Phys. Rev. 163, 1315 (1967)-emisja cząstek alfa podczas rozszczepienia jądrowego przy umiarkowanych energiach wzbudzenia

protony, deuterony i jony helu o różnych energiach do 42 MeV zostały użyte do wywołania rozszczepienia w cienkich celach Th232, U235, U238 i NP237. emisja cząstek α podczas rozszczepienia została wykryta przez system detektorów półprzewodnikowych sprzężonych z systemem analizy wysokości impulsu z bramką koincydencyjną. cząstki α emitowane przed rozszczepieniem odróżniano od towarzyszących cząstkom α Przez ścisłą korelację kątową między cząstką α a fragmentami rozszczepienia, która panuje w tym drugim przypadku. Stwierdzono, że prawdopodobieństwo emisji α podczas rozszczepienia jest niewrażliwe na energię wzbudzenia w przedziale energetycznym od około 5 do 38 MeV dla różnych ciężkich jąder od toru do plutonu. Istnieje sugestia, że emisja cząstek α jest frakcyjnie bardziej prawdopodobna dla samoistnego rozszczepienia niż dla rozszczepienia tych samych jąder wzbudzonych do energii ≥5 MeV. wykryto emisję cząstek α w rozszczepieniu At213 (Bi209+42 MeV α), przy czym prawdopodobieństwo rozszczepienia towarzyszącego α wynosi około 13 tego dla typowego nuklidu toru lub uranu. Możliwy wpływ momentu pędu na prawdopodobieństwo emisji α podczas rozszczepienia był poszukiwany przez formowanie Pu239 na dwa różne sposoby, przy czym energia wzbudzenia była taka sama, ale moment pędu różny. Nie zaobserwowano istotnego działania. Zaobserwowano korelację między energią cząstek α a ostrością ich rozkładu kątowego w stosunku do fragmentów rozszczepienia, która była obserwowana przy niższych energiach, a także utrzymywała się przy wyższych energiach wzbudzenia. W eksperymencie mającym na celu ustalenie, czy istnieje korelacja między prawdopodobieństwem emisji cząstek α a stosunkiem masy dwóch ciężkich fragmentów rozszczepienia, istnieje sugestia, że prawie symetryczne fragmenty mają nieco mniejsze prawdopodobieństwo emisji cząstek α niż asymetryczne ciężkie fragmenty, chociaż efekt nie jest bardzo wyraźny.

• otrzymane 19 czerwca 1967

doi:https://doi.org/10.1103/PhysRev.163.1315