Queen (zespół)

2007 szkolny wybór Wikipedii. Podobne tematy: wykonawcy i kompozytorzy

Zgodnie z ruchem wskazówek zegara od góry: May, Taylor, Mercury, Deacon.
Background information
Origin	London, England
Genre(s)	Rock Arena rock Glam rock Hard rock Heavy metal Progressive rock Pop rock
Years active	1970 – present
Label(s)	Parlophone and Hollywood Records
Website	queenonline.com
członkowie
John Deacon (emerytowany) Brian May Freddie Mercury (zmarły) Roger Taylor

Queen-angielski zespół rockowy założony przez Briana Maya, Freddiego Mercury ’ ego i Rogera Taylora w Londynie w 1970 roku z the remains of smile. Najbardziej utytułowany brytyjski zespół ostatnich trzech dekad, zespół stał się popularny od połowy do końca lat 70. i nadal zachowuje bardzo dużą międzynarodową bazę fanów. Mimo że zostały one w dużej mierze odrzucone przez większość krytyków muzycznych, zwłaszcza tych w Stanach Zjednoczonych, Queen zostały niedawno uznane za znaczący wkład w takie gatunki, jak arena rock, glam rock, hard rock, heavy metal, pop rock i rock progresywny, między innymi.

w plebiscycie Music of the Millennium przeprowadzonym przez Channel 4 w 1999 roku, Queen został wybrany drugim najlepszym zespołem w historii muzyki. W 2001 roku zespół został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w Cleveland w stanie Ohio, a w 2003 roku Queen stał się pierwszym i jedynym zespołem, który został wprowadzony do Songwriters Hall of Fame. W 2004 r. zespół został wprowadzony do UK Music Hall of Fame, a w 2006 r. Queen został pierwszym członkiem VH1 Rock Honours. Queen zostały również wprowadzone do Rock Walk of Fame (w Guitar Centre przy Sunset Boulevard w Hollywood) i Hollywood Walk of Fame. Ponadto zespół był wymieniany jako duży wpływ przez wielu innych artystów i wykonawców.

Queen wydali w sumie osiemnaście albumów #1, siedemnaście singli #1 i osiem DVD #1 na całym świecie, co czyni ich jednym z najlepiej sprzedających się artystów muzycznych na świecie.

członkowie

• John Deacon (ur. 1951) bas: Deacon był basistą grupy. Był przesłuchiwany do tej roli po tym, jak zespół przeszedł przez trzech innych nieodpowiednich basistów i jest jedynym członkiem, który nigdy nie zaśpiewał głównego wokalu na albumie studyjnym. W późniejszych latach bardziej angażował się w sprawy finansowe i menedżerskie Queen. Pod koniec lat 90. Deacon przeszedł na emeryturę jako muzyk i zdecydował się nie uczestniczyć w obecnej trasie koncertowej Queen + Paul Rodgers. Skomponował kilka najsłynniejszych piosenek Queen, m.in. ” You 're My Best Friend”, „Another One Bites the Dust”i” I Want to Break Free”.

• Brian May CBE (ur. 1947) gitara i wokal: May jest głównym gitarzystą grupy. Jako nastolatek wraz z ojcem zbudował tzw. Red Special, czyli gitarę elektryczną, której używa do dziś. Od czasu do czasu śpiewał główne wokale w niektórych spokojniejszych utworach, które napisał np. „’39”, „Sleeping On the Sidewalk” i „Sail Away Sweet Sister”, choć żadne z nich nie zostały wydane jako single. Napisał także wiele znanych piosenek Queen, m.in.” Tie Your Mother Down”,” We Will Rock You”,” Fat Bottomed Girls „i”Hammer to Fall”.

• Freddie Mercury (1946-1991) wokal i fortepian: Mercury jest prawdopodobnie najbardziej znany jako główny wokalista i frontman grupy. Jednak role te skutecznie położyły cień na jego umiejętnościach jako znakomitego pianisty. Miał bardzo charakterystyczny głos o zakresie wokalnym tenora i czasami grał na gitarze rytmicznej. Napisał większość znanych piosenek Queen, w tym” Seven Seas of Rhye”,” Killer Queen”,” Bohemian Rhapsody”,” Somebody To Love”,” We Are The Champions”,” Bicycle Race”,” Don 't Stop Me Now” i ” Crazy Little Thing Called Love.”

• Roger Taylor (ur. 1949) perkusja i wokal: Taylor jest perkusistą grupy. Oprócz perkusji i innych instrumentów perkusyjnych, czasami grał na gitarze prowadzącej, gitarze rytmicznej lub gitarze basowej przy niektórych swoich utworach. Okazjonalnie śpiewał główne partie wokalne w niektórych cięższych utworach, które napisał np. „I 'm In Love With My Car”, „Fight From the Inside” I „Modern Times Rock’ N 'Roll”, choć żaden z nich nie został wydany jako single. Jego bardziej udane kompozycje pojawiły się w latach 80., z przebojami takimi jak „Radio Ga Ga” i ” a Kind of Magic.”

Historia

Brian May i Roger Taylor grali w półprofesjonalnym zespole Smile z Timem Staffellem. Freddie Mercury (wówczas Freddie Bulsara) był współlokatorem Staffella w Ealing Arts College i uważnie śledził muzykę Smile ’ a. Jako wokalista w innych zespołach, takich jak Ibex w 1969 i Sour Milk Sea w 1970, Mercury bardzo chętnie dzielił się swoimi pomysłami, aby Smile mógł się rozwijać. Staffell opuścił zespół, by dołączyć do innego zespołu, Humpy Bong i Smile. Mercury namówił May i Taylora do kontynuowania, jednak zmieniając nazwę zespołu z „Smile” na „Queen”. John Deacon dołączył do składu w lutym 1971 roku.

ich pierwszym wpisem na liście był singel „Seven Seas of Rhye” z 1974 roku.”Bardziej godny uwagi był” Killer Queen ” z ich trzeciego albumu Sheer Heart Attack, który wspiął się na #2 Listy przebojów. Ich największy sukces przypadł na rok 1975 singlem” Bohemian Rhapsody ” z albumu a Night at the Opera. W Wielkiej Brytanii, spędził dziewięć tygodni na #1, i był również światowym hitem. Przez następne szesnaście lat Queen pozostawała aktywna, produkując wiele innych przebojów, takich jak” We Will Rock You”,” We Are The Champions”,” Another One Bites the Dust „i” Radio Ga Ga.”W latach 80. ich popularność osłabła w Ameryce Północnej, choć nadal odnosiły sukcesy w innych częściach świata.

w listopadzie 1991 roku Freddie Mercury zmarł z powodu powikłań po AIDS. W następnym roku grupa ponownie zyskała popularność w Ameryce Północnej po tym, jak” Bohemian Rhapsody „pojawiła się w przebojowej komedii” Świat Wayne 'a”. Po wydaniu w 1995 roku albumu Made in Heaven – składającego się z resztek nagrań Mercury ’ ego sprzed jego śmierci – Queen stała się stosunkowo nieaktywna. John Deacon wycofał się z branży muzycznej pod koniec lat 90.i dopiero w 2004 r. rozpoczęła się współpraca Queen + Paul Rodgers – May, Taylor i wokalisty Free/ Bad Company Paula Rodgersa.

występy na żywo

występy Queen były konsekwentnie w czołówce występów rockowych zespołów ich pokolenia. W trakcie swojej kariery zespół zgromadził imponująco zróżnicowany katalog piosenek i wykorzystał ogromne systemy nagłośnienia, ogromne platformy oświetleniowe, arsenał pirotechniki i wiele ekstrawaganckich kostiumów, aby wzbogacić swoje występy w Zabawne, teatralne wydarzenia. Jako wokalista i frontman, Freddie Mercury był w stanie zanurzyć się w uwielbieniu publiczności i rozkwitł ich podniecenie – zdolność, za którą wielu artystów, takich jak Bob Geldof, David Bowie, George Michael, Kurt Cobain (w swoim liście samobójczym) i Robbie Williams, aby wymienić tylko kilka, wyraziło podziw. Call-and-response singalongs i zsynchronizowane klaskanie dłoni między zespołem a publicznością miały stać się legendą. Queen była również jednym z nielicznych zespołów, które zapewniły początkowy impuls dla stadionów i dużych Aren, stając się poważnymi obiektami koncertowymi rocka. Ich reputacja za imponujący występ na żywo doprowadziła do wielu koncertów wydanych zarówno na albumie, jak i wideo, a później na CD i DVD, podczas gdy pojawiła się znaczna liczba bootlegowych kopii koncertów Queen.

w sferze cyfrowej

we współpracy z Electronic Arts, Queen wydała grę komputerową Queen: The Eye w 1998 roku, ku komercyjnej i krytycznej porażce. Sama muzyka-utwory z obszernego katalogu Queen, w wielu przypadkach zremiksowane do nowych wersji instrumentalnych-była w większości dobrze przyjęta, ale wrażenia z gry były utrudnione przez słabą grę. Dodatkowym problemem był wyjątkowo długi czas rozwoju, w wyniku którego elementy graficzne wydawały się już przestarzałe w momencie wydania.

pod nadzorem Briana Maya i Rogera Taylora trwają liczne projekty renowacyjne obejmujące obszerny katalog audio i wideo Queen. Płyty DVD z ich słynnym koncertem Wembley z 1986 roku (zatytułowanym Live At Wembley Stadium) i koncertem Milton Keynes z 1982 roku (Queen On Fire: Live At the Bowl), a także dwa największe hity wideo (tomy 1 i 2, obejmujące lata 70.i 80.) zostały zremiksowane do dźwięku przestrzennego 5.1 i DTS. Do tej pory dwa z najbardziej uznanych albumów Queen, a Night At the Opera i The Game, zostały w pełni zremiksowane w wysokiej rozdzielczości wielokanałowy surround na DVD-Audio. Znane z gęsto ułożonych aranżacji i podkładów, medium to wydaje się być dostosowane do muzyki Queen. Brian May powiedział, że chciałby, aby cały katalog Queen został odtworzony w tym formacie, ponieważ jest on bliższy temu, co zespół przewidział do swojej pracy przed laty. Nowy mix a Night At the Opera 5.1, zawierający pierwsze wersje surround Piosenki Proroka i God Save The Queen, powstał w 2005 roku z okazji 30.rocznicy wydania oryginalnego albumu (zestaw CD+DVD).

w filmie i telewizji

Queen wniosła muzykę bezpośrednio do filmów Flash Gordon (1980, reż. Mike Hodges) i Highlander (oryginalny film z 1986, reż. Russell Mulcahy). Piosenka przewodnia, „Princes of the Universe”, została również wykorzystana w serialu Highlander (1992-1998).

cover piosenki „Somebody To Love” Anne Hathaway został nagrany do filmu Ella Enchanted z 2004 roku. W 2001 roku wersja „The Show Must Go On” została wykonana przez Jima Broadbenta i Nicole Kidman w musicalu Moulin Rouge!. „Bohemian Rhapsody” został ponownie wydany po pojawieniu się w świecie Wayne ’ a, a następnie zajął 2 miejsce na amerykańskiej liście billboard.

utrzymując tradycję (od sezonu 5) nazywania odcinków po piosenkach słynnego zespołu rockowego z epoki lat 70. (Led Zeppelin na piąty sezon, The Who na szósty i The Rolling Stones na siódmy), ósmy i ostatni sezon serialu z Lat 70. składał się z odcinków nazwanych na cześć piosenek Queen. Premierą sezonu była „Bohemian Rhapsody”.

kilka innych filmów promowało ich piosenki, w tym Iron Eagle, National Lampoon 's Loaded Weapon, Super Mario Brothers, The Break-up, Wayne’ s World, Small Soldiers, Encino Man, macocha, High Fidelity, Super Size Me, A Knight ’ s Tale, The Girl Next Door, Revenge of the Nerds, The Mighty Ducks, How High I Shaun Of The Dead.

w musical theatre

w 2002 roku w Dominion Theatre na londyńskim West Endzie otwarto musical lub „rock theatrical” oparty na piosenkach Queen, zatytułowany We Will Rock You. Musical został napisany przez brytyjskiego komika i autora Bena Eltona we współpracy z Brianem Mayem i Rogerem Taylorem oraz z Pomocą Roberta de Niro. Od tego czasu został wystawiony w Madrycie i Barcelonie w Hiszpanii; Melbourne, Sydney, Perth i Brisbane w Australii; Kolonii w Niemczech; Kuala Lumpur w Malezji;RPA; i Las Vegas w Nevadzie. Oryginalna Londyńska produkcja miała się zakończyć w sobotę 7 października 2006 roku w Dominion Theatre. Ze względu na publiczne zapotrzebowanie, serial został jednak przedłużony na czas nieokreślony. We Will Rock You stał się najdłużej wystawianym musicalem w historii londyńskiego teatru, wyprzedzając poprzedniego rekordzistę, grease musical.

premiera musicalu zbiegła się ze złotym jubileuszem królowej Elżbiety II. W ramach obchodów jubileuszowych Brian May wykonał solówkę gitarową God Save The Queen, która pojawiła się w Queen ’ s a Night at the Opera, z dachu Pałacu Buckingham. Nagranie tego występu zostało wykorzystane jako wideoklip do tej samej piosenki na 30-lecie DVD edycji a Night at the Opera.

Sean Bovim stworzył „Queen at the Ballet”, hołd dla Freddiego Mercury ’ ego, który wykorzystuje muzykę Queen jako ścieżkę dźwiękową dla tancerzy serialu, interpretując historie za utworami takimi jak „Bohemian Rhapsody”, „Radio Ga Ga” i „Killer Queen”.

historyczny sukces

począwszy od 2005 roku, według Księgi Rekordów Guinnessa, albumy Queen spędziły łącznie 1422 tygodnie lub 27 lat na listach przebojów w Wielkiej Brytanii; więcej czasu niż jakikolwiek inny akt muzyczny, w tym The Beatles i Elvis Presley.

aktualny Ranking:

1. Queen (1422 tygodnie/27 lat)
2. The Beatles (1293 tygodnie/24,8 lat)
3. Elvis Presley (1280 tygodni/24,6 lat)
4. U2 (1150 tygodni/22 lata)
5. Dire Straits (1136 tygodni/21,8 lat)
6. Simon and Garfunkel (1114 tygodni/21,4 lat)
7. Madonna (1032 tygodnie/19,8 lat)
8. David Bowie (1005 tygodni/19,3 lat)
9. Elton John (989 tygodni/19 lat)
10. michael jackson (966 tygodni/18.6 lat)

również w 2005 roku, wraz z wydaniem albumu na żywo z Paulem Rodgersem, Queen awansowała na trzecie miejsce na liście przebojów z najbardziej zagregowanym czasem spędzonym na brytyjskiej liście przebojów; nie ma to wpływu na fakt, że listy były mniejszymi listami w latach 60.

aktualny ranking:

1. Elvis Presley (2074 tygodnie/39,9 lat)
2. Cliff Richard (2074 tygodnie/39,9 lat)
3. 1982 tygodnie/38 lat)
4. Queen (1755 tygodni/33,7 lat)
5. The Beatles (1749 tygodni/33,6 lat)
6. Madonna (1660 tygodni / 31,9 lat)
7. Elton John (1626 tygodni / 31.2 lata)

w 2006 roku album Queen ’ s Greatest Hits został uznany za najlepiej sprzedający się album w Wielkiej Brytanii. Ponad 604 295 egzemplarzy więcej niż najbliższy konkurent zespołu The Beatles „Sgt. Pepper’ s Lonely Hearts Club Band”. Album Greatest Hits II zajął siódme miejsce ze sprzedażą 3 631 321 kopii.

aktualny ranking:

1. Queen, Greatest Hits (5,407,587)
2. The Beatles, Sgt. Pepper 's Lonely Hearts Club Band (4,803,292)
3. Oasis, (What’ s The Story) Morning Glory? (4,304,504)
4. Dire Straits, Brothers In Arms (3,946,931)
5. ABBA, ABBA Gold: Greatest Hits (3,932,316)
6. Pink Floyd, The Dark Side Of The Moon (3,759,958)
7. Queen, Greatest Hits II (3,631,321)
8. Michael Jackson, Thriller (3,570,250)
9. Michael Jackson, Bad (3,549,950)
10. Madonna, the Immaculate Collection (3,364,785)

całkowita sprzedaż zespołu jest bardzo zróżnicowana. W 2001 roku jego sprzedaż przekroczyła 100 milionów płyt na całym świecie; jednak według oficjalnego komunikatu prasowego dwa lata później, Queen „stanowiły rekordową sprzedaż ponad 150 milionów na całym świecie”. W następnym roku liczba „ponad 190 milionów albumów” została zgłoszona do UK Music Hall of Fame. Kilka witryn posiada również ponad 300 milionów rekordów na całym świecie. Według danych RIAA Queen łączna sprzedaż albumów w Stanach Zjednoczonych wyniosła 35.5 milionów jak 2004

wpływ na innych muzyków

Queen są pamiętani za oryginalną mieszankę teatralności, showmanship, wytrawnego muzykowania, kiczu i ekstrawagancji, których zwykle nie odnajdywali ani nie doceniali inni uznani aktorzy ich pokolenia. Jednak zespół otrzymał niewiele pochwał i uznania w ich rzeczywistym życiu. We wczesnej fazie ich kariery, było to typowe dla krytycznie uznanego zespołu rockowego mieć blues, psychodeliczne, klasy robotniczej korzenie z dużym naciskiem na bazę męskiej publiczności. Te czynniki, które zostały zaszczepione w muzyce rockowej pod koniec lat 60-tych i na początku lat 70-tych, były w dużej mierze nieobecne w Queen, więc uznanie krytyków było naprawdę rzadkie. Od samego początku zespół (pamiętając o tym, że każdy z członków miał Kwalifikacje uniwersyteckie i pochodził z wyższej klasy średniej) nie miał aspiracji, aby być „głosem” uciskanych lub zdeptanych sektorów społeczeństwa. Ponadto zespół postanowił nie wyrażać otwarcie swoich politycznych i / lub humanitarnych poglądów w taki sam sposób, jak inni znani artyści, tacy jak Bob Geldof, Bono, Sting, Bob Dylan itp.

również większość materiału na dwóch pierwszych albumach Queen (wydanych w 1973 i 1974) została skomponowana i wykonana na żywo, kilka lat wcześniej (np. 1970 i 1971). Niestety materiał, kiedy został wydany oficjalnie, był uważany za przestarzały i wymyślony przez wielu krytyków, którzy nie byli jeszcze narażeni na muzykę Queen. Podobnie dwie główne grupy w tym czasie, glam-rockers i hard-rockers, nie były szczególnie podatne na mish-mash dwóch kontrastujących stylów. Ich ekspansywne, wielowarstwowe brzmienie, które zostało zintegrowane z nieco obozową i ekstrawagancką dostawą (zarówno na scenie, jak i w studio), zderzyło się z szeregiem „ugruntowanych” konwencji rockowych. Aby dodać jeszcze więcej paliwa do ognia, powszechnie uważano, że Queen zaczynała z nadmiernym wsparciem finansowym i faworyzowaniem menedżerów, które nie zostały wcześniej wypracowane.

dziś wielu krytyków i kolegów muzyków uznało zespół za znaczący wkład w ewolucję muzyki rockowej. Co więcej, zespoły i akty, które kiedyś były uważane za „lepsze” od Queen przez wczorajsze Bractwo krytyków, są postrzegane przez dzisiejszych krytyków jako „równe”. Obecnie Queen są niezwykle szanowani zarówno za muzyczny eklektyzm ich twórczości studyjnej, jak i za imponujące, innowacyjne występy na żywo. Zespół z powodzeniem wykorzystał teledyski promocyjne (wiele z nich wniósł znaczący wkład finansowy i artystyczny oraz zainspirował Mercury ’ ego do wygłoszenia nieoficjalnego Oświadczenia: „we’ re the Cecil B. DeMille of rock and roll, always attiming to be bigger and better”) pomogłoby utorować drogę do tego, aby wideo stało się podstawowym medium w muzyce popularnej. Queen była również jednym z nielicznych zespołów, które zapewniły początkowy impuls dla stadionów i dużych Aren, stając się poważnymi obiektami koncertowymi rocka. Co więcej, zarówno Mercury, jak I May (oraz Taylor i Deacon w mniejszym stopniu) są uważani za wpływowych członków w swoich dyscyplinach muzycznych.

Queen komponowała muzykę, która czerpała inspiracje z wielu różnych gatunków, a jednocześnie przyjmowała postawę z przymrużeniem oka. Na przykład glam rock, rock psychodeliczny, hard rock, rock progresywny, punk rock, heavy metal, pop, rhythm 'n blues, funk i disco, country, gospel i soul, a nawet music-hall i ragtime. Podobnie jak jego muzyka, kolekcja zespołów i artystów, którzy twierdzili, że są pod wpływem Queen lub członka Queen, jest dość zróżnicowana. 10cc, AFI, Anthrax, Bad News, Ben Folds Five, Billy Squier, Blind Guardian, Boy George, The Darkness, Def Leppard, Dr. Dre, Dream Theatre, Electric Six, Extreme, The Flaming Lips, Foo Fighters, Franz Ferdinand, Gary Numan, George Michael, Green Day, Guns N 'Roses, Iron Maiden, Jane’ s Addiction, Jeff Buckley, Jellyfish, Joan Osborne, Katie Melua, Keane, Marilyn Manson, Meat Loaf, Megadeth, The Melvins, Metallica, Mötley Crüe, Muse, My Chemical Romance, Nirvana, OK Go, Panic! At the Disco, Pharrell Williams, Radiohead, Red Hot Chili Peppers, Robbie Williams, Saga, Scissor Sisters, The Smashing Pumpkins, The Smiths, Sonata Arctica, Sparks, Steve Vai, TNT, Tenacious D, Tori Amos, Trent Reznor, Van Halen, Ween, The White Stripes.

Michael Jackson był przyjacielem Mercury ’ ego we wczesnych latach 80.i wymienił album Hot Space jako motyw przewodni przy tworzeniu jego albumu Thriller z 1982 roku, na którym pierwotnie miał się pojawić Mercury. Queen był również wymieniany jako główny wpływ na gatunek” neoklasycznego metalu ” przez szwedzko-amerykańskiego gitarzystę Yngwie Malmsteena. Znana diva operowa Montserrat Caballè wielokrotnie opowiadała, że Mercury i Królowa w mniejszym stopniu przyczyniły się do wprowadzenia wielu słuchaczy opery w muzykę rockową i odwrotnie.

Logo

logo Queen, znane również jako Queen Crest, zostało zaprojektowane przez Mercury ’ ego (który miał dyplom z ilustracji i projektowania graficznego w Ealing Art College w Londynie) przed wydaniem ich pierwszego albumu. Logo jest natychmiast rozpoznawalnym symbolem dla wielu fanów i nie-fanów, zawiera znaki zodiaku wszystkich czterech członków: dwa lwy dla Leo (Deacon i Taylor), Krab dla raka (May) i dwie wróżki dla panny (Mercury). Lwy obejmują stylizowaną literę Q, Krab spoczywa na szczycie Q z płomieniami wznoszącymi się bezpośrednio nad nim, a wróżki chowają się odpowiednio pod każdym lwem. Wewnątrz Q znajduje się również korona, a całe logo jest nadcienione przez ogromnego Feniksa. Merkury stwierdził, że logo jest znakiem czasów (tj. Lat 70-tych) i był zwykle wyświetlany na przodzie bębna basowego Taylora na wczesnych koncertach Queen.

oficjalny Międzynarodowy Fan Club Queen

oficjalny Międzynarodowy Fan Club Queen, z siedzibą w Londynie lub niedaleko Londynu, został założony w 1973 roku przez Pat i Sue Johnstone krótko po wydaniu pierwszego albumu zespołu. W pewnym momencie, na całym świecie członkostwo w klubie było imponujące 20,000 osób. Czasopisma ukazują się co kwartał, zawierają aktualne informacje o zespole, oferują ekskluzywne gadżety zespołu, a także zawierają spersonalizowany list do członków klubu przez jednego członka zespołu. Pod koniec lat osiemdziesiątych klub zaczął organizować coroczne zjazdy w różnych miejscach w Anglii i te spotkania trwają do dziś.

według Rekordów Guinnessa klub jest „najdłużej działającym Fanklubem grupy rockowej” na świecie.

Dyskografia

albumy studyjne

• 1973 – Queen
• 1974 – Queen II
• 1974 – Sheer Heart Attack
• 1975 – a Night at the Opera
• 1976 – a Day at the Races
• 1977 – News Of The World
• 1978 – Jazz
• 1980 – The Game
• 1980 – Flash Gordon
• 1982 – hot Space
• 1984 – the works
• 1986 – a kind of Magic
• 1989 – the miracle
• 1991 – innuendo
• 1995 – made in heaven

number one singles