najemnik

najemnik, najemnik zawodowy, który walczy dla każdego państwa lub narodu bez względu na interesy lub kwestie polityczne. Od najwcześniejszych dni zorganizowanych działań wojennych, aż do rozwoju wojsk o statusie politycznym w połowie XVII wieku, rządy często uzupełniały swoje siły zbrojne o najemników.

zatrudnienie najemników może być politycznie niebezpieczne, a także kosztowne, jak w przypadku wczesnych XIV-wiecznych almogaváres, hiszpańskich frontierów wynajętych przez Cesarstwo Bizantyjskie do walki z Turkami. Po pokonaniu wroga almogavarowie odwrócili się od swoich patronów i zaatakowali bizantyjskie miasto Magnezja (współczesne Alaşehir, Tur.). Po zabójstwie ich przywódcy spędzili dwa lata spustoszając Trację, a następnie przenieśli się do Macedonii.

Po wojnie stuletniej (1337-1453) Europa została opanowana przez tysiące ludzi, którzy zostali wyszkoleni do walki. W XV wieku „wolne kompanie” żołnierzy Szwajcarskich, włoskich i niemieckich sprzedawały swoje usługi różnym książętom i książętom. Ci najemni żołnierze, często chciwi, brutalni i niezdyscyplinowani, byli w stanie zdezerterować w przeddzień bitwy, zdradzić swoich patronów i grabić cywilów. Wiele z ich buntowniczych zachowań było wynikiem niechęci pracodawcy lub niezdolności do płacenia za swoje usługi. Gdy egzekwowano sztywną dyscyplinę, podtrzymywaną szybką zapłatą (jak w armii Maurycego z Nassau), najemnicy mogli okazać się skutecznymi żołnierzami. Szwajcarscy żołnierze byli wynajmowani na dużą skalę w całej Europie przez własne rządy kantonalne i cieszyli się wysoką renomą. W XVIII-wiecznej Francji pułki Szwajcarskie były elitarnymi formacjami w regularnej armii.

od końca XVIII wieku najemnicy byli jednak w większości indywidualnymi żołnierzami fortuny. Od czasu II wojny światowej zdobyli oni pewne znaczenie za swoje wyczyny w niektórych krajach Trzeciego Świata, zwłaszcza w Afryce, gdzie byli zatrudniani zarówno przez rząd, jak i przez grupy antyrządowe.