Pokonaj lęk przed prezentacją łatwo dzięki tym krokom

znasz to uczucie: masz zamiar wygłosić dużą prezentację (może nawet nie jest tak duża), a Twoje nerwy są w środku. Czujesz ucisk w klatce piersiowej. Twój oddech staje się płytki. Ciśnienie krwi wzrasta. I nagle wydaje się nieuniknione, że zamierzasz to zepsuć-i wszyscy to zobaczą.

jest ewolucyjny powód, dla którego tak się czujesz. Kiedyś zwiększona adrenalina i kortyzol pompujące przez Twój system w czasach stresu pomogły nam uciec lub walczyć w obliczu drapieżników. W biznesie zagrożenia dla naszego samopoczucia są w dużej mierze psychologiczne, a nie fizyczne-jednak nasze ciała nie potrafią znacząco odróżnić tych dwóch czynników.

chociaż istnieje pewna różnica w sposobie, w jaki mózg przetwarza ból fizyczny i społeczny, nasza neurologiczna reakcja na uszczypnięcie, na przykład, jest uderzająco podobna do naszej reakcji na odrzucenie. A ponieważ wystąpienia publiczne dają nam możliwość stawienia czoła odrzuceniu na wielką skalę, nic dziwnego, że niektórzy ludzie boją się tego bardziej niż śmierci.

chociaż reakcje te są głęboko zakorzenione, możliwe jest przezwyciężenie lęku przed prezentacją.

pierwszym (i najbardziej oczywistym) sposobem na przezwyciężenie lęku przed prezentacją jest zrobienie wszystkiego, co w twojej mocy, aby wszystko przebiegło sprawnie, a to oznacza, że musisz się przygotować. Jedną z najbardziej nerwowych prelekcji, jakie kiedykolwiek przygotowałem, była moja prezentacja na TEDxEast. Wiedziałem, że zwłaszcza ten występ może mieć ogromny wpływ na to, jak świat postrzega prezentacje – i na mój biznes. Ćwiczyłem przez 35 godzin. Wydrukowałem nawet zdjęcia twarzy moich pracowników i umieściłem je na ścianie, aby symulować rzeczywistą publiczność.

nie jest to do końca nowość, że przygotowanie pomaga przekonać odbiorców, że znasz swój materiał. Ale skorzystasz również, sprawiając, że twoja rozmowa stanie się bardziej przewidywalnym wydarzeniem. Nerwy są często wywoływane przez niespodzianki (jak wtedy, gdy przypadkowo wyszedłem na scenę z moją spódnicą schowaną w bieliźnie, lub gdy nagle miałem sześć uderzeń gorąca w trakcie rozmowy). Zawsze będą niespodzianki, ale możesz ograniczyć ich liczbę i wpływ, dokładnie badając swój temat, przewidując trudne pytania i ćwicząc swoją dostawę.

następnie spróbuj trochę wizualizacji. Wyobraź sobie, że dajesz świetną prezentację. Ponieważ mózg czasami ma problemy z odróżnieniem rzeczywistych doświadczeń od wyobrażonych, wykorzystaj ten fakt na swoją korzyść. Obrazuj każdą minutę prezentacji w najdrobniejszych szczegółach. Wyobraź sobie, że spotkanie zostało ci przekazane lub przedstawione na scenie. Jakie to będzie uczucie? Jak zaczniesz mówić? Jak będą wyglądały twarze widzów?

ta technika jest skuteczna z kilku powodów: Jeśli myślałeś, że jesteś już przygotowany, to ćwiczenie sprawi, że będziesz ultra przygotowany. Prawdopodobnie pomyślisz o rzeczach, o których zapomniałeś się wypowiedzieć, o rzeczach, które mogłyby Cię potknąć, gdyby przyszło ci do głowy w tej chwili. A po przedstawieniu wyimaginowanej prezentacji poczujesz się tak, jakbyś robił to wcześniej. Twoja prezentacja będzie bisem.

gdy już przygotujesz się do końca, zacznij czuć się komfortowo z niepewnością. Jednym z największych kłamstw, które sobie wmawiamy, jest to, że możemy mieć całkowitą kontrolę nad sytuacją. Nie możesz. W pewnym momencie musisz zaufać, że zrobiłeś wszystko, co w twojej mocy, aby się przygotować i na tym poprzestać. To może zabrzmieć zbyt Zen z mojej strony, ale prawdopodobieństwo, że twoje najgorsze obawy się spełnią, jest bardzo nikłe.

nerwy często zaczynają się budować, kiedy myślimy, że ludzie mogą powiedzieć, że jesteśmy zdenerwowani. W większości przypadków nie mogą. tylko Ty wiesz o scenariuszach katastrof płynących przez twój umysł, więc tak trzymaj. Jeśli się potkniesz, zachowuj się tak, jakby nic się nie stało. Nawet jeśli spadniesz płasko na twarz, wstań, żartuj z tego i kontynuuj swoją drogę. Nie możesz kontrolować reakcji publiczności, ale możesz poprowadzić ludzi w pożądanym kierunku, pozostając spokojnym i luźnym.

mówiąc o widzach, przyzwyczajaj się do patrzenia na puste twarze – lub twarze, które są całkowicie rozproszone. Kiedy rozmawiasz z kimś sam na sam, dostajesz fizyczne i słowne sygnały, że ktoś słucha-kiwanie głową i dźwięki porozumienia, jak ” Uh-huh.”Grupy ludzi nie zawsze to robią. Nie osądzają Cię. Pewnie starają się być uprzejmi i słuchać. Albo mogą być w swoim własnym świecie. Kiedyś mój asystent pomógł mi przygotować się do prezentacji, wiercąc się i dając mi różne negatywne mimiki podczas ćwiczeń. (To było zaskakująco skuteczne.) Kluczem jest nie pozwolić, by czyjaś mowa ciała Cię oszołomiła. Są szanse, że publiczność chce, aby odnieść sukces.

wersja tego artykułu pierwotnie ukazała się w HBR.