praktyczne zalecenia dotyczące zatrucia antagonistami kanału wapniowego

antagoniści kanału wapniowego (cca) są szeroko stosowane w różnych zaburzeniach sercowo-naczyniowych. W dawkach terapeutycznych cca mają korzystny profil działań niepożądanych. Jednak w przypadku przedawkowania CCAs może powodować poważne powikłania, takie jak ciężkie niedociśnienie i bradykardia. Pacjenci, u których przewiduje się umiarkowane do ciężkiego zatrucie, powinni być obserwowani przez co najmniej 12 godzin w przypadku spożycia postaci o natychmiastowym uwalnianiu i co najmniej 24 godziny w przypadku stosowania postaci o przedłużonym uwalnianiu (lub amlodypiny), nawet jeśli u pacjenta nie występują objawy. Leczenie wstępne ma na celu odkażenie przewodu pokarmowego i ogólną opiekę podtrzymującą, tj. resuscytację płynów i korektę kwasicy metabolicznej i zaburzeń elektrolitowych. W przypadku umiarkowanego do ciężkiego zatrucia CCA konieczne może być zastosowanie połączonej strategii medycznej, takiej jak podawanie leków rozszerzających naczynia krwionośne, dożylne podawanie wapnia i hiperinsulinemia/leczenie EUG. Szczególnie leczenie hiperinsulinemią/eugryprią jest ważnym leczeniem pierwszego rzutu u pacjentów przedawkowanych CCA, u których podejrzewa się duże spożycie. Wysoka dawka insuliny w połączeniu z glukozą wydaje się być najskuteczniejsza, gdy jest stosowana na początku fazy zatrucia, nawet gdy u pacjenta prawie nie występuje niestabilność hemodynamiczna. Dożylne leczenie emulsją lipidową należy rozważyć wyłącznie u pacjentów z zagrażającym życiu działaniem toksycznym na układ sercowo-naczyniowy, takim jak wstrząs oporny na leczenie, który nie odpowiada na konwencjonalne terapie. Jeśli leczenie podtrzymujące i specyficzne środki farmakologiczne nie są w stanie odpowiednio odwrócić oporności na leczenie w przypadku przedawkowania CCA, należy rozważyć zastosowanie pozaustrojowego podtrzymywania życia. Skuteczność tych farmakologicznych i niefarmakologicznych interwencji ogólnie zalecanych w zatruciach CCA wymaga dalszych dogłębnych podstaw mechanistycznych w celu poprawy zindywidualizowanego leczenia pacjentów, którzy przedawkowali CCA.