struktura Nukleosomów David Marcey © 2020

I. wprowadzenie
II. Oktamer Histonowy
III. Superhelix DNA
IV. Bibliografia
wskazówki

proszę zostawić komentarze/sugestie lub potwierdzić korzystanie z tej strony, odwiedzając naszą stronę opinii

ta wystawa wyświetla cząsteczki w lewej części ekranu i tekst, który odnosi się do relacji struktura-funkcja cząsteczek w prawej części (poniżej). Użyj paska przewijania po prawej stronie, aby przewijać tekst. Jeśli używasz przeglądarki innej niż Firefox (zalecana przeglądarka dla tej witryny), upewnij się, że zezwalasz na wyskakujące okienka. W Chrome możesz kliknąć ikonę blokowania wyskakujących okienek w prawej części paska adresu..
Aby wywołać renderowanie cząsteczki, które ilustrują poszczególne punkty, kliknij przyciski radiowe:

Proszę kliknąć przyciski load PDB,, gdy są obecne.

aby zresetować cząsteczkę, użyj przycisków reset:

Jeśli zmienisz rozmiar okna przeglądarki, po prostu odśwież stronę w celu przywrócenia prawidłowego wyświetlania.

I. Wprowadzenie

cząsteczka jądra nukleosomu zawiera dwie kopie każdego białka histonowego (H2A, H2B, H3 i H4) i 146 par zasadowych (bp) superhelicznego DNA owiniętego wokół tego oktameru histonowego. Reprezentuje pierwszy rząd opakowań DNA w jądrze i jako taki jest główną strukturą, która decyduje o dostępności DNA.

powrót do początku

dwie kopie każdego białka histonowego, H2A, H2B, H3 i H4, są montowane w dysk oktameryczny. Chociaż każdy monomer ma N-końcowy ogon, który wystaje z rdzenia histonowego, struktura po lewej stronie pokazuje tylko pojedynczy ogon z jednego monomeru H3.

wszystkie cztery białka histonowe mają bardzo podobny motyw strukturalny, fałd histonowy, składający się z trzech Helis Alfa połączonych dwiema pętlami (pokazanymi tutaj dla H2A):
alpha1-loop1-alpha2-loop2 – alpha3.

oktomer histonu składa się z czterech heterodimerów histonowych: po dwa z H3-H4 i H2A-H2B.

motywy fałd histonowych heterodimerów są ułożone z pętlą 1 jednego monomeru blisko zestawioną z pętlą 2 drugiego monomeru, pokazaną tutaj dla heterodimeru H3-H4. Oś symetrii przechodzi między dwoma długimi alfa2-helisami dwóch monomerów.

heterodimery H3-H4 tworzą tetramer poprzez interakcje wiązki czterech Helis (alfa2 i alfa3 H3 z każdego dimeru). Skojarzenie tego (H3-H4)2 tetrameru z DNA jest pierwszym krokiem w montażu nukleosomów.

każdy heterodimer H2A-H2B wiąże się z tetramerem (H3-H4)2 poprzez inny, homologiczny pakiet czterech Helis (alfa2 i alfa3 zarówno z H2B, jak i H4), łącząc się z fałdami histonów H2B i H4.

powrót do początku

III. Superhelix DNA

146 bp podwójnego dna spiralnego są owinięte wokół oktameru histonowego w superhelixie.

między heterodimerami H3-H4 A heterodimerami H2A-H2B przypada podwójna oś symetrii.

ta oś symetrii przecina pojedyncze bp w centrum superhelixu, dzieląc DNA 146 bp na 72 bp i 73 bp połówki zdefiniowane przez centralne bp.

lewoskrętny superhelix DNA owija się wokół jądra histonowego w 1,65 obrotu.