oznaczanie fluktuacji otwarcia glottic nową metodą opartą na nosogaryngoskopii

zrozumienie fluktuacji otwarcia glottis ma znaczenie w diagnozowaniu dysfunkcji rdzenia głosowego. Nosofaryngoskopia może zaoferować bezpośrednią metodę wizualizacji otwierania i zamykania głośników. Jednak duża ilość danych obrazowych stanowi istotne wyzwanie dla ilościowej analizy nagrań wideo. W ten sposób automatyczna metoda przetwarzania obrazu pozwalająca na analizę wsadową obrazów glottycznych staje się klinicznie ważna. Poniżej przedstawiamy metodę przetwarzania obrazu z wykorzystaniem Gaussa wygładzającego filtra i segmentacji progowej, a następnie różnicowania i wykrywania krawędzi obrazu w celu śledzenia zmian wymiarów głośnika (obszaru otwarcia). W naszym badaniu opracowano również ocenę ilościową rzeczywistej wielkości glottycznej do kalibracji. Metoda ta została wykorzystana do analizy różnych danych wideo uzyskanych z klinicznej nosofaryngoskopii 8 zdrowych osób podczas normalnego oddychania, oddychania z kaszlem lub z dźwiękiem „Hee”. Wyniki wykazały, że obliczony przebieg zmiany obszaru głośności był zgodny z obserwowanymi fluktuacjami głośności w filmie z nosogardzieli. Tak więc nasza proponowana metoda może zapewnić dokładne i skuteczne wykrywanie przysłony głośnej i szybką ocenę fluktuacji głośnych, aby pomóc w klinicznej diagnostyce dysfunkcji strun głosowych i innych patologii dróg oddechowych.