przedni więzadło łopatkowo-łopatkowe: szczegółowe badanie morfologiczne

przedni więzadło łopatkowo-łopatkowe (ATFL) jest często kontuzjowane i może prowadzić do niestabilności stawu skokowego. Odnotowano dobre wyniki rekonstrukcji ATFL; zaobserwowano jednak również powikłania i ograniczenia ruchowe. Odnotowano różnice w ATFL; brakuje jednak szczegółów jego dokładnego przywiązania kostnego. Badanie to zapewnia szczegółową morfologię ATFL w odniesieniu do zastosowań chirurgicznych i klinicznych. Morfologię ATFL, liczbę pasm i dokładne punkty wstawiania badano w 50 balsamowanych stopach Formaldehydu. Mierzono długość ATFL w różnych pozycjach stawowych w celu oceny jego roli funkcjonalnej: długość atfl wahała się od 18,81 mm w zgięciu grzbietowym do 21,06 mm w zgięciu podeszwowym: szerokość i grubość w połowie długości wynosiły odpowiednio 4,97 mm i 1,01 mm. Mierzono również długości kostne: średnie długości proksymalne i dystalne kostne wynosiły odpowiednio 4,68 mm i 3,1 mm, podczas gdy 13,04 mm nie miało kostnego mocowania. Jeden (22,9%), dwa (56,3%) i trzy (20.8%) obserwowano morfologie pasma pochodzące od 10,37 mm przednio-bocznego końca kości zębowej i wstawiające 3,92 mm przednio-bocznego końca kości zębowej (ALML). Szczegółowa morfologia ATFL może pomóc w przywróceniu uszkodzonej funkcji ATFL poprzez odpowiednią rekonstrukcję więzadła, a także pomóc w zrozumieniu mechanizmu uszkodzenia więzadła.