Strony zawartości encyklopedii religii i Nauk Społecznych

Świątynia Ludów jest najbardziej znana z tragedii w Jonestown w Gujanie, która pochłonęła życie ponad 900 Amerykanów w 1978 roku. Rozpoczęty przez wielebnego Jima Jonesa w połowie lat 50., Świątynia ludowa wyemigrowała z Indiany do Ukiah, małego miasteczka na północ od San Francisco w połowie lat 60., a kilka lat później założył większy kościół w San Francisco. Świątynia ludowa była tym niezwykła, że nawet gdy rozpoczęła się w latach 50. XX wieku, aktywnie i skutecznie zachęcała do integracji ze swoim zgromadzeniem. W połowie lat 70., pod wpływem konfliktów z lokalnymi urzędnikami i zaniepokojonych krewnymi członków, grupa z kościoła utworzyła osadę w dżungli w północno-zachodniej części Gujany, która wkrótce potem była znana jako Jonestown.

członkostwo w świątyni Ludowej różniło się od większości Nowych Ruchów Religijnych lat 60.i 70. na kilka kluczowych sposobów. W tym okresie w Stanach Zjednoczonych większość członków Nowych Ruchów Religijnych była młoda, Biała, klasa średnia i stosunkowo dobrze wykształcona. Początki świątyni ludowej były w Kościele chrześcijańskim, głównie w Pentekostalizmie. W jej skład wchodzili głównie Czarni oraz robotnicy i biali niższej klasy. Obejmowała ona wielu starszych członków i posiadała klasę średnią, wykształconą, białą elitę. Świątynia ludowa zapewniała szeroki zakres usług socjalnych dla potrzebujących członków i próbowała promować gruntowną reformę społeczną, a następnie postanowiła wycofać się ze społeczeństwa amerykańskiego, gdy było jasne, że reforma nie działa (Weightman 1989).

tragedia w Jonestown była najwyraźniej spowodowana wizytą kongresmena Leo Ryana z Kalifornii i świty mediów, którzy przybyli, aby zbadać skargi wniesione przeciwko świątyni ludowej przez zaniepokojonych krewnych członków Kościoła. 18 listopada 1978 roku, po nieudanej wizycie Jonesa i świątyni Narodów, kilku członków zostało wysłanych na pobliski pas startowy w celu przechwycenia kongresmena Ryana i jego partii. Pięć osób z grupy Ryan zostało zestrzelonych podczas próby ucieczki, w tym Ryan. Po ataku Jones, najwyraźniej czując, że świątynia ludów nie może uniknąć prześladowań, nawet przenosząc się do dżungli Ameryki Południowej, zebrał członków świątyni ludów na masowe samobójstwo.

szacuje się, że w tragedii zginęło 911 członków społeczności Jonestown, oprócz tych z Partii kongresmena Ryana, którzy zostali zabici. Zamordowano ponad 200 dzieci. Większość członków, w tym Jim Jones i inni przywódcy społeczności Jonestown, dobrowolnie popełnili samobójstwo, pijąc mieszankę cyjanku potasu i środków uspokajających. Istnieją wskazania z nagranej na miejscu taśmy audio i inne dowody, że 50 do 100 członków nie popełniło dobrowolnie samobójstwa, ale zostało zmuszonych do wypicia trucizny lub brakowało im przez strażników świątyni Ludowej (Moore and McGehee 1989).

prasa i opinia publiczna w USA miały tendencję do interpretowania wydarzeń w Jonestown w kategoriach czysto psychologicznych lub psychiatrycznych, a na pewno jako wydarzenia, które było dziwaczne i niewytłumaczalne. Jim Jones był często przedstawiany jako obłąkany, motywowany szalonym dążeniem do władzy lub patologicznie autorytarny. Członkowie świątyni ludowej byli powszechnie przedstawiani jako szaleńcy lub ofiary prania mózgu. Ponadto w mediach pojawiła się tendencja do sugerowania lub sugerowania, że świątynia ludowa była podobna do innych Nowych Ruchów Religijnych w Stanach Zjednoczonych w tym czasie w sposób, który stwarzał niebezpieczeństwo podobnych tragedii związanych z tymi nowymi ruchami (Patrz Richardson 1980). Tendencje te były propagowane przez przedstawicieli ruchu antykultowego. Incydent w Jonestown był używany do wskazywania na rzekome niebezpieczeństwa związane z zaangażowaniem się w sekty religijne.”Niektórzy członkowie anty-kultu sugerowali, że Jonestown był pierwszą z takich tragedii wśród nowych ruchów religijnych lub „kultów” i że podobne wydarzenia staną się znacznie bardziej powszechne. Jonestown uzyskał krótkotrwałe poparcie dla kluczowych punktów programu antyk-kultowego, takich jak zwiększone poparcie dla ograniczeń dla Nowych Ruchów Religijnych. Jednak znaczna część tego wsparcia osłabła wraz z brakiem jakiejkolwiek fali masowych samobójstw oraz ze spadkiem lub częściową asymilacją wielu nowych ruchów religijnych(patrz Shupe et al. 1989).

w przeciwieństwie do większości poglądów prezentowanych w środkach masowego przekazu, społeczne badania naukowe świątyni ludów i tragedii w Jonestown mają tendencję do uznawania wydarzeń w Jonestown, choć w pewnym stopniu niezwykłych i ekstremalnych, jako wyjaśniających i nie bezprecedensowych. Richardson (1980) i Weightman (1989) wskazują na kluczowe różnice między The Peoples Temple a innymi nowymi ruchami religijnymi w Stanach Zjednoczonych, sugerując, że podobieństwa między The Peoples Temple a innymi nowymi ruchami religijnymi zostały zawyżone. Robbins (1989) stwierdza, że Jonestown nie jest bezprecedensowy i porównuje samobójstwa Jonestown z tymi w Starych Wierzących w Rosji pod koniec XVII wieku i z tymi w grupie obrzezania w Donatystycznym „Kościele Męczenników” w Afryce Północnej w późnym antyku. Hall (1981) analizuje świątynię ludową jako sektę innego świata o cechach podobnych do innych sekt innego świata, ale o szczególnych cechach i okolicznościach, które sprawiły, że opcja masowego samobójstwa była bardziej prawdopodobna i być może bardziej atrakcyjna. Ostatnie wydarzenia, takie jak tragedia w Branch Davidian compound w Waco w Teksasie i masowe samobójstwo członków Heaven ’ s Gate w Stanach Zjednoczonych, wraz z przypadkami masowych samobójstw lub morderstw motywowanych religijnie w Szwajcarii i Japonii, na nowo wzbudziły zainteresowanie naukowców związkiem między religią a przemocą.

Zobacz też dewiacje, przemoc

—Edward F. Breschel

J. Hall, „The Apocalypse at Jonestown”, in in Gods We Trust , ed. T. Robbins and D. Anthony (New Brunswick, N. J.: Transaction, 1981)

J. Hall, Gone from The Promised Land (New Brunswick, N.J.: transakcja, 1987)

K. Levi (ed.), Violence and Religious Commitment (University Park: Penn State University Press, 1982)

R. Moore and R. McGehee III (eds.), New Religious Movements, Mass Suicide, and People ’ s Temple (Lewiston, N. Y.: Mellen, 1989)

J. T. Richardson, „People’ s Temple and Jonestown,” Journal for the Scientific Study of Religion 19(1980):239-255

T. Robbins, „the Historical Antecedents of Jonestown,” In Moore and McGehee, q.v . (1989): 51-76

A. Shupe et al., „The Peoples Temple, the Apocalypse at Jonestown, and the Anti-Cult Movement,” in Moore and McGehee, q .v. (1989): 153-178

R. Weightman, „The Peoples Temple as a Continuation and an Interruption of Religious Marginality in America,” in Moore and McGehee, q.v . (1989): 5-24.