ocena mięśni paraspinalnych klatki piersiowej w diagnostyce ALS

Dystrybucja zaangażowania mięśni, oceniana klinicznie i elektromiograficznie, była analizowana prospektywnie u 55 kolejnych pacjentów ze stwardnieniem zanikowym bocznym (ALS) oraz u 54 pacjentów z innymi zespołami głównie motorycznymi, z których niektórzy zostali skierowani z podejrzeniem ALS. U pacjentów ze stwardnieniem rozsianym najczęściej występowały zmiany w mięśniach dystalnych kończyn i mięśniach paraspinalnych klatki piersiowej, bardziej niż w mięśniach bliższych kończyn i czaszki. Częstość występowania objawów opuchlizny w ALS była większa u kobiet niż u mężczyzn. Wzorce te sugerują selektywną podatność określonych populacji neuronalnych. Podatność mięśni ściętych, zilustrowana przez wyniszczenie paraspinalne klatki piersiowej lub opadanie głowy i ramion, była pomocnym znakiem różnicowym w diagnozowaniu ALS. Elektromiografia paraspinalna klatki piersiowej była szczególnie cenna w odróżnianiu ALS od innych zaburzeń, takich jak połączona amiotrofia kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego lub zapalenie wielomięśniowe, które może maskować się jako ALS. Stwierdzenie zaniku unerwienia na biopsji mięśni klatki piersiowej było diagnozowane w trudnych przypadkach. Ponieważ mięśnie paraspinalne klatki piersiowej są często dotknięte ALS i oszczędzone w amiotrofii spondylotycznej, ich ocena zapewnia praktyczną strategię odróżniania ALS od innych zespołów motorycznych.