The Ancient Future: Mesoamerican and Andean czasomierz

Mesoamerica

260-dniowy kalendarz był używany jako Almanach wróżbiarski w całej Mezoameryce, składający się z wewnętrznej struktury dwudziestu nazw dni połączonych z trzynastoma numerami dni. Ten kalendarz rytualny był używany w połączeniu z kalendarzem słonecznym 365 dni, zapisem roku sezonowego i ważnym dla rolnictwa. Gdy te trzy systemy liczenia są połączone (wyobraźmy sobie Zazębiające się zęby w trzech różnych zębach), tworzą one całkowity cykl 18,980 unikalnie nazwanych dni lub pięćdziesiąt dwa lata.

zarówno Aztekowie, jak i Majowie rejestrowali czas poprzez tworzenie cykli, gromadząc małe cykle w celu wytworzenia większych cykli. Cykl pięćdziesiąt dwa lata, znany jako rundy kalendarzowej, był przydatny do rejestrowania ostatnich i ciągłych wydarzeń. Ponieważ Runda kalendarzowa powtarza ten sam cykl co pięćdziesiąt dwa lata, nie jest skuteczna dla dłuższego widoku czasu. Aby stworzyć wyjątkowe daty, Mezoamerycy opracowali trzeci system kalendarza, który nazywamy długim liczeniem. Długie liczenie rozpoczyna się 12 sierpnia 3114 r.p. n. e. i liczy jedno miejsce na każdy rok.

Andes

Kult Słońca był najważniejszym aspektem religii Inków. Inkowie utrzymywali czas, używając słonecznych znaczników, w tym kamiennych wież zbudowanych na wzgórzach, a także samych elementów krajobrazu. Wieże słońca są opisywane przez kronikarzy jako budowane w parach i były używane do oznaczania bloku czasu w kalendarzu Inków. Oznaczanie przesilenia letniego i zimowego było ważną częścią religii Inków.

Kalendarz Inków składał się z dwunastu miesięcy księżycowych, a rok zaczynał się w grudniu. Przez cały rok szlachta i przywódcy religijni obchodzili każdy miesiąc specjalnymi rytuałami publicznymi i wyszukanymi ceremoniami, aby zaznaczyć fazy cyklu rolniczego. Wśród największych festiwali były te, które oznaczały przesilenie, zbiory kukurydzy i początek pory deszczowej.