Państwo Hyderabad

Hyderabad i Berar, 1903

Hyderabad i Berar pod Nizamami, było największym państwem książęcym w brytyjskim Raj. Region Berar z dzisiejszego Vidarbha w Maharasztrze został połączony z prowincjami centralnymi w 1903 roku tworząc prowincje Central i Berar. Państwo Hyderabad znajdowało się na południowo-środkowym subkontynencie indyjskim w latach 1724-1948, rządzonym przez dziedzicznego Nizama, który był muzułmaninem. W Księstwie silnie reprezentowany był Islam, choć większość ludności stanowili hinduiści. Podczas rozbioru Indii w 1947 roku Nizam z Hyderabadu zadeklarował zamiar nie przyłączenia się ani do nowo powstałych Indii, ani Pakistanu. Następnie Indie rozpoczęły operację Polo, która doprowadziła do wchłonięcia Hyderabadu do Unii indyjskiej. Nizam należał do najbogatszych ludzi na świecie. Był najwyższym rangą wśród książąt indiańskich i jednym z pięciu uprawnionych do salutu z 21 dział. W miarę jak Moghulowie tracili władzę i wpływy, rosła władza Nizamów.

w przeciwieństwie do cesarza Moghul, Nizamowie nie poparli Pierwszej Wojny o niepodległość Indii w 1857 roku, a następnie Nizamowie cieszyli się przychylnością Brytyjczyków, którzy nazywali ich „wiernym sojusznikiem”. Politycznie bystre przywództwo zaowocowało stabilnym stanem, w którym rozkwitła Kultura muzułmańska i nauka. Dzięki licznym instytucjom edukacyjnym i kulturalnym utworzonym przez Nizamów, Hyderabad znalazł się dobrze przygotowany do przejęcia przywództwa w rozwoju technologicznym Indii. Został nazwany Indyjskim odpowiednikiem kalifornijskiej ” Doliny Krzemowej.”Ogólnie rzecz biorąc, dziedzictwo Nizam zapewniło regionowi dalszy dobrobyt.

Historia

Hyderabad został założony przez dynastię Qutb Shahi z Golkondy. W 1686 roku cesarz Mogołów Aurangzeb prowadził kampanię na Dekanie w celu pokonania hinduskich Marathów i podbicia Niepodległych Państw Dekanu. Przed kampanią Mughalowie kontrolowali północno-zachodni Dekan, w tym Khandesh i Berar, ale kontrola Mogołów zakończyła się nad rzeką Godavari. Aurangzeb zdobył Golkondę i Bijapur w 1687 roku, rozszerzając kontrolę Mogołów na południe od rzeki Kryszna.

Imperium Mogołów zaczęło słabnąć za panowania wnuka Aurangzeba, Muhammada Szacha. Urzędnik Mogołów, Asif Jah, zdradliwie pokonał konkurencyjnego gubernatora Mogołów, aby przejąć kontrolę nad południowymi prowincjami Imperium, ogłaszając się Nizam-al-Mulk z Hyderabadu w 1724 roku. Cesarz Mogołów, pod ponownym atakiem Marathów, nie był w stanie temu zapobiec.

Nizamowie patronowali Islamskiej sztuce, kulturze i literaturze oraz mieli system kolejowy zwany rządowymi Kolejami państwowymi Nizam. Szariat-Islamski Kodeks prawa religijnego, był naczelną zasadą oficjalnej machiny Nizamów.

w czasie panowania rajów brytyjskich, seniormost (21-działowe) Państwo Książęce w Indiach Brytyjskich, Hyderabad był regionem o powierzchni 82 000 mil kwadratowych (212 000 km2) (większym niż Anglia I Szkocja razem wzięte) w Dekanie rządzonym przez dynastię Asif Jahi, która nosiła tytuł Nizam i została nadana tytułem jego wywyższonej wysokości przez Imperium Brytyjskie. Nizam założył wiele instytucji w imieniu dynastii. Założył szkoły, kolegia, madrasas (Islamskie seminaria) i Uniwersytet, który przekazywał edukację w Urdu. Zainspirowany elitarnym i prestiżowym ICS (Indian Civil Service), założył HCS (Hyderabad Civil Service). Tempo, z jakim gromadził bogactwo, sprawiło, że w latach 30. stał się jednym z najbogatszych ludzi na świecie.noszenie prezentu, zwanego Nazrana w lokalnym dialekcie, zgodnie z wartością netto podczas spotkania z Nizamem było de facto koniecznością. Kiedy ostatni Kalif Osmański, Abdul Mejid II został obalony przez Turcję w 1924 roku, to Nizam udał się na ratunek byłemu kalifowi, który nie miał środków, aby się utrzymać, zapewniając roczny zasiłek. W 1931 roku syn ostatniego Nizama poślubił córkę Abdula Mejida II. Stosunki między różnymi wyznaniami w Hyderabadzie były na ogół serdeczne. Sprzymierzając się z Brytyjczykami, Nizam zapewnił swojemu państwu stabilność i pokój. VII Nizam, którego własny styl życia był niemal ascetyczny, patronował zarówno hinduistycznym, jak i muzułmańskim instytucjom. Podarował corocznie Złotą świątynię w Amritsarze. Wczesny sojusz z Brytyjczykami zapewnił stabilność Państwu, które nie przyłączyło się do antybrytyjskiej rebelii w 1857 roku.

po brytyjskim Raj (1947-48)

Kiedy Indie uzyskały niepodległość w 1947 roku, Brytyjczycy pozostawili wybór niepodległości lub zjednoczenia lokalnym władcom państw Książęcych. Muzułmański władca Hyderbadu, ostatni Nizam, pragnął pozostać niezależny. Najpierw próbował ogłosić Hyderabad jako część Pakistanu (zdecydowanie opowiadał się za utworzeniem Pakistanu), ale rząd brytyjski nie zezwolił na to. W tym samym roku ogłosił zamiar uzyskania niepodległości. Ta przyspieszona operacja Polo, nazwana na cześć 17 pól Polo w Hyderabadzie. Armia indyjska wkroczyła 13 września. Pięć dni później, w obliczu Niewielkiego oporu ze strony znacznie mniejszych sił z Hyderabadu, państwo stało się częścią Indii. Osman Ali Khan pozostał Nizamem aż do śmierci. Jego wnuk, Jah Asaf Jah był tytularnym Nizamem do czasu zniesienia przez Indie tytułów Książęcych w 1972 roku.

Hyderabad dzisiaj

w 1956 roku podczas reorganizacji stanów indyjskich, Stan Hyderabad został podzielony między Andhra Pradesh, Maharashtra i Karnataka. Ostatni Nizam, Mir Osman Ali Khan, zmarł w 1967 roku.

administracyjnie Stan Hyderabad składał się z szesnastu dystryktów, zgrupowanych w cztery dywizje. Rejon Aurangabad obejmował okręgi Aurangabad, Beed, Nanded i Parbhani; Rejon Gulbargah (Gulbargah) obejmował Dystrykt Bidar, Gulbarga, Dystrykt Osmanabad i Dystrykt Raichur; Dystrykt Gulshanabad lub rejon Medak obejmował Atraf-i-Baldah, Mahbubnagar, Medak, Nalgonda (Nalgundah) i dystrykty Nizamabad, a rejon Warangal obejmował Adilabad, Karimnagar i Warangal

Hyderabad stan w 1909

urdu (w szczególności unikalny dialekt Dakhani), telugu, marathi i kannada są ważnymi językami używanymi w Hyderabadzie i Andhra Pradesh dzisiaj. Biryani, pikantne danie z ryżu i mięsa, należy do pozostałości kuchni Nizami.

partia polityczna MIM (Majlis-Ittehadul-Muslimeen), z Qasim Rizvi jako jednym z założycieli, jest wybitny. Obecnie na czele MIM stoi Rodzina Owaisi. Ich obecność znacznie zmalała Ostatnio i obecnie ogranicza się głównie do obszarów Starego Miasta w Hyderabadzie.

Hyderabad ma znaczną populację szyicką, a jego wiele sanktuariów sufickich nadal przyciąga turystów i pielgrzymów, zarówno nie-muzułmańskich, jak i muzułmańskich.

dziedzictwo

ostatni Nizam był filantropem, który również przyczynił się finansowo do działań wojennych Wielkiej Brytanii. Po jego śmierci jego spadkobiercy pokłócili się o majątek, który obejmował bezcenną kolekcję biżuterii. Ostatecznie został on zakupiony przez rząd indyjski za ułamek jego wartości.

Hyderabad nadal jest ważnym ośrodkiem kultury muzułmańskiej i stypendium. Populacja muzułmańska w mieście wynosi około 40 procent. Barkat Ali Khan Mukarram Jah Asaf Jah VIII urodzony 6 października 1933, jest” tytularnym ” Nizamem. Jego historia jest opowiedziana w powieści Johna Zubrzyckiego The last Nizam: an Indian prince in the Australian outback (2006). Po spędzeniu czasu w odległej części Australii przeniósł się do Stambułu w Turcji. Żaden z majątku rodziny nie przetrwał. Hyderabad jest również wiodącym centrum technologii, opierając się na doskonałych obiektach edukacyjnych.

Nizams

1. Mir Qamaruddin Khan, Nizam ul Mulk, Asaf Jah I (1720-1748)
2. Mir Ahmed Ali Khan, Nizam-ud-Dowlah Nasir Jang (1748-1750)
3. Nawab Hidayat Mohi-ud-din Sa ’ adu ’ llah Khan Bahadur, Muzaffar Jang (1750-1751)
4. Nawab Syed Mohammed Khan, Amir ul Mulk, Salabat Jang (1751-1762)
5. Nawab mir Nizam Ali Khan Bahadur, Nizam ul Mulk, Asaf Jah II (1762-1803)
6. Nawab Mir Akbar Ali Khan Sikandar Jah, Asaf Jah III (1803-1829)
7. Nawab mir farkhonda Ali Khan Nasir-ud-Daulah, Asaf Jah IV (1829-1857)
8. Nawab mir tahniat ali khan Afzal ud Daulah, Asaf Jah V (1857-1869)
9. Fateh Jang Nawab Mir Mahboob Ali Khan, Asaf Jah VI (1869-1911)
10. Fateh Jang Nawab Mir Osman Ali Khan, Asaf Jah VII (1911-1948)

uwagi

• ten artykuł zawiera tekst z Encyclopædia Britannica Eleventh Edition, publikacji obecnie w domenie publicznej.
• Allen, Charles i Sharada Dwivedi. 1986. Życie Książąt indiańskich. Londyn, Wielka Brytania: Arena. ISBN 9780099465300
• Cohen, Benjamin B. 2007. Kingship and colonialism in India ’ s Deccan, 1850-1948. Nowy Jork, NY: Palgrave Macmillan. ISBN 9781403974471
• 1988. Hyderabad and British paramountcy, 1858-1883. Delhi, IN: Oxford University Press. ISBN 9780195622317
• Vi. 2007. Hyderabad, the social context of industrialization, 1875-1948. New Delhi, w: Orient Longman. ISBN 9788125015659
• Zubrzycki, Jan. 2006. Ostatni Nizam: Indyjski Książę na australijskim pustkowiu. Sydney, AU: Pan Macmillan. ISBN 9780330423212

• dziedzictwo nienawiści i niepokoju
• Przewodnik po współczesnym Hyderabadzie
• Los kulturowy stanu Hyderabad