MTV

MTV

Launched

Parent Company

Sister Networks

MTV stworzyło wiele siostrzanych kanałów w USA i powiązanych kanałów na całym świecie, z których niektóre stały się niezależne. Wpływ MTV na publiczność, w tym kwestie związane z cenzurą i aktywizmem społecznym, od lat jest przedmiotem dyskusji.

Historia

Pre-history (1977-1981)

pre-historia MTV rozpoczęła się w 1977 roku, kiedy Warner Cable (oddział Warner Communications z Warner Bros.) i przodek Warner-Amex Satellite Entertainment (WASEC) uruchomili pierwszy dwukierunkowy interaktywny system telewizji kablowej, QUBE, w Columbus, Ohio. System QUBE oferował wiele specjalistycznych kanałów. Jednym z tych wyspecjalizowanych kanałów był Sight On Sound, kanał muzyczny, który zawierał nagrania z koncertów i programy telewizyjne zorientowane na muzykę; dzięki interaktywnej usłudze QUBE widzowie mogli głosować na swoje ulubione piosenki i artystów.

oryginalny format programowy MTV został stworzony przez Roberta W. Pittmana, który później został prezesem i dyrektorem generalnym (CEO) MTV Networks. Pittman testował format muzyczny, produkując i prowadząc 15-minutowy program, Album Tracks, w nowojorskiej stacji telewizyjnej WNBC pod koniec lat 70.

szef Pittmana, wiceprezydent wykonawczy WASEC John Lack, prowadził PopClips, serial telewizyjny stworzony przez byłego solowego artystę Monkee, Michaela Nesmitha, którego uwaga skupiła się na formacie teledysku pod koniec lat 70. inspiracją dla PopClips był podobny program w nowozelandzkiej sieci TVNZ, Radio with Pictures, który miał swoją premierę w 1976 roku. Sama koncepcja była w pracach od 1966 roku, kiedy to duże wytwórnie płytowe zaczęły dostarczać New Zealand Broadcasting Corporation promocyjne klipy muzyczne do odtwarzania na antenie bez żadnych opłat (niewielu artystów odbyło długą podróż do Nowej Zelandii, aby pojawić się na żywo).

muzyczny debiut telewizyjny

w sobotę, 1 sierpnia 1981 roku, o godzinie 12:01 czasu wschodniego, MTV wystrzeliła słowami „Ladies and gentlemen, rock and roll”, wypowiedzianymi przez Johna Lacka, i odtworzyła materiał filmowy z pierwszego odliczania startu promu kosmicznego Columbia, który miał miejsce na początku tego roku, oraz ze startu Apollo 11. Po tych słowach natychmiast pojawiła się oryginalna piosenka MTV, chrupka rockowa melodia skomponowana przez Jonathana Eliasa i Johna Petersena, odtwarzająca zdjęcia z lądowania na Księżycu Apollo 11, a flaga z logo MTV zmienia różne kolory, tekstury i wzory. Producenci MTV, Alan Goodman i Fred Seibert, wykorzystali to nagranie jako zarozumiałość. Seibert powiedział, że pierwotnie planowali użyć cytatu Neila Armstronga „one small step”, ale prawnicy powiedzieli, że Armstrong ma swoje nazwisko i podobieństwo, a Armstrong odmówił, więc cytat został zastąpiony dźwiękiem pikającym.

pierwszym teledyskiem pokazanym w MTV był utwór „Video Killed The Radio Star”zespołu Buggles. Następnie powstał teledysk do utworu Pat Benatar „You Better Run”. Sporadycznie ekran był czarny, gdy pracownik MTV włożył taśmę do magnetowidu. Dolna trzecia grafika MTV, która pojawia się w pobliżu początku i końca teledysków, w końcu używała rozpoznawalnego kroju Kabel przez około 25 lat, ale te Grafiki różniły się w pierwszym dniu emisji MTV; były ustawione w innym kroju i zawierały informacje o wytwórni płytowej, takie jak rok i nazwa wytwórni.

jako szef programowania, Robert W. Pittman zwerbował i zarządzał zespołem, w skład którego wchodzili Tom Freston (który zastąpił Pittmana na stanowisku CEO MTV Networks), Fred Seibert, John Sykes, Carolyn Baker (szef działu talent and acquisition), Marshall Cohen (szef działu research), Gail Sparrow (dział talent and acquisition), Sue Steinberg (producent wykonawczy), Julian Goldberg, Steve Lawrence, Geoff Bolton; producenci studyjni i scenarzyści MTV News/współpracownicy Liz Nealon, Nancy LaPook i Robin Zorn; Steve Casey (twórca nazwy ” MTV ” i jej pierwszy dyrektor programowy), Marcy Brahman, Ronald E. „Buzz” Brindle i Robert Morton. Kenneth M. Miller jest uznawany za pierwszego dyrektora technicznego, który oficjalnie uruchomił MTV ze swojego Nowego Jorku.

efekt MTV był natychmiastowy w miejscach, gdzie prowadzony był nowy kanał teledysków. W ciągu kilku miesięcy sklepy płytowe w obszarach, w których MTV było dostępne, sprzedawały muzykę, której nie grały lokalne stacje radiowe, takie jak Men at Work, Bow Wow Wow I The Human League. MTV zapoczątkowało drugą brytyjską inwazję. Brytyjscy aktorzy byli przyzwyczajeni do używania teledysków przez pół dekady.

Following Concepts (1981-1992)

HBO miało również 30-minutowy program teledysków o nazwie Video Jukebox, który po raz pierwszy został wyemitowany w czasie premiery MTV i trwał do końca 1986 roku. Superstacja WTBS uruchomiła nocne utwory 3 czerwca 1983 roku, z maksymalnie 14-godzinnym airplay ’ em teledysku w każdy późny weekend do 1985 roku. Jego najbardziej zauważalną różnicą było to, że czarni artyści otrzymali airplay, który MTV początkowo zignorowało. Program trwał do końca maja 1992 roku.

wkrótce po tym, jak TBS rozpoczęło nocne utwory, NBC uruchomiło program do teledysku o nazwie Friday Night Videos, który został uznany za odpowiedź telewizji sieciowej na MTV. Później przemianowany po prostu na Friday Night, program trwał od 1983 do 2002 roku. Udział ABC w programie teledyskowym z 1984 roku, ABC Rocks, był znacznie mniej udany, trwający zaledwie rok.

założyciel TBS Ted Turner założył kanał muzyczny Cable w 1984 roku, mający na celu odtwarzanie szerszej mieszanki teledysków, niż pozwalał na to rock formatu MTV. Jednak po miesiącu jako przedsięwzięcie tracące pieniądze, Turner sprzedał go MTV, która przebudowała kanał na VH1.

wkrótce po premierze Disney Channel wyemitował program o nazwie D-TV, będący akronimem MTV. W programie wykorzystano kawałki muzyczne, zarówno od obecnych, jak i dawnych artystów. Zamiast teledysków, program wykorzystywał klipy różnych starych kreskówek Disneya i filmów animowanych, aby przejść do piosenek. Program był emitowany w wielu formatach, czasami między serialami, czasami jako własny program, a innym razem jako jednorazowe promocje. Promocje były emitowane zarówno na Disney Channel, jak i NBC. Program emitowany był w różnych okresach w latach 1984-1999. W 2009 roku Disney Channel ożywił koncepcję D-TV nową serią krótkich odcinków o nazwie Re-Micks.

mniej teledysków (2000-2008)

w latach 1995-2000 MTV odtwarzało o 36,5% mniej teledysków. Prezes MTV Van Toeffler wyjaśnił: „najwyraźniej nowość polegająca na pokazywaniu teledysków przestała działać. Wymagało to od nas odkrywania siebie na nowo przed współczesną publicznością.”Pomimo ukierunkowanych wysiłków, aby odtwarzać niektóre rodzaje teledysków w ograniczonej rotacji, MTV znacznie zmniejszyło ogólną rotację teledysków do połowy 2000 roku. podczas gdy teledyski były wyświetlane w MTV do ośmiu godzin dziennie w 2000 roku, w roku 2008 odnotowano średnio tylko trzy godziny teledysków dziennie w MTV. Wzrost Internetu jako dogodnego miejsca do promocji i oglądania teledysków sygnalizował ten spadek.

w miarę upływu dekady MTV kontynuowało odtwarzanie niektórych teledysków zamiast relegować je wyłącznie do siostrzanych kanałów, ale mniej więcej w tym czasie kanał zaczął emitować teledyski tylko we wczesnych godzinach porannych lub w skróconej formie Na Total Request Live. W wyniku tych zmian programowych Justin Timberlake błagał MTV, aby ” odtwarzała więcej cholernych filmów!”, wygłaszając przemówienie podczas Gali Video Music Awards 2007.

pomimo wyzwania ze strony Timberlake’ a, MTV nadal zmniejszało swój całkowity czas rotacji teledysków w 2007 roku, a kanał wyeliminował długie specjalne tagi dla teledysków, takie jak „Buzzworthy” (dla niedostatecznie reprezentowanych artystów), „Breakthrough” (dla oszałamiających wizualnie teledysków) i „Spankin ’ New” (dla zupełnie nowych teledysków). Dodatkowo, historyczny krój kabla, który MTV wyświetlało na początku i końcu wszystkich teledysków od 1981 roku, został wycofany na rzecz większego tekstu i mniejszej ilości informacji o wytwórni i reżyserze teledysku. Klasyczną czcionkę można nadal zobaczyć w „prechyroned” wersjach starych filmów na siostrzanej sieci VH1 Classic, które miały informację o tytule nagraną na tej samej taśmie, co sam film.

Programowanie

programy animowane (1991-2011)

aby stać się bardziej zróżnicowaną siecią skupiającą się na młodzieży i kulturze, a także muzyce, MTV dodało animowane programy do swojej oferty na początku lat 90. Animation showcase Liquid Television (koprodukcja BBC i MTV wyprodukowana w San Francisco przez Colossal Pictures) był jednym z pierwszych programów kanału skupiających się na medium. Oprócz emisji oryginalnych programów stworzonych specjalnie dla MTV, kanał od czasu do czasu emitował również odcinki oryginalnej serii kreskówek wyprodukowanych przez siostrzany kanał Nickelodeon (Nicktoons) na początku lat 90.

MTV ma historię kreskówek z dojrzałymi tematami, w tym Beavis i Butt-Head, Æon Flux, Celebrity Deathmatch, Undergrads, Clone High I Daria. Chociaż kanał zadebiutował w wielu innych serialach animowanych, kilka innych seriali animowanych MTV zostało odnowionych na kolejne sezony, niezależnie od ich odbioru.

we wrześniu 2009 roku kanał wyemitował program Popzilla, który prezentował i naśladował gwiazdy w formie animowanej. MTV ponownie wprowadziło animowane programy do swojej oferty wraz z powrotem Beavisa i Butt-head w 2011 roku, po 14 latach poza anteną, obok zupełnie nowych programów animowanych, takich jak Good Vibes (z których ostatni został później anulowany).

• przygody Chico i Guapo (2006)
• Æon Flux (1995)
• Beavis i Butt-Head (1993-1997; 2011)
• Bracia Grunt (1994-1995)
• Kreskówka Sushi (1997-1998)
• Celebrity Deathmatch (1998-2002, 2006)
• clone high USA (2003)
• Daria (1997-2002)
• DJ & the fro (2009)
• piątek: Serial animowany (2007)
• Fur TV (2008)
• Downtown (1999-2000)
• Good Vibes (2011)
• the Head (1994-1996)
• Jean-Claude LeThargic (1994-1995)
• Liquid Television (1991-1994)
• the MAXX (1995)
• migrena boy (1996-1997)
• popzilla (2009)
• spider-man: the new animated series (2003)
• Spy groove (2000)
• stacja zero (1999)
• Stevie i Zoya (początek lat 90.)
• Super Adventure Team (1998)
• 3 South (2002-2003)
• undergrads (2001)
• gdzie moje psy? (2006)