Zaktualizowana klasyfikacja i postępowanie w nadciśnieniu płucnym / sercu

• echokardiografia
• trójwymiarowe
• tętnicze nadciśnienie płucne
• nadciśnienie płucne
• tętnicze nadciśnienie płucne (PAH)

tętnicze nadciśnienie płucne (PAH) jest ciężką chorobą charakteryzującą się postępującym wzrostem ciśnienia płucnego i opornością prowadzącą do niewydolności prawego serca. PAH jest powszechnie diagnozowana w późnym stadium choroby i wiąże się z postępującym pogorszeniem stanu klinicznego i przedwczesną śmiercią. Zgodnie z najnowszą konferencją konsensusową nadciśnienie płucne (pH) dzieli się na pięć głównych grup: Grupa 1, PAH; Grupa 2, PH związane z lewostronnymi chorobami serca; Grupa 3, PH związane z chorobą płuc i (lub) hipoksemią; Grupa 4, PH związane z przewlekłą chorobą zakrzepową i (lub) zatorową; oraz grupa 5, różne—podsumowując szereg rzadkich i słabo scharakteryzowanych zaburzeń charakteryzujących się niespecyficznymi objawami przedmiotowymi i przedmiotowymi.1 badanie przesiewowe w kierunku PH wykonuje się zwykle za pomocą echokardiografii przezustkowej na podstawie prędkości strumieniowej trójdzielnej, a ostateczne potwierdzenie wykonuje się przez cewnikowanie prawego serca.2

bez leczenia rokowanie u pacjentów ze znacznym PH jest słabe. Mediana średniej długości życia idiopatycznego PAH wynosi 2,8 roku od rozpoznaniaw1, jednak niedawna metaanaliza badań w zakresie PAH dostarczyła wskazań na korzystny wpływ leczenia PAH na przeżycie.3 obecne specyficzne leki PAH, w tym prostanoidy, antagoniści receptora endoteliny (ERA) i inhibitory fosfodiesterazy 5 (PDE5i), starały się rozwiązać dysfunkcję śródbłonka naczyń płucnych i zwężenie naczyń związane z tym stanem. Kilka nowych leków, które już przyniosły zachęcające wyniki w modelach zwierzęcych, ma na celu bardziej bezpośrednie ukierunkowanie strukturalnych zmian naczyniowych (przebudowa) i są obecnie przedmiotem badań klinicznych (np. rozpuszczalne aktywatory/stymulatory cyklazy guanylylowej, inhibitory kinazy tyrozynowej, antagoniści receptora 5-HT2B).

Ten artykuł zawiera przegląd klasyfikacji klinicznej, która została ostatnio zaktualizowana. Ponadto podsumowano ustalone podejścia do oceny PH i obecnie zalecane metody leczenia WWA.