Sir Thomas More

Sir Thomas More był główną postacią w czasach panowania Henryka VIII. Thomas More, wiodący Katolik, był również zwolennikiem ruchu Humanistycznego. Bardziej sprzeciwiał się posunięciu do tego, co zostało nazwane reformacją w Anglii – stanowisko, które doprowadziło do większej egzekucji.

Sir Thomas More urodził się w 1478 roku. Jako dziecko miał tę zaletę, że urodził się w zamożnej rodzinie. Jego ojciec, John, był sędzią i w czasach, gdy niewielu było wykształconych, więcej chodziło do St. Anthony ’ s School w Londynie. Kształcił się również w domu arcybiskupa Moretona przed pójściem na Uniwersytet Oksfordzki. Z Oksfordu More udał się do Inns Of Court w Londynie, aby rozpocząć udaną karierę jako prawnik.

Więcej przeszedł do polityki, gdy został posłem w 1504 roku. Wyraźnie odcisnął swoje piętno w tej dziedzinie, ponieważ w 1510 roku More został mianowany zastępcą szeryfa w City of London. More nie tylko zyskał renomę zarówno w prawie, jak i polityce, ale był również znany w Europie Zachodniej jako intelektualista Humanistyczny. Było to tylko kwestią czasu, zanim więcej zwróciło uwagę Henryka VIII i w 1515 roku król wysłał go do hiszpańskich Niderlandów w roli ambasadora handlowego.

w 1516 More napisał „utopię” – publikację, która zbliżyła go jeszcze bardziej do Henryka VIII. dwa lata później, w 1518, More został członkiem Rady Królewskiej. To był początek stowarzyszenia, które miało doprowadzić do egzekucji More ’ a.

Ich związek stał się bliższy, choć obaj nigdy nie mogli być opisani jako przyjaciele. W 1523 r. Henryk wykorzystał swoje wpływy w parlamencie, aby uzyskać więcej głosów na spikera Izby.

bardziej był to intelekt, który pozostał niezłomnym katolikiem. Uważał, że obszary Kościoła Katolickiego zasługują na reformę i modernizację. Ale More uważał, że każda zmiana w Kościele musi pochodzić od samego Kościoła Katolickiego. Uważał, że protestanci są zbyt niezdyscyplinowani zarówno w doktrynie, jak i w praktyce – w końcu Luter, Kalwin, Zwingli, Bucer itp.mieli naciskać na swoją własną wersję protestantyzmu z wieloma różnicami w każdym z nich. More uważał, że Kościół katolicki ma znacznie surowszą dyscyplinę zarówno w doktrynie, jak i w praktyce, choć w tej ostatniej uważał, że potrzebna jest pewna reforma.

w 1528 opublikował „dialog dotyczący herezji” przeciwko luteranom. Rok później pojawiło się „błaganie dusz” – dzieło, które było krytyczne wobec tych, którzy krytykowali duchowieństwo.

stosunki More ’ a z Henrykiem zostały jeszcze wzmocnione w 1529 roku, kiedy to po upadku Kardynała Wolseya został mianowany kanclerzem – pierwszym świeckim, który utrzymał tę potężną pozycję. More zrezygnował jednak z tego stanowiska w maju 1532 roku.

w tym miesiącu Konwokacja przeszła na podporządkowanie duchowieństwa, co oznaczało, że bez zgody króla nie będzie uchwalać Ustaw. Dzięki temu stał się jedynie znaczkiem dla wszystkiego, czego chciał Henryk VIII. Było to posunięcie zbyt daleko, ponieważ odebrało mu niezależność, którą uważał za potrzebną duchowieństwu do prawidłowego funkcjonowania. Bardziej pozornie zrezygnował ze względów zdrowotnych, ale nie ma wątpliwości, że jego rezygnacja była bardziej związana z kwestiami duchowymi – wolnością sumienia, którą uważał za niezbędną dla wszystkich duchownych, i lojalnością wobec papieża, które zostały wyraźnie zakwestionowane przez poddanie się duchowieństwa.

w 1534 roku uchwalono Akt sukcesyjny. Wymagało to złożenia przysięgi, która odrzuciła Papieża, która unieważniła małżeństwo Henryka z Katarzyną Aragońską i uznała, że dzieci Henryka i Anny Boleyn będą prawnymi spadkobiercami tronu. Więcej odmówiło złożenia przysięgi.

to rozwścieczyło Henryka, ponieważ wierzył, że to on awansował bardziej na wywyższoną pozycję kanclerza – i w ten sposób więcej odpłacił wielkoduszności króla. Henryk nakazał umieszczenie kolejnych w Tower of London, co miało miejsce 17 kwietnia 1534 roku. Więcej oskarżono o zdradę, a w ówczesnym klimacie ziemi wynikał prawdopodobnie tylko jeden-że był winny. Thomas More został zabrany na Tower Hill 6 lipca 1535 roku i ścięty.