Zachary Taylor

sukces militarny

w 1845 roku Taylor zyskał sławę jako „indiański wojownik” w walce narodu z rdzennymi Amerykanami w dzisiejszym Wisconsin, Minnesocie, Missisipi, Oklahomie, Kansas, Luizjanie, Arkansas, Florydzie i Teksasie. Chociaż walczył z rdzennymi Amerykanami, chciał również chronić ich ziemie przed białymi osadnikami i uważał, że silna obecność wojskowa jest rozwiązaniem koegzystencji.

Taylor zyskał przydomek „Old Rough and Ready” ze względu na swoją otwartość na dzielenie się trudami służby polowej ze swoimi żołnierzami. Zdobył status bohatera narodowego podczas wojny meksykańskiej, kiedy wygrał znaczące bitwy pod Monterrey i Buena Vista. Zwolennicy uznali go za kandydata na prezydenta.

kandydat Partii Wig i prezydentura

chociaż Taylor był członkiem Partii Wig, identyfikował się bardziej jako niezależny lub nacjonalistyczny. Apelował do mieszkańców północy ze względu na swoją długą historię wojskową i był popularny wśród mieszkańców Południa za posiadanie niewolników. Partia Wigów postawiła go jako bohatera wojennego, platformę, która pozwoliła mu na większą swobodę, jeśli chodzi o unikanie kontrowersyjnych kwestii.

w listopadzie 1848 Taylor wygrał wybory i został dwunastym prezydentem kraju, zastępując prezydenta Jamesa K. Polka. Taylor pokonał Partię Demokratyczną, na czele z Lewisem Cassem z Michigan, i Partię wolnej ziemi, na czele z byłym prezydentem Martinem Van Burenem. W środku debaty o niewolnictwie Taylor przyjął postawę przeciw niewolnictwu. Nakłaniał mieszkańców Kalifornii i Nowego Meksyku do napisania konstytucji i ubiegania się o państwowość, wiedząc, że oba kraje prawdopodobnie wykluczą niewolnictwo. Miał rację w swoich założeniach i w ten sposób rozgniewał Południowców, którzy postrzegali jego działania jako zdradę.

w lutym 1850 roku gorąca sesja Taylora z przywódcami południa doprowadziła do zagrożenia secesją. Aby zniechęcić ich wysiłki, Taylor powiedział im, że ci ” wzięci do buntu przeciwko Związkowi, powieszą go … z mniejszą niechęcią niż powiesił dezerterów i szpiegów w Meksyku.”

śmierć

Po zaledwie 16 miesiącach urzędowania, Taylor zmarł 9 lipca 1850 roku, po skarży się na silne bóle brzucha pięć dni wcześniej. Lekarze zdiagnozowali u niego chorobę przewodu pokarmowego znaną wówczas jako ” cholera morbus. Po jego śmierci zastąpił go wiceprezydent Millard Fillmore. Chociaż podczas swojej kadencji Taylor podjął wysiłki w celu rozwiązania problemu niewolnictwa narodu, jego krótka sesja w gabinecie prezydenckim nie mogła zapobiec zbliżającej się wojnie domowej.