zanim wpłynie do oceanu. Słona woda sieje spustoszenie w delikatnym środowisku Słodkowodnych biosfer w głębi lądu. w ciągu ostatnich 50 lat obciążenie osadów delty rzeki Missisipi zostało drastycznie zmniejszone przez kombinację czynników naturalnych i ludzkich. Czynniki naturalne obejmują wydarzenia, takie jak huragany, erozja pływów i wzrost poziomu morza. W 2005 roku huragan Katrina zniszczył 700 000 akrów Mokradeł. Niektóre obszary delty rzeki Missisipi, takie jak Wyspy Chandeleur, straciły około połowy swojej masy lądowej w wyniku silnego sztormu. Historiaprzed osadnictwem Europejskim wiele rdzennych plemion amerykańskich zamieszkiwało tereny zalewowe rzeki Missisipi i używało rzeki jako autostrady do utrzymania swoich wiosek i jako markera geologicznego. Mieli aktywny związek z rzeką, rozumiejąc jej dynamiczny charakter i sposób pracy z nią. etymologiaNazwa Mississippi jest pochodzenia Ojibwa, od Missi, co oznacza wielki, będąc zbliżonym do bardziej nowoczesnych Kitchi lub Gitchi plus Zibi, co oznacza ” wielka rzeka.”Dosłownie znaczy” Rzeka-Of-The-Falls”.” do Ojibwa (lub Chippewa), Missisipi staje się tak tylko poniżej skrzyżowania rzeki Leech Lake, a nie Itasca, jak wyznaczają biali. Jezioro Itasca było O-mush-kozo Sa-Gai-igan, „jezioro Ełckie”, a strumień płynący, o-mush-kozo Zibi, ” Rzeka Ełk.”Rzeki kierują się ogólną zasadą przyjmowania nazwy jeziora bezpośredniego źródła. Po dotarciu do jezior Bemidji, Cass i Winnibigoshish, strumień ten jeszcze trzykrotnie zmieniał nazwę i dopiero po dotarciu do ujścia Jeziora Leech uznaje się go, przez Ojibwę, za Missisipi. roszczenia Europejskie8 maja 1541 roku Hernando de Soto jako pierwszy Europejczyk dotarł do rzeki Missisipi, którą nazwał „Rio de Espiritu Santo” („Rzeka Ducha Świętego”). Nazwa ta jest obecnie nazwą rzeki w świecie hiszpańskojęzycznym. francuscy odkrywcy Louis Joliet i Jacques Marquette byli pierwszymi, którzy poznali rzekę w Europie poprzez swój rejs w dół rzeki od ujścia Wisconsin do ujścia Arkansas w 1673 roku. W 1682 r. René Robert Cavelier, Sieur de La Salle i Henri de Tonty zajęli całą dolinę rzeki Missisipi dla Ludwika XIV z Francji. Nazwę rzeki Colbert zawdzięczają Jean-Baptiste ’ owi Colbertowi. Francja utraciła wszystkie swoje terytoria na kontynencie północnoamerykańskim w wyniku wojny francusko-indyjskiej. Traktat Paryski (1763) nadał Królestwu Wielkiej Brytanii prawa do wszystkich gruntów w dolinie na wschód od Missisipi i Hiszpanii prawa do gruntów na zachód od Missisipi. w drugim Traktacie paryskim (1783) Hiszpania miała kontrolę nad rzeką na południe od 32°30′ szerokości geograficznej północnej i w tzw. spisku hiszpańskim miała nadzieję uzyskać większą kontrolę nad Luizjaną i całym Zachodem. Nadzieje te zakończyły się, gdy Hiszpania została zmuszona do podpisania traktatu Pinckneya w 1795 roku. Francja odzyskała Luizjanę od Hiszpanii w tajnym trzecim Traktacie San Ildefonso w 1800 roku. Stany Zjednoczone zakupiły terytorium od Francji w 1803 roku w Luizjanie. wczesna Ameryka
przesuwanie barów piasku w Missisipi, takich jak te w Arkansas i Mississippi, utrudniło nawigację w rzece
rzeka odegrała decydującą rolę w amerykańskiej wojnie secesyjnej. Kampania Unii w Vicksburgu domagała się kontroli Unii nad dolną rzeką Missisipi. Zwycięstwo Unii w bitwie pod Vicksburgiem w 1863 roku było kluczowe dla ostatecznego zwycięstwa Unii w wojnie secesyjnej. wkrótce potem poszukiwano sposobu na oswojenie rzeki w celu wykorzystania jej jako systemu transportu towarów i ludzi. Pod koniec 1800 roku zatory zostały usunięte z kanału, dzięki czemu duże łodzie parowe mogły łatwiej przepłynąć. Na początku XX wieku, tysiące skał i mat wierzbowych zostały zainstalowane w celu zwężenia prądu i oczyszczenia kanału żeglownego. w latach 1920-1940 zbudowano 27 śluz i zapór, aby utrzymać kanał na głębokości czterech stóp przez cały rok. Kanał 11.5 stóp jest utrzymywana (choć Korpus inżynierów armii ma zgodę Kongresu na utrzymanie kanału na 9 stóp), aby wspierać obecne barki, które biegną Mississippi. te zapory zamieniły rzekę w szereg jeziorko-podobnych basenów. Początkowo zapory te zalewały części terenów zalewowych i tworzyły siedliska dla wielu gatunków ryb i dzikiej przyrody. Obecnie te same mokradła są zalewane przez stale wysoki poziom wody spowodowany śluzami i tamami. szorstkie tratwy wykonane z kłód, znane jako łodzie kilowe, były wczesną formą transportu na Missisipi. Te wolno poruszające się łodzie zostały zastąpione przez silniki parowe. pierwszym parowcem, który przepłynął całą długość Missisipi od rzeki Ohio do Nowego Orleanu w stanie Luizjana, był Nowy Orlean, zaprojektowany przez Roberta Fultona i Roberta Livingstona w 1811 roku. Jego dziewiczy rejs miał miejsce podczas serii trzęsień ziemi nowego Madrytu w latach 1811-1812. Do 1814 roku Nowy Orlean utrzymywał trasę pasażerską i towarową, biegnącą między Nowym Orleanem w Luizjanie i Natchez w stanie Missisipi. Jego prędkość wynosiła około 8 mil na godzinę w dół rzeki i 3 mile na godzinę w górę rzeki. wynalezienie silnika spalinowego w połowie XIX wieku znacznie przyspieszyło wędrówkę rzeki. Wraz z nim przyszedł wynalazek i wykorzystanie holowników i barek. Ilość ładunku, którą mógł przewieźć jeden 15-barkowy holownik, była równa w przybliżeniu zdolności dziewięćset półciężarówek, z zaledwie dziesięcioprocentowym zużyciem paliwa. River development
The Lock & Dam at Dubuque, Iowa
River traffic in New Orleans
Boats lined up at Lock and Dam No. 2, Hastings, Minnesota
Lock No. W 1848 roku kanał Illinois i Michigan został zbudowany w celu połączenia rzeki Missisipi z jeziorem Michigan przez rzekę Illinois w pobliżu Peru w stanie Illinois. W 1900 roku kanał został zastąpiony przez kanał sanitarno-okrętowy Chicago. Kanał umożliwił miastu Chicago zajęcie się konkretnymi problemami zdrowotnymi (dur brzuszny, cholera i inne choroby przenoszone przez wodę), wysyłając swoje odpady do systemów rzek Illinois i Missisipi, zamiast zanieczyszczać źródło wody jeziora Michigan. Kanał stanowił również szlak żeglugowy między wielkimi jeziorami a Missisipi.
w 1913 roku zakończono budowę zapory w Keokuk w stanie Iowa, pierwszej zapory pod wodospadem St.Anthony. Zbudowana przez prywatną firmę energetyczną do wytwarzania energii elektrycznej zapora Keokuk była wówczas jedną z największych elektrowni wodnych na świecie. Oprócz produkcji energii elektrycznej, Tama ta wyeliminowała Des Moines Rapids. śluzy i zapory wybudowane w latach 20.i 60. XX wieku rozbudowały o kilkanaście kilometrów głownię nawigacyjną dla ruchu handlowego. Liniowce oceaniczne mogą podróżować tak daleko w głąb lądu, jak Baton Rouge w Luizjanie. Większość barek dociera do Saint Paul, a niewiele dalej. Kontrola powodziowaprzed powodzią z 1927 roku podstawową strategią powstrzymania powodzi było zamknięcie jak największej liczby kanałów bocznych w celu zwiększenia przepływu w głównej rzece. Przypuszczano, że prędkość rzeki będzie usuwać osady denne, pogłębiając rzekę i zmniejszając możliwość powodzi. Teoria ta została udowodniona przez powódź w 1927 roku. Wiele społeczności zagrożonych powodzią zaczęło budować własne wały przeciwpowodziowe, aby złagodzić napięcie wznoszącej się rzeki. Wielka powódź w 1993 r.była kolejną znaczącą powodzią, chociaż dotknęła głównie Missisipi powyżej jej zbiegu z rzeką Ohio w Cairo w stanie Illinois. Army Corps of Engineers obecnie aktywnie tworzy powodzie, aby przekierować okresowe przypływy wody do kanałów zaściankowych i jezior. Na Mississippi stosuje się cztery główne rodzaje kontroli przeciwpowodziowej.
problemy środowiskoweGórna rzeka Missisipi w naturalny sposób utrzymuje równowagę między swoim kanałem a obszarami zaściankowymi od ostatniego zlodowacenia. Gdy osad wypełniał jeden obszar, rzeka meandrowała i tworzyła nowy kanał. Ten dynamiczny mechanizm ciągłych zmian i samoodnawiania stworzył zróżnicowany i bogaty ekosystem rzeczny. Ten system samoodnawiania ustał ze względu na śluzy, zapory i inne struktury kontroli rzek tworzone od 1800 roku. główny kanał został zamknięty w jednym miejscu, zapobiegając meandrowaniu i tworzeniu nowych obszarów wodnych. Kierując cały prąd do głównego kanału, woda w rozlewiskach jest spowolniona, zwiększając szybkość sedymentacji. System śluzy i zapory przekształcił dynamiczny system rzeczny w coś, co przypomina długą serię jezior, które wypełniają się mułem. w wyniku komercjalizacji rzeki i rozwoju żeglugi umiera jeden z najbardziej złożonych ekosystemów na ziemi. Z powodu erozji gleby, kanalizacji i praktyk zarządzania, które sprzyjają nawigacji, rozlewiska i obszary wodne nie-kanałowe wypełniają się osadami w tempie od pół do dwóch cali rocznie. Biolodzy z agencji stanowych i federalnych ostrzegali od lat 70. i 80., że nagromadzenie mułu i piasku całkowicie zniszczy ekosystem górnej rzeki Missisipi, jeśli nie zostanie powstrzymane. jednak rozbudowa komercyjnego systemu nawigacji jest nadal kontynuowana ze względu na interesy handlowe. Biolodzy ostrzegają, że upadek ekologiczny prawdopodobnie nastąpi w górnej części rzeki Missisipi, jeśli obecne systemy będą się rozwijać, a nawet nadal tak, jak jest. muszą istnieć lepsze sposoby zarządzania i wykorzystania tej wielkiej rzeki, z poszanowaniem integralności jej ekosystemu. godne uwagi miasta wzdłuż rzeki
ludzie żyją przez cały rok w tej społeczności łodzi na rzece Missisipi w winoNie, Minnesota
godne uwagi mosty latach 1999-1999 w Dubuque, w stanie Iowa, w hrabstwie Grant, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Dubuque, w stanie Iowa, w hrabstwie Grant, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Dubuque, w stanie Iowa, w hrabstwie Grant, w stanie Wisconsin, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych, w Stanach Zjednoczonych. Hennepin Avenue Bridge, in Minneapolis, Minnesota
pierwszy most przez rzekę Missisipi został zbudowany w 1856 roku. Rozciągał się pomiędzy Arsenal Island w Rock Island w stanie Illinois a Davenport w stanie Iowa. Ówcześni piloci parowców, obawiając się konkurencji ze strony kolei, uznali nowy most za „zagrożenie dla żeglugi.”Dwa tygodnie po otwarciu mostu parowiec Effie Afton staranował część mostu i podpalił go. Wszczęto postępowanie sądowe z młodym prawnikiem Abrahamem Lincolnem broniącym kolei. Pozew przeszedł aż do Sądu Najwyższego i ostatecznie został rozstrzygnięty na korzyść Lincolna i kolei.
uwagi
Creditsautorzy i redaktorzy New World Encyclopedia przepisali i ukończyli artykuł Wikipedii zgodnie ze standardami New World Encyclopedia. Ten artykuł jest zgodny z warunkami licencji Creative Commons CC-BY-sa 3.0 (CC-BY-sa), która może być używana i rozpowszechniana z odpowiednim przypisaniem. Uznanie należy się na warunkach niniejszej licencji, które mogą odnosić się zarówno do autorów encyklopedii nowego świata, jak i do bezinteresownych wolontariuszy Fundacji Wikimedia. Aby zacytować ten artykuł, Kliknij tutaj, aby wyświetlić listę akceptowalnych formatów cytowania.Historia wcześniejszych wypowiedzi wikipedystów jest dostępna dla badaczy tutaj:
historia tego artykułu od czasu jego zaimportowania do Encyklopedii Nowego Świata:
Uwaga: niektóre ograniczenia mogą mieć zastosowanie do korzystania z poszczególnych obrazów, które są oddzielnie licencjonowane. |