PMC
dyskusja
częstość występowania endometriozy wśród kobiet w wieku rozrodczym według różnych badań wynosi od 5 do 15%. W jednym badaniu stwierdzono, że rozkład pomiędzy poszczególnymi etapami wynosi: etap I, 32,5%; II, 9,3%, III, 1,1%; IV, 2,3%. W naszym badaniu u 41% kobiet stwierdzono endometriozę w stadium III/IV. Może to być spowodowane tym, że badanie zostało przeprowadzone w ośrodku skierowań na studia wyższe. Jego częstość występowania w populacji niepłodnych wynosi około 20-48%. W naszym badaniu 21.Stwierdzono, że 9% kobiet cierpi na niepłodność.
objawy kliniczne endometriozy są zróżnicowane i większość badań wykazała sprzeczne wyniki między rodzajem i miejscem zmian endometriotycznych, stadium choroby oraz częstością i nasileniem objawów w obrębie miednicy. Bolesne miesiączkowanie, objaw najczęściej zgłaszany przez kobiety z endometriozą, stwierdzono zmiennie związane z wczesnymi, grudkowymi i nietypowymi implantami, zaawansowanymi stadiami choroby i oceną klasyfikacji AFS, ale nie etapem. Jedynym silnym związkiem obserwowanym przez większość badaczy jest między głębokimi tylnymi zmianami ślepymi a dyspareunią. W naszym obecnym badaniu wtórne bolesne miesiączkowanie, ból w podbrzuszu i dyspareunia były trzema najczęstszymi objawami. U pacjentów z ciężką dyspareunią i bolesnym miesiączkowaniem stwierdzono Głębokie naciekowe zmiany w POD i zrostach oraz zwłóknienie więzadeł macicy. Pacjenci z endometriozą macicy, pęcherza moczowego lub jelit mieli niską ocenę, ale rozległą chorobę w laparoskopii. Niskie wyniki wynikały z braku choroby otrzewnej.
Diagnostyka i leczenie endometriozy metodą laparoskopii wymaga lekarza z doświadczeniem w chirurgii laparoskopowej, ponieważ endometrioza może wykazywać zarówno zmiany klasyczne, jak i nieklasyczne. U wielu pacjentów tylko zwłóknienie lub zrosty mogą być widoczne na wstępnej ocenie i diagnozy endometriozy może być całkowicie pominięte. Na przykład w przegrodzie odbytowo-pochwowej może występować zbiór endometriotyczny i może występować jako zrosty odbytnicy do POD i zwłóknienie więzadeł macicy. Chyba że rozległa adhesioliza jest zrobione i włókniste zmiany wycięte, można przegapić zmiany i nie może zaoferować pełną ulgę objawów dla pacjenta. W takich sytuacjach laparoskopia zapewnia idealną konfigurację z zaletami dobrej wizualizacji anatomii miednicy i powiększenia. Pomaga to zidentyfikować nieklasyczne zmiany i wyraźnie wizualizować zmiany na pęcherzu, jelit, moczowodów i POD. Ponadto istnieje minimalne obchodzenie się z tkankami i wysuszanie oraz precyzyjna hemostaza podczas laparoskopii. Tak więc szanse na zrosty pooperacyjne są mniejsze. Minimalne szwy i małe nacięcia na brzuchu prowadzi do minimalnego bólu pooperacyjnego i szybszego powrotu pacjenta do zdrowia.
dla porównania, wizualizacja przy laparotomii jest niewystarczająca ze względu na ograniczoną przestrzeń i obecność esicy rektoralnej. Ponadto, w laparotomii mniejsze zmiany nie mogą być wizualizowane, a tym samym nie leczone. U tych pacjentów może nie wystąpić złagodzenie objawów lub większa szansa nawrotu choroby. Terapia medyczna może być również oferowana pacjentom z endometriozą, ale wad jest wiele. Należą do nich efekty hipoestrogenne i nawrót endometriozy zaraz po przerwaniu leczenia. Również leki muszą być podejmowane codziennie i przez dłuższy czas, a zatem jest niewygodne dla pacjenta. Z drugiej strony zabieg chirurgiczny oferuje całkowitą resekcję zmian endometrialnych, a tym samym całkowite złagodzenie objawów. Można to zrobić albo w laparotomii lub laparoskopii.
w niniejszym badaniu laparoskopia pozostaje modalnością wyboru w diagnostyce, inscenizacji, a także leczeniu umiarkowanej do ciężkiej endometriozy.
celem leczenia chirurgicznego w przypadkach ciężkiej endometriozy jest usunięcie z miednicy wszystkich pozornych chorób endometriotycznych w miarę możliwości, aby zapewnić pacjentowi wolne od objawów życie. Leczenie chirurgiczne w ciężkiej endometriozie różni się w zależności od wieku pacjenta, stanu płodności, symptomatologii i pragnień. W ten sposób można wykonać różne procedury, jak widać w badaniu. Niepłodność wymaga szczególnej opieki nawet w przypadku ciężkiej endometriozy, a chirurg nie powinien być bardzo agresywny, aby oszczędzić rezerwę jajników u takich pacjentów. Tacy pacjenci są natychmiast wysyłani na zabiegi artystyczne. Wskaźniki ciąży okazały się najwyższe w pierwszych 6 miesiącach po operacji w niniejszym badaniu i wielu innych. Należy podkreślić, że leczenie operacyjne ciężkiej endometriozy wymaga zaplanowanego wysiłku Wielospecjalistycznego. W razie potrzeby należy szukać pomocy eksperta chirurga jelita grubego i urologa w celu lepszego zarządzania pacjentem.
na szczególną uwagę zasługuje również endometrioza z udziałem układu urologicznego, ponieważ jest to rzadkie i ciche zaburzenie, które może prowadzić do niewydolności nerek. Zaangażowanie pęcherza moczowego, moczowodu, nerki i cewki moczowej wynosi odpowiednio 85, 10, 4 i 2%. Tylko wysoki wskaźnik podejrzliwości i badań obrazowych, takich jak nerki USG i IVP może pomóc w diagnostyce. Endometrioza moczowodowa jest zwykle pozajelitowa ze względu na bliskość moczowodów do więzadeł macicy i dlatego może być zaangażowana w zwłóknienie więzadeł macicy. Najnowsze badania sugerują, że laparoskopowa ureteroliza może być skuteczną opcją leczenia u większości pacjentów z endometriozą moczowodu. Donoszono o pomyślnym zastosowaniu chirurgii laparoskopowej, nawet w przypadku zabiegów, które tradycyjnie wymagały laparotomii. Duże doświadczenie z technikami endourologicznymi jest warunkiem sukcesu. U chorych zaleca się systematyczne stentowanie moczowodu przed chirurgicznym rozwarstwieniem ściany miednicy. Nasze badania odnotowały dwa takie przypadki. Jednym z przypadków była 19-letnia niezamężna dziewczyna z historią poprzedniej lewej nefrektomii na ciężkie wodonercze z bolesnym miesiączkowaniem, bólem prawego boku i masą w prawym dole biodrowym. IVP wykazało prawe wodonercze, a na laparoskopii zaobserwowano prawy guzek moczowodowy zwężający moczowód z prawą endometriomą. Oba zostały wycięte, a pacjent jest bezbolesny przy prawidłowych czynnościach nerek.
drugi przypadek dotyczył 30-letniej kobiety z nawracającą endometriozą, u której stwierdzono rozległą endometriozę otrzewnową z dużym endometriomatem. Pęcherz był przylegający do masy jajnika i nie można go było rozdzielić. W cystoskopii stwierdzono 2-cm endometriotyczny guzek wystający w błonie śluzowej pęcherza moczowego . Pacjent odmówił jednak cystostomii i wycięcia guzka i został poddany długotrwałej terapii supresyjnej.
endometrioza pęcherza moczowego
w niniejszym badaniu nie stwierdzono poważnych powikłań, zarówno wczesnych, jak i opóźnionych pooperacyjnie u pacjentów. U jednej pacjentki przestawiono laparotomię, ponieważ miała rozległą endometriozę obejmującą odbytnicę, a operację otwartą z wycięciem zmiany uznano za lepszą opcję. Był to przypadek 35-letniego pacjenta z pierwotną niepłodnością, u którego wystąpiły bolesne miesiączkowanie, dyspareunia i dyschezia. W laparoskopii POD został zatarty naciekiem macicy. Przy adhesiolizie stwierdzono, że choroba rozszerza się w odbytnicy do mięśni. Przypadek został następnie przekształcony w laparotomię, gdzie wykonano resekcję odbytnicy o pełnej grubości z naprawą. Chociaż sprawa została wykonana przez laparotomię, mamy dostępność zszywaczy okrągłych laparoskopowo i ekspert chirurg jelita grubego może wykonywać takie zabiegi laparoskopowo.
można zatem stwierdzić, że chirurgiczne leczenie ciężkiej endometriozy metodą laparoskopii jest obecnie leczeniem z wyboru dzięki dostępności specjalistycznej wiedzy i precyzyjnego sprzętu chirurgicznego. Przy różnych prezentacjach klinicznych ryzyko nawrotu i zaangażowania ważnych narządów w coraz młodszej populacji, poddanie ich laparotomii jest niepotrzebne i niepotrzebne. Laparoskopia w rękach eksperta oferuje optymalne wyniki nawet przy rozległym zaangażowaniu tkanek i powinna być pierwszą opcją.