rozwój układu okresowego

chociaż pierwiastki takie jak złoto, srebro, cyna, miedź, ołów i rtęć są znane od najdawniejszych czasów, pierwsze naukowe odkrycie pierwiastka miało miejsce około 1669 roku. Hennig Brand, Niemiecki alchemik, poddał mocz szeregowi procesów, które doprowadziły do wytworzenia pierwiastka fosforu.

w ciągu następnych 200 lat zdobyto dużą wiedzę na temat pierwiastków i związków. Do połowy XIX wieku odkryto około 60 pierwiastków.

naukowcy zaczęli rozpoznawać wzorce we właściwościach tych pierwiastków i zaczęli opracowywać Schematy klasyfikacji.

1862

Francuski geolog Alexandre-Emile Béguyer de Chancourtois wykreślił masę atomową pierwiastków na taśmie papierowej i nawiódł je spiralnie wokół cylindra. Konstrukcja układała podobne elementy w odpowiednie punkty nad i pod sobą. Nazwał swój model telluric helix lub screw.

1864

angielski chemik John Newlands zauważył, że jeśli pierwiastki były ułożone w kolejności masy atomowej, istniało okresowe podobieństwo co 7 pierwiastków. Zaproponował swoje „prawo oktaw” – podobne do oktaw muzyki. Gazy szlachetne nie zostały jeszcze odkryte, dlatego tabela Newlanda miała częstotliwość 7, a nie 8.

1868

Lothar Meyer opracował układ okresowy 56 pierwiastków oparty na regularnym powtarzającym się wzorze właściwości fizycznych, takich jak objętość molowa. Po raz kolejny elementy zostały ułożone w kolejności zwiększania masy atomowej. (Praca Meyera została opublikowana dopiero w 1870 roku.)

1869

rosyjski chemik Dmitrij Mendelejew opracował układ okresowy oparty na masach atomowych, ale ułożony „okresowo”. Elementy o podobnych właściwościach pojawiły się pod sobą. Pozostawiono luki, które nie zostały jeszcze odkryte.

1894

William Ramsay odkrył gazy szlachetne i zdał sobie sprawę, że reprezentują one nową grupę w układzie okresowym. Gazy szlachetne zwiększyły dokładność tabeli Mendelejewa.

1913

Henry Moseley ustalił liczbę atomową każdego ze znanych pierwiastków. Zdał sobie sprawę, że jeśli pierwiastki są ułożone w kolejności rosnącej liczby atomowej, a nie masy atomowej, dają lepsze dopasowanie do „układu okresowego”.

1928

amator francuski naukowiec Charles Janet wykorzystuje wzory matematyczne do badania konfiguracji elektronowej elementów. Grupuje elementy w bloki nazwane od ich orbitali atomowych: s-block (ostry), p-block (główny), D-block (rozproszony) i F-block (podstawowy).

1944

Glenn Seaborg zaproponował „hipotezę aktynowców” i opublikował swoją wersję tabeli w 1945. Szereg lantanowców i aktynowców tworzą dwa rzędy w układzie okresowym pierwiastków.

układ okresowy dzisiaj

Większość szkolnych laboratoriów naukowych ma kopię układu okresowego przypiętą gdzieś do ściany.

Close inspection of the table shows the following distribution of types of element.

większość pierwiastków to metale. Metaloidy są pierwiastkami, które mają niektóre właściwości fizyczne metali, ale niektóre właściwości chemiczne niemetali. Antymon, na przykład, przewodzi elektryczność, ale jego Chemia przypomina fosfor niemetalowy.

naukowcy nieustannie pracują nad odkrywaniem nowych materiałów i dalszym badaniem właściwości istniejących elementów. Układ okresowy może być przeglądany i nowe elementy mogą być dodawane, ale tylko po rygorystycznym badaniu naukowym. Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej (International Union of Pure and Applied Chemistry, IUPAC) weryfikuje dodawanie nowych pierwiastków, a pod koniec 2015 roku zakończył się siódmy okres układu okresowego pierwiastków.