7 marca, 2021

OSTEOLOGIA ptaków morskich

Rodzaj Diomedea

sześć gatunków wymienionych tutaj.

śnieżny lub wędrowny Albatros Diomedea exulans, Crozet, Kerguelen, Macquarie Is., Heard, Marion I., S. Georgia.
Albatros nowozelandzki Diomedea antipodensis, (dawniej exulans) dwa podgatunki:
- Albatros Antypodiański Diomedea a. antipodensis, Antipodes Is.
- Gibson ’ s or Auckland Wandering Albatross Diomedea a. gibsoni. Auckland Jest. off New Zealand
Amsterdam Albatross Diomedea amsterdamensis, Amsterdam I. (dawniej exulans)
Tristan lub Gough Albatros Diomedea dabbenena, Tristan da Cunha i Gough Is. (dawniej exulans)
Południowy Albatros Królewski Diomedea epomophora, Auckland i Campbell Is.
Albatros północny Diomedea sanfordi, Nowa Zelandia i Chatham Is.

ewolucja i taksonomia

Albatrosy Wielkie to ptaki półkuli południowej. Rozmnażają się na kilku wyspach w południowej części wszystkich trzech głównych oceanów i wędrują poza sezonem lęgowym, a gdy są niedojrzałe. Niemniej jednak niektóre gatunki mają mniej lub bardziej ograniczony obszar. Albatros Tristan ogranicza się głównie do Południowego Atlantyku. Obie rasy Nowej Zelandii lub Antypodian/Gibson ’ s Albatross prawie nie poruszają się poza południowym Oceanem Indyjskim, podobnie jak Amsterdam Albatross w jeszcze bardziej ograniczonym zasięgu wokół wyspy lęgowej. Zarówno Królewscy, jak i śnieżny Albatros wędrują po świecie.

zachowanie

wszystkie gatunki Diomedea są majestatycznymi „żaglowcami”, bardzo przystosowanymi do życia na otwartych oceanach. Są to ptaki ciężkie (8 + kg) o długich i wąskich skrzydłach i wysokim obciążeniu skrzydeł. Proporcje skrzydeł wynoszą około 15,3. Ich anatomia jest zaprojektowana do dynamicznego szybowania na sztywnych rozpostartych skrzydłach, przy użyciu silnych wiatrów i updraftów do pokonywania dużych odległości przy niskich kosztach energii. Mięśnie lotne są małe i pierwotnie przystosowane do sił statycznych, a nie do aktywnych ruchów skrzydeł, takich jak mniejsze tubenozy. Mięśnie lotu zajmują tylko około 6% całkowitej masy ciała ptaka (u „przeciętnego” ptaka około 16%). Żerowanie odbywa się głównie przez dokarmianie powierzchniowe. Wędrujące Albatrosy rzadko nurkują i jeśli robią mniej niż pół metra. Mimo pelagicznego życia Albatrosy wielkie są niezmiernie dobrymi wędrownikami, w przeciwieństwie do większości innych tubenozów, które są zdolne tylko do tasiemki lub krótkiego skrzydła.

Osteologia

Snowy or Wandering Albatros Diomedea exulans (chionoptera), Collected by a German whaler, 1907.
Culmen: 168,5 mm; Całkowita: 264 mm, dorosły nieosłonięty.

Tristan Albatross Diomedea dabbenena,
Courtesey of G. v. D. Brink

Południowy Albatros Królewski Diomedea epomophora. Sidła, NZ.
Culmen: 190 mm, razem: ok. 305 mm, Dorosły samiec. Courtesey of B. Zonfrillo, Univ. of Glasgow, Scotland