Tam, gdzie jeździła Sally i gdzie jej nie było
mimo, że w połowie zapomniałem, że Sally Ride istnieje, jej śmierć w zeszłym tygodniu była szokiem. Miała tylko 61 lat. To o wiele za Młode, zwłaszcza dla kogoś, kto, jak wszyscy astronauci, uważa się za wzór zdrowia i kto, po przetrwaniu rygorów lotu kosmicznego, posiada swego rodzaju honorową nieśmiertelność.
dr Sally K. Nekrolog Ride Times był pełen przypomnień, że prowadziła pełne i użyteczne życie w latach 1983 i 1984, kiedy była pierwszą Amerykanką (i najmłodszą Amerykanką każdej płci), która wzbiła się poza atmosferę. Została profesorem fizyki i dyrektorem California Space Institute w U. C. San Diego. Napisała sześć książek naukowych dla dzieci i spędziła dwadzieścia lat po cichu walcząc, aby dzieci, zwłaszcza dziewczyny, podnieciły się nauką i technologią. Była jedyną osobą, która służyła w obu komisjach prezydenckich, które badały śmiertelne katastrofy promu Challenger w 1986 roku i Columbia w 2003 roku.
na panelu Challenger zachowywała się honorowo w stosunku do świadka Rogera Boisjoly, inżyniera wysłanego do Coventry za ujawnienie, że ostrzegł wyższych o wadliwych O-ringach, które spowodowały eksplozję. „Po jego zeznaniu,” zauważył nekrolog Timesa, Denise Grady, ” Dr. Ride, który był znany z powściągliwości i powściągliwości, publicznie go przytulił. Była jedyną panelistką, która zaoferowała mu wsparcie. Pan Boisjoly, który zmarł w styczniu, powiedział, że jej gest pomógł utrzymać go w trudnym czasie.”
to, czego Dr Ride nie zrobiła, było tym, czego ja, na przykład, miałem nadzieję, że zrobi: rakieta na polityczną orbitę, tak jak John Glenn (D-Ohio) i Harrison Schmitt (R-Nowy Meksyk) zrobili to z powodzeniem. Podejrzewam, że powodem, dla którego tego nie zrobiła, był również powód, dla którego była nie tylko „powściągliwa i powściągliwa”, ale także—znowu nekrolog Times—”znana z pilnowania swojej prywatności” i została opisana przez przyjaciela (który powiedział: „musiałem ją przesłuchać, aby dowiedzieć się, co dzieje się w jej życiu osobistym”) jako „nieuchwytna i enigmatyczna, chroniąca przed emocjami.”
za chwilę dojdziemy do tego celu. Ale najpierw Fantazja. Mogę się zacytować?
w rubryce „Washington Diarist” dotyczącej wydania The New Republic z 11 lipca 1983 r., krótko po pierwszej jeździe Sally Ride, napisałem co następuje, w transporcie uwielbienia bohaterki:
oto przewidywania z tego tygodnia: pięknością balu inauguracyjnego w 1997 roku będzie sama prezydent Stanów Zjednoczonych, Sally K. Ride.
pewnie zastanawiasz się skąd wiem, że Dr Ride, jak nazywa ją New York Times (unikając w ten sposób nazywania jej Miss Ride, co nie jest dobre, ponieważ jest mężatką, lub Pani Ride, co nie jest dobre, ponieważ jeśli jest Panią ktokolwiek, to jest Panią Hawley lub Panią Ride, co nie jest dobre, ponieważ Times głupio odmawia stosowania tego użytecznego honorarium), jest Demokratą. Odpowiedź jest taka, że to wydedukowałem. Studiowałem szczegóły jej historii życia w ludziach i chociaż nie ma nic bezpośrednio w jej Polityce, są pewne wskazówki. Zaczęła studia w Swarthmore, co wskazuje na całkiem jasny kierunek, nie sądzisz? Nawet po przeniesieniu się do Stanford (co zrobiła, ponieważ Stanford ma lepszą drużynę tenisową, a nie dlatego, że Stanford ma instytucję Hoovera), studiowała nie tylko fizykę, ale także angielski („ponieważ Szekspir ją zaintrygował”, pisze ludzie). Według ludzi, matka Sally, Joyce Ride, poświęca swój wolny czas na „służenie jako doradca w więzieniu women 's county”, martwy dar, że ma krwawiące serce. Mama też jest feministką. Zdarzyło mi się zobaczyć w telewizji klip filmowy z Panią Ride oglądającą Dr. Ride take off, a gdy prom wysadził jej dziecko w niebo, zawołała: „dzięki Bogu za Glorię Steinem!”
ale najbardziej wymownym dowodem jest piosenka Lou Reeda, która, jak wiadomo, nie jest nawet wymieniona w artykule People. W 1974 roku Lou Reed napisał i nagrał piosenkę „Ride Sally Ride”, która została wydana na albumie „Sally Can’ t Ride.”Ponieważ Lou Reed nigdy nie słyszał o Sally K. Ride, Utwór należy uznać za proroctwo. Co prawda, „Ride Sally Ride” ma pewne niejednoznaczne teksty (na przykład „Ride Sally Ride / because if you don 't you’ ll get a contusion”), ale jego refren—”Oooh, isn’ t it nice / When your heart is made out of ice ” —jest wyraźnie nawiązaniem do lakonicznego cool astronauty, na który Sally wpadłaby. Może inne wskazówki niczego nie dowodzą, ale czy ktoś może poważnie twierdzić, że Lou Reed napisze proroczą piosenkę o Republikanie?
Po dygresji do zapomnianego, wówczas obecnego mini-skandalu, jaki pozostał po wyborach w 1980 roku—”okazuje się, że Reagan przygotował się do debaty z Carterem w taki sam sposób, Jak Zrobił To Carter, czytając materiały informacyjne Pana Cartera”—wróciłem do tematu.
żadne takie brednie, mam nadzieję, nie sprawią kłopotów kampanii z 1996 roku. Pozornie młodzieńcza-patrząc na czterdzieści siedem (tak opisują ją scenarzyści), Sally Ride będzie przechodzić z jednego szalenie entuzjastycznego rajdu do drugiego, często przejmując kontrolę nad własnym samolotem kampanii. Będzie ostatecznym Atari Demokratą. Kiedy przyjdzie czas na debatę przed kamerami, nie będzie potrzebowała skradzionej książki do debaty, aby pokonać swojego republikańskiego przeciwnika, który, jeśli obecne trendy będą się utrzymywać, będzie Marie Osmond. Oczywiście, Dr Ride wygra. I czy prezydent pojedzie na reelekcję? Skąd mam wiedzieć? Ale powiem tak: byłoby tak cudownie odpowiednie dla Sally Ride, kosmicznej podróżniczki, aby zostać ponownie wybraną w roku 2001, jak byłoby okropnie odpowiednie dla Ronalda Reagana, mistrza teleskopu, aby zostać ponownie wybraną w roku 1984.
Na przykład Marie Osmond nazywa-zły rok, zły Mormon. Ale myślę, że to wszystko mogłoby się spełnić, gdyby nie to, o czym Times nekrolog nie wspomniał, jak mówię, wprost, ale nawiązywał, tak subtelnie, w paragrafie czterdziestym drugim:
Dr Ride ożenił się z astronautą Stevenem Hawleyem w 1982 roku. Udekorowali swoją główną sypialnię dużym zdjęciem astronautów na Księżycu. Rozwiedli się w 1987. Dr Ride zostaje ocalona przez jej 27-letniego partnera, Tama O ’ Shaughnessy; jej matkę, Joyce; i jej siostrę, Panią Scott, która jest znana jako niedźwiedź.
nie wiadomo czym Dr Ride i Tam O ’ Shaughnessy udekorowali swoją sypialnię. Rzeczywiście, trzeba było szukać gdzie indziej—na przykład godzinowe danie Andrew Sullivana lub codzienny komentarz Amy Davidson-nawet po to, aby dowiedzieć się, czy „Tam” to imię chłopca, czy (jak widać rzadziej) dziewczyny.
wątpię w tę „powściągliwość” itp. to wyjaśnia, dlaczego Dr Ride nigdy nie został senatorem, gubernatorem,czy prezydentem. (Fajne, raczej profesorskie, hiperracjonalne zachowanie, jak się dowiedzieliśmy, niekoniecznie jest barem do politycznego sukcesu.) W pewnym momencie Sally Ride była najsłynniejszą kobietą w Ameryce. Była elokwentna, atrakcyjna, publiczna, odważna i pewna swojej publicznej skóry. Nie sądzę też, że to był naprawdę brak zainteresowania polityką lub polityką publiczną, który powstrzymywał ją. I co za cudowne imię!
w komentarzu Amy pyta, czy Sally Ride miała rację, obawiając się, że jej pozycja w NASA zostanie zniszczona, a później, że książki, które napisała ze swoim „partnerem”, zostaną zignorowane, jeśli jej lesbianizm stanie się kwestią szerokiej wiedzy publicznej. Zgaduję, że odpowiedź brzmi „tak”. Ale nie muszę zgadywać, w jaki sposób bycie „na zewnątrz” wpłynęłoby na jakąkolwiek karierę polityczną, którą mogła rozważać w latach osiemdziesiątych lub dziewięćdziesiątych, a nawet w większości aughtów: powyżej poziomu aldersona lub stanowego prawodawcy w niektórych okręgach Kalifornii lub Massachusetts, niezbyt pomocnie.