Religia – Georgia Historical Society
Religia
Grupa chrzcielna
kolekcja fotografii GHS MS 1360-05-14-01
charakterystyczne praktyki religijne społeczności Gullah/Geechee zawierają wpływy z kilka kultur, podobnie jak inne aspekty ich kultury. Trzy główne czynniki wpływające na rozwój religii Gullah / Geechee to: chrześcijaństwo, Islam i tradycyjne praktyki Zachodnioafrykańskie. Ta sekcja zbada, w jaki sposób te trzy wpływy współistniały w Nizinie i ostatecznie połączyły się, tworząc unikalny system wierzeń ludu Gullah-Geechee.
słownictwo:
- Millenarianizm
- Domy pochwalne
- krzyki/krzyki
pytania do rozważenia:
- jakie są elementy afrykańskie w chrześcijaństwie?
- jak społeczność Gullah postrzega wyczarowywanie?
- jakie cechy odróżniają muzułmanów od innych ludów nizinnych we wczesnej Ameryce Północnej?
- jakie wierzenia religijne w nizinie są dziś powszechnie praktykowane?
wielu ewangelicznych kaznodziejów chrześcijańskich, zarówno czarnych, jak i białych, otwarcie sprzeciwiało się instytucji niewolnictwa. Rozwinęli oni ideę millenarianizmu, który głosił, że niewolnictwo jest grzechem i jak wszystkie grzechy ostatecznie zostanie ukarany przez chrześcijańskiego Boga. Ta idea mściwego Boga przemawiała do zniewolonych ludzi nizin, ponieważ dawała im nadzieję na uzyskanie wolności i zobaczenie, jak ich oprawcy są karani. Zniewolone osoby wykorzystywały to przesłanie millenarianizmu do własnego rozumienia Biblii, zwłaszcza Starego Testamentu. Często porównywali swoją ucisk do historii Izraelitów, którzy byli w niewoli pod królem Egipskim przez czterysta lat. Jak mówi historia, pewnego dnia, po czterystu latach, Bóg Izraelitów posłał Mojżesza, aby powiedział królowi Egiptu, aby uwolnił Izraelitów z niewoli. Po tym, jak król kilkakrotnie odmówił, Bóg Izraelitów zesłał wiele plag, które prawie zniszczyły Egipt. Ta historia wyjaśnia, dlaczego niewolnicy nigdy nie stracili nadziei w „Zbawiciela”, aby ich uratować.
chrześcijaństwo ludu nizinnego Gullah różniło się nieco od chrześcijaństwa kościołów spoza Wspólnoty. Ludzie Gullah byli przede wszystkim pod auspicjami kościołów baptystycznych lub Metodystycznych. Od 1700 roku niewolnicy w lowcountry byli przyciągani do ” Ewangelickiego protestantyzmu.”Ewangeliczny Protestantyzm obejmuje Kalwinistycznego Metodystę, Arminiańskiego Metodystę lub Baptystę (który obejmuje Arminianów i kalwinistów). Ta gałąź chrześcijaństwa promowała równość między czarnymi i białymi, inspirując obu do osiągnięcia doświadczenia „narodzonego na nowo”. Ponadto baptyści i metodyści promowali umiejętność czytania i pisania oraz edukację wszystkich wierzących, w tym niewolników. Wierzyli, że umiejętność czytania i pisania ma kluczowe znaczenie dla lepszego zrozumienia Boga poprzez Biblię. Metodyści i baptyści zachęcają również do emocjonalnego wyrażania wiary.
dzisiaj potomkowie Gulli nadal prowadzą życie duchowe, które ma wpływ na każdy aspekt ich życia. Wierzą w podwójną naturę duszy i ducha. W śmierci dusza wraca do Boga, ale duch pozostaje na ziemi, aby żyć wśród potomków jednostki. Często pogrzeby są ozdobne, a żałobnicy dekorują groby za pomocą przedmiotów należących do nowo zmarłych. Ludzie Gullah wierzą, że Duch ich przodków uczestniczy w ich codziennych sprawach i chroni ich i prowadzi za pomocą sił duchowych.
krzyki
kolekcja fotografii GHS MS1349-179-3002
inne tradycje praktykowane przez chrześcijańskich Gullahów obejmują domy uwielbienia (domy modlitwy) i krzyki lub okrzyki pierścieni. Domy uwielbienia to małe drewniane budynki położone z dala od wspólnoty, w których czciciele mogli swobodnie wyrażać swoją wiarę i emocje. Zostały one wykorzystane do wzmocnienia czyjejś wiary, zbadać nowych członków, i zapewnić duchowe przewodnictwo dla wspólnoty. Krzyki lub okrzyki pierścieniowe są integralną częścią domu pochwalnego. W okrzyku pierścieniowym mężczyźni i kobiety tworzą koło i śpiewają, klaszczą w dłonie, tasują lub depczą stopy w szybkim tempie, rytmicznym rytmie. Często poruszają się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Te okrzyki pierścieniowe są uważane za pozostałości afrykańskich tańców ceremonialnych, które były częścią afrykańskich tradycji religijnych. Uważa się, że słowo „shout” pochodzi od słowa „saut”, zachodnioafrykańskiego słowa pochodzenia arabskiego, które opisuje Islamski ruch religijny wykonywany do wyczerpania.
dziedzictwo islamu trwa w społeczności Gullah. Zaczęło się we wczesnej kolonialnej Ameryce Północnej, gdzie kraj nizinny gościł największą społeczność afrykańskich muzułmanów. Muzułmanie Ci przebywali głównie na morskich Wyspach Sapelo, Saint Simon ’ s i Saint Helena. Dziś obecność muzułmańskich niewolników jest często odkrywana poprzez nazwy i opisy podane w reklamach uciekających niewolników. Charleston 's Royal Gazette, South-Carolina Gazette i Country Journal, Charleston Courier i Savannah’ s Georgia Gazette dają relacje o identyfikacji uciekających niewolników. Nazwy pojawiły się jak Samba lub Sambo oznaczające „drugi syn” w języku Fulbe i Hausa. Często opisywano je jako „żółtawe” lub „żółtawe”, zgodnie z karnacją tych z kraju fulla.
plantacja we Frogmore na Wyspie Świętej Heleny w Karolinie Południowej zawiera listę niewolników, z których niektórzy prawdopodobnie posiadali muzułmańską tożsamość. Rejestr wymienia niewolników takich jak „Sambo, osiemdziesiąt pięć lat i urodzony w Afryce; Dido, pięćdziesiąt sześć lat” i dwoje dzieci z oddzielnych rodzin o imionach Fatima i Hammett (Hamid lub Ahmad). Według informacji podanych w rejestrze, Sambo i Dido byli prawdopodobnie muzułmanami, a przynajmniej jeden z rodziców lub oboje rodzice Fatimy i Hammetta byli prawdopodobnie muzułmanami.
pomimo obecności chrześcijaństwa i innych religii afrykańskich w nizinach, Wyspy Sapelo i Saint Simon ’ s zawierały dużą populację pobożnych muzułmanów. Obszary te są uważane za najbardziej znaczące obszary islamu w Ameryce Północnej. W historii tych obszarów za najlepsze przykłady pobożnych afrykańskich muzułmanów wyłaniają się dwie postacie: Salih Bilali i Bilali.
Salih Bilali urodził się około 1765 roku w Maasina, miejscu wzdłuż górnej doliny Nigru. Schwytany i sprzedany w niewolę około 1790 roku Salih Bilali został sprzedany kilku różnym właścicielom, dopóki nie dotarł do plantacji Cannon 's Point na wyspie Saint Simon’ s. Do 1816 roku miał pięćdziesiąt jeden lat i był głównym kierowcą na plantacji. Pełnił tę funkcję ze względu na swoje niezwykłe umiejętności menedżerskie. W rzeczywistości był tak niezawodnym kierowcą, że jego właściciel często opuszczał plantację na kilka miesięcy, pozostawiając Silah Bilali na czele bez żadnego innego nadzoru. Zmarł pod koniec lat 50.
Bilali (wymawiane Blali w społeczności Sapelo) miał inne imiona, takie jak Ben Ali lub Stary człowiek. Jego prawnuczka Katie Brown nazywała go Belali Mahomet. Bilali urodził się w Gwinei i pracował na dużej plantacji Thomasa Spaldinga (1774-1851) na wyspie Sapelo. Podobnie jak Silah Bilali, on również został awansowany na głównego kierowcę i zarządzał czterema lub pięciuset niewolnikami. Jego najbardziej znany jest zbiór Islamskiego tekstu Maliki znanego jako ” Risala z Ibn Abi Zayd.”
Katie Brown, która była uważana za” jedną z najstarszych mieszkańców ” na wyspie Sapelo w czasie wywiadu przeprowadzonego przez Works Progress Administration w latach 30., wspomina dużą rodzinę Bilali. Było siedem córek: „Margret, Bentoo, Chaalut, Medina, Yaruba, Fatima i Hestuah.”Katie była wnuczką Margret. Wyjaśnia szczegółowe życie Bilali i jego żony Phoebe poprzez ustną historię jej matki i Babci Margret. Bilali i Phoebe „modlić się na duh koralik” i „wuz Bery puhticuluh bout duh czas Dey pray I dey Bery regluh bout duh godzina … Belali on ciągnąć koralik on powiedzieć,” Belambi, Hakabara, Mahamadu „i Phoebe ona powiedzieć,” Ameen, Ameen.”Wszystkie te praktyki świadczą o surowych praktykach modlitewnych muzułmanów.
na przełomie XVIII i XIX wieku Islam stał się mniej dominujący, ponieważ ludność niemuzułmańska przewyższała muzułmanów. Muzułmanie zostali zmuszeni do poślubienia osób spoza ich religii. Ponadto, w straszliwych warunkach niewolnictwa, rodziny były często rozdarte, ponieważ były sprzedawane różnym właścicielom niewolników. Aby skutecznie podtrzymywać nauki islamu, musiało ono być przekazywane z pokolenia na pokolenie. W miarę jak Afrykanizowane chrześcijaństwo powoli stawało się siłą, cierpiał Islam. Jeśli muzułmańskie dzieci były sprzedawane z dala od swoich rodzin, często były adoptowane do społeczności niemuzułmańskich i wkrótce przestały praktykować tę religię.
podczas gdy wielu ludzi w nizinnych krajach zwróciło się ku religii, aby złagodzić ich ucisk, inni używali magii, aby chronić się przed złem niewolnictwa. Wyczarowanie w nizinie jest praktyką z Zachodniej i zachodniej Afryki Środkowej. Społeczność Gullah postrzegała tę „magiczną sztukę” jako bardzo potężną. Jednak istnieją subtelne różnice w tym, jak Gullahowie/Geechees praktykowali wyczarowywanie i jak praktykowali to Afrykanie Zachodni. Tam społeczność miała mężczyzn zwanych kapłanami fetyszystycznymi. Kapłani byli świętymi postaciami we Wspólnocie, ponieważ mieli zdolność tworzenia potężnych fetyszy, aby chronić ludzi wspólnoty. Te fetysze były wykonane z drewna, rogu kozła, kopyta antylopy, kawałka metalu lub Kości Słoniowej, włosów czyjejś głowy i obciętych paznokci. Zostały one rozmieszczone wzdłuż linii brzegowej, gdy” outsiders ” wkroczyli do regionu. Ponadto, były one umieszczone wzdłuż ścieżek, przy bramie każdej wsi, drzwi każdego domu, miejsce skrzyżowania strumieni i wokół szyi każdego. Zanim fetysze zostały umieszczone na swoich miejscach, otrzymali nadprzyrodzone moce z rąk kapłanów fetyszy.
w Ameryce Zaklinacz nie praktykował otwarcie swojej sztuki jak fetyszowi kapłani z Afryki Zachodniej. Instytucja niewolnictwa zapobiegała temu społecznie, politycznie i kulturowo. Czary były postrzegane jako zagrożenie dla białego społeczeństwa, ponieważ wiele zniewolonych osób udawało się do nich, aby otrzymać eliksiry lub Uroki w obronie lub zemście na swoich panach. Charles Colcock Jones opowiada o wyczarowaniu w hrabstwie Liberty w stanie Georgia. Był prezbiteriańskim pastorem i zamożnym plantatorem Liberty County, który starał się nawrócić wielu ludzi z mocy czarnoksiężnika na chrześcijaństwo. Uważał, że czarnoksiężnicy są zwodniczymi czarownicami i czarnoksiężnikami tylko po pieniądze i bogactwa. Jones widział również charms w całym Liberty County. Składały się z sierści zwierzęcej lub ludzkiej, wełny, krzywych patyków, szklanych butelek, zardzewiałych paznokci, korzeni itp. Były one przygotowywane pod względem wielkości lub jakości z różnymi zaklęciami, odpowiednimi dla osób i okoliczności. Charms były umieszczane w małej torbie noszonej na szyi lub zakopywane pod drzwiami i sadzone wzdłuż ścieżek, aby powstrzymać siły zła. Czasami uroki były wykonane z tajnych korzeni z rzekomymi leczniczymi mocami.
konkluzja Jonesa polegała na pokonaniu władzy conjurera poprzez „stopniowe zwiększanie wiedzy.”Jednak trudno było zidentyfikować czarodzieja, ponieważ prowadził tajne życie, a wyczarowywanie nadal było potężną siłą w nizinie.
dzisiaj Wspólnota Gullah nadal praktykuje religię, która odzwierciedla różnorodność religii, które wpłynęły na jej powstanie.