Vasco Núñez de Balboa
XVI-wieczny hiszpański konkwistador i odkrywca Vasco Núñez de Balboa (1475-1519) pomógł założyć pierwszą stabilną osadę na kontynencie południowoamerykańskim w Darién, na wybrzeżu przesmyku Panamy. W 1513 roku, prowadząc ekspedycję w poszukiwaniu złota, spostrzegł Ocean Spokojny. Balboa zajął ocean i wszystkie jego wybrzeża dla Hiszpanii, otwierając drogę dla późniejszych hiszpańskich eksploracji i podbojów wzdłuż zachodnich wybrzeży Ameryki Południowej. Osiągnięcia i ambicje Balboa stanowiły zagrożenie dla Pedro Ariasa Dávili, hiszpańskiego gubernatora Darién, który fałszywie oskarżył go o zdradę i kazał go stracić na początku 1519 roku.
Wczesne życie i kariera Vasco Núñez de Balboa
Balboa urodził się w 1475 roku w Jerez de los Caballeros, mieście w zubożałym regionie Estremadury w Hiszpanii. Jego ojciec był uważany za szlachcica, ale rodzina nie była bogata; podobnie jak wielu z jego klasy, Balboa postanowił szukać swojej fortuny w Nowym Świecie. Około 1500 roku dołączył do hiszpańskiej ekspedycji, która zbadała Wybrzeże dzisiejszej Kolumbii, a następnie wrócił na wyspę Hispaniola (dzisiejsze Haiti i Dominikana) i starał się zarabiać na życie jako rolnik. Po popadnięciu w długi, uciekł przed wierzycielami, udając się na wyprawę z zaopatrzeniem do Kolonii San Sebastian, położonej na wybrzeżu Urabá (obecnie Kolumbia), w 1510 roku.
kolonia została w dużej mierze opuszczona przed przybyciem, po tym jak miejscowi tubylcy zabili wielu kolonistów. Za sugestią Balboa postanowili przenieść się na zachodnią stronę Zatoki Urabá, na wybrzeżu przesmyku Panamy, małego pasa lądu łączącego Amerykę Środkową i Południową. W tym regionie miejscowi Indianie byli spokojniejsi, a nowa kolonia, Darién, stała się pierwszą stabilną osadą hiszpańską na kontynencie południowoamerykańskim.
Balboa do 1511 roku pełnił funkcję tymczasowego gubernatora Darién. Pod jego władzą Hiszpanie Ostro traktowali rdzennych mieszkańców regionu, aby uzyskać złoto i inne bogactwa; od niektórych z tych Indian dowiedzieli się, że bogate Imperium leży na południu (być może odniesienie do Inków). We wrześniu 1513 Balboa poprowadził ekspedycję około 190 Hiszpanów i wielu Indian na południe przez Przesmyk Panamy. Pod koniec tego samego miesiąca Balboa wspiął się na szczyt góry i zobaczył Ocean Spokojny, który Hiszpanie nazwali Mar del Sur (morze Południowe).
tymczasem król Ferdynand II, nie wiedząc o Balboi, mianował starszego szlachcica Pedro Ariasa Dávilę (Zwykle zwanego Pedrariasem) nowym gubernatorem Darién. W nagrodę za swoje poszukiwania Balboa został mianowany gubernatorem prowincji Panama i Coiba, ale pozostał pod władzą Pedrariasa, który przybył do Darién w połowie 1514 roku, wkrótce po powrocie Balboa.
późniejsze poszukiwania i upadek Balboa
choć podejrzliwi względem siebie, obaj mężczyźni osiągnęli niepewny pokój, a Pedrarias zaręczył nawet swoją córkę Maríę (w Hiszpanii) z Balboą przez pełnomocnika. Niechętnie dał mu również pozwolenie na zorganizowanie kolejnej wyprawy mającej na celu zbadanie i podbicie Mar del Sur i okolicznych ziem. Balboa rozpoczął te poszukiwania w latach 1517-18, po tym jak flota statków została starannie zbudowana i przetransportowana w kawałkach przez góry na Pacyfik.
tymczasem wielu wrogów Pedrariasa przekonało króla Ferdynanda, aby wysłał zastępcę z Hiszpanii i zarządził dochodzenie sądowe w sprawie jego postępowania jako przywódcy Darién. Podejrzewając, że Balboa przemówi przeciwko niemu i obawiając się jego wpływów i popularności, Pedrarias wezwał odkrywcę do domu, kazał go aresztować i sądzić m.in. za bunt i zdradę stanu. W wyniku bardzo stronniczego procesu, któremu przewodniczył sojusznik Pedrariasa Gaspar de Espinosa, Balboa został uznany za winnego i skazany na śmierć. Został ścięty wraz z czterema domniemanymi wspólnikami w 1519 roku.