złamania czwartej kości śródręcza

cele: określenie (a) stopnia skrócenia związanego z izolowanymi złamaniami czwartej kości śródręcza oraz wyniku czynnościowego po leczeniu operacyjnym lub nieoperacyjnym (protokół odlewania i wysięgnika) (część kliniczna) oraz (b) roli głębokiego więzadła śródręcza w minimalizacji skrócenia po izolowanych osteotomiach czwartej kości śródręcza symulujących złamanie kliniczne (część zwłok).

projektowanie studiów: To dwuczęściowe badanie obejmowało retrospektywną część kliniczną i badanie zwłok.

metody: po pierwsze, rejestry dwudziestu czterech pacjentów z izolowanymi przesuniętymi złamaniami skośnymi lub spiralnymi czwartego złamania śródręcza bez sąsiednich złamań śródręcza zostały poddane retrospektywnej analizie. Porównano ilości skrócenia po interwencji nieoperacyjnej (siedemnastu pacjentów) i operacyjnej (siedmiu pacjentów). Po drugie, zbadano siedem rąk w celu porównania długości nienaruszonej czwartej kości śródręcza z długością po osteotomii skośnej i po głębokim przecięciu więzadła śródręcza. Różnice w pomiarach skracania analizowano statystycznie za pomocą testu t sparowanego.

wyniki: nie stwierdzono istotnej różnicy w średnim początkowym skróceniu (+/- SD) pomiędzy pacjentami operacyjnymi i nieoperacyjnymi (2.65 +/- 1.85 mm vs. 4.19 +/- 1.83 mm, odpowiednio; p < 0, 09; ogólne średnie skrócenie, 3, 1 mm) lub wynik czynnościowy. W badaniu zwłok udokumentowano ważną rolę głębokiego więzadła śródręcza w minimalizowaniu skracania czwartego śródręcza. Czwarte kości śródręcza osteotomizowane z nienaruszonym głębokim więzadłem śródstopia miały znacznie mniejsze średnie skrócenie (+/- SD) niż te z odcinkowym głębokim więzadłem śródręcza: odpowiednio 2,1 i 5,8 mm (p < 0,001).

wnioski: w przypadku braku niewyrównanego niewspółosiowości obrotowej, złamania czwartego kości śródręcza można odpowiednio leczyć bezoperacyjnie za pomocą protokołu odlewania i wysięgnika.